ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΕΧΝΗΣ...ΔΕΝΟΥΝ ΣΤΟ “ΙΣΟΓΕΙΟ”

(εφημερίδα "Φιλελεύθερος" Τρίτη 21 Μαΐου 2019/Arts Life)

Έκθεση  ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΕΧΝΗΣ...ΔΕΝΟΥΝ ΣΤΟ “ΙΣΟΓΕΙΟ”

Σε έναν κόσμο μυσταγωγίας μεταφέρει το κοινό ο Δημήτρης Μανίνης μέσα από τα έργα του στην Κηφισιά

                               ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΥΛΩΝΑ

Σε μια διαδρομή που μετρά, σχεδόν, μισό αιώνα δημιουργίας,

το έργο του Δημήτρη Μανίνη είναι σπαρμένο στην τέχνη, στην ιστορική έρευνα και την

αρχαιογνωσία ώς τις παρυφές της νευροανατομίας.

 Καλλιτέχνης σεμνός, «αποσυνάγωγος» όπως ο ίδιος παίζοντας χαρακτηρίζει τον εαυτό του, ο Μανίνης σίγουρα δεν υπήρξε άνθρωπος της εποχής μας, στον βαθμό που το μέτρο της κρίνεται στις απαιτήσεις της άκρας εξειδίκευσης. 

Αυτός ο βαθιά ουμανιστής καλλιτέχνης άντλησε τη γνώση, όχι απλώς για τη χαρά της έρευνας, αλλά με την ευγενή φιλοδοξία να τη μεταγράψει στην τέχνη, σαν απόσταγμα ζωής.

Και τη διύλισε στη ζωγραφική, έχοντας πάντα στο κέντρο της τον άνθρωπο. 

Σαν αναχωρητής, έστησε μαζί με τη γυναίκα του, την κεραμίστρια Ευαγγελία Μαρίνου, μια προσωπική

«Αρκαδία», το εργαστήρι τέχνης Eroterra στο Ανατολικό Πήλιο, στην Τσαγκαράδα, όπου λειτουργεί ώς σήμερα. Μέρος από έναν κόσμο μυσταγωγικό, μας μεταφέρει ο Μανίνης στον χώρο τέχνης «Ισόγειο» (Αγ. Δημητρίου 14, Κηφισιά) έως το τέλος Μαΐου.

                                                          ΦΙΓΟΎΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΡΆΒΙΑ

«Λόγος Εσώτερος» τιτλοφορείται η έκθεση, καλύπτοντας ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι του έργου του Μανίνη, με φιγούρες και καράβια. Ζωγραφικά και γλυπτά έργα συνθέτουν μια πρόταση προσωπική, δοσμένη με εξπρεσιονιστικά χαρακτηριστικά.

 «Με αφορούν οι άνθρωποι, δεν μ' ενδιαφέρει ένα σύμπαν χωρίς ανθρώπους», εξηγεί ο ίδιος.

«Είναι υπαρκτοί χαρακτήρες. Βλέπω τον πυρήνα τους, την ιστορία και τα πάθη τους. 

Οι άνθρωποι ασυνειδήτως αναζητούν τον μύθο, πολύ περισσότερο σήμερα που οι κοινωνίες απογυμνώνονται από συναισθηματικού τύπου λειτουργικά εφόδια.

 Η εικαστική μου γλώσσα ελπίζω ότι είναι αυθύπαρκτη, ξεπερνώντας τις αρχικές επιρροές στερεότυπα, επειδή εδώ και πολλά χρόνια έχω λάβει επαφή με τον πυρήνα μου»,

 ομολογεί ο δημιουργός, που επιχειρεί μια ζωγραφική απογυμνωμένη από τα συνήθη ή τα φτιασίδια που κολακεύουν τον θεατή.

 Γι’ αυτό και οι μορφές του είναι, συνήθως, γεμάτες πόνο, ιδωμένες κάτω από την υπαρξιακή τους αγωνία, ακόμη και όταν παρατίθενται ως ζευγάρια.

Ο Μανίνης, αν και αυτοδίδακτος, αποφεύγει την παγίδα του ναΐφ, καθώς δείχνεται εκφραστικός, ικανός να προκαλέσει στον θεατή την αίσθηση της συγκίνησης για τους χαρακτήρες του. Και είναι χαρακτηριστικό αυτό που επισημαίνει για τον καλλιτέχνη ο Χάρης Καμπουρίδης: 

«Ακρως εξατομικευμένη, ισχυρή, επίμονη και γοητευτική στην αφήγηση της η ζωγραφική του Δημήτρη Μανίνη. 

Ηταν μια από τις πρώτες μου κριτικές που δημοσίευσα πριν από 45 χρόνια, καθώς με συνεπήρε ο συμβολισμός και η μυστική ζωή των μορφών στα έργα του.

Εξελισσόμενος έκτοτε συνεχώς ο ζωγράφος, ουσιαστικά όμως ο ίδιος στον εικαστικό κόσμο του, πάντα μεταξύ ποιητικής και μαγικής ματιάς στα οράματα που απεικονίζει, αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη».

Ζωγράφος, γλύπτης, συγγραφέας, αλλά και ερευνητής της ύλης χημικός, ο Δημήτρης Μανίνης κινείται ακούραστα σε όλες τις μορφές πνευματικής άσκησης: παρακολούθησε μαθήματα στο Πανεπιστήμιο απ' όπου πήρε το πτυχίο Φυσικής, και στο Πολυτεχνείο. 

Δίδαξε στο Κολλέγιο Αθηνών, στα εργαστήρια Εικαστικών του Δήμου Αγ. Παρασκευής και Παλλήνης. 

Παρουσίασε την εργασία του στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα σε 9 ατομικές, στο Τορίνο το 2006 (γκαλερί Accademia - Χειμερινοί Ολυμπιακοί) και στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2009 (Ιδρυμα Εικαστικών Antonio Dal Ponte). 

Βιβλία του κυκλοφορούν από τους εκδοτικούς οίκους Κάκτος, Καστανιώτης, Ελληνικά Γράμματα και Ακρίτας. 

Την έκθεση επιμελείται η Τζίνα Δελλασούδα.