(Οι την Μοίραν δίδοντες) Μοίρα-Μώρος- Μορμώ
Μόνος και μονόχνωτος.....Ήθελε να βρει ένα θηλυκό της προκοπής. "Όσο κι αν αντιπαθείς την Ρ. μην την καταχερίζεις μόλις την συναντήσεις, είναι καλό κορίτσι κι εκείνη θα σου βρει, έχει σπουδαίες φίλες", είπε ο φίλος του ο Γ.. Έτσι και έγινε.
Μόνος και μονόχνωτος.....Ήθελε να βρει ένα θηλυκό της προκοπής. "Όσο κι αν αντιπαθείς την Ρ. μην την καταχερίζεις μόλις την συναντήσεις, είναι καλό κορίτσι κι εκείνη θα σου βρει, έχει σπουδαίες φίλες", είπε ο φίλος του ο Γ.. Έτσι και έγινε.
Η Ρ. έφερε στο δείπνο την Σ. Εντυπωσιακή προσωπικότητα και φωσφοριζέ κέλυφος. Την επομένη, συναντήθηκε με την Σ σε καφέ. Εκείνη, του έταξε σχεδόν τον ουρανό με τα μισά τουλάχιστον άστρα.
Και πριν αποχωριστούν, του είπε "θα λείψω για δουλειές μιάν εβδομάδα από την πόλη. Σε μιαν εβδομαδίτσα θα σου έρθω"
Την μεθεπόμενη, με μια σειρά σατανικών συγκυριών, βρέθηκε να ζωγραφίζει στο εργαστήρι του ξημέρωμα και η αντιπαθητική Ρ. να παρατηρεί (ευτυχώς αμίλητη).
Την μεθεπόμενη, με μια σειρά σατανικών συγκυριών, βρέθηκε να ζωγραφίζει στο εργαστήρι του ξημέρωμα και η αντιπαθητική Ρ. να παρατηρεί (ευτυχώς αμίλητη).
Ώσπου τού είπε: "να διαβάσω ένα ποιήμα;" Ήταν σπουδαίο, γι αυτό, όταν τον ρώτησε αν μπορούσε να συνεχίσει, εκείνος συγκατένευσε και μετά από λίγα λεπτά, έκπληκτος, ίσα που κατάφερε να ρωτήσει "και είναι δικά σου; ". Κι επειδή δικά της ήτανε, την πήρε αγκαλιά και σμίξανε.
Έτσι συνέβηκε και τις επόμενες ημέρες, ώσπου πήρε τηλεφώνημα από την Σ. "Επέστρεψα, σε περιμένω" Με βαριά καρδιά, την συνάντησε στο λιμάνι.
Φεβρουάριος μήνας με ψύχος, ενώ η υγρασία του κόλπου περόνιαζε κόκκαλα. Κι όπως βαδίζανε στο κράσπεδο δίπλα στη θάλασσα, οσφράνθηκε τις μαγικές οσμές της άνοιξης. Την ρώτησε, "τί σου μυρίζει", "τίποτε ιδιαίτερο, βρωμερή θάλασσα κόλπου" έλαβε την απάντηση.
Τότε εκείνος, μπήκε σε έναν θάλαμο και τηλεφώνησε στην Ρ. "βγες στο μπαλκόνι και πες μου αν μυρίζεις κάτι ιδιαίτερο". Σε λίγο, η Ρ φώναζε, "άνοιξη, μια τρελή άνοιξη".
Τον επόμενο χειμώνα, εκείνος και η Ρ. έβγαιναν στο μπαλκόνι τους και μέσα σε παραζάλη θριάμβου, οσφραίνονταν την άνοιξη ανταλάσσοντας συνομωτικά βλέμματα.
Αυτά, ωσότου αντιλήφθηκαν ότι η νοικοκυρά του κάτω ορόφου, κάθε βράδυ, ψέκαζε με σπρέι ανοίξεως το διαμέρισμά της.
Χρόνια αργότερα, κι ενώ η Ρ είχε αποχωρήσει αιφνιδίως από αυτόν τον πλάνητα βίο, εκείνος συνάντησε την Σ. που με κατεβασμένα μάτια είπε : "τότε, το βράδυ που με ρώτησες, δεν ξέρω τι περίμενες ν ακούσεις, αλλά εγώ , είχα συνάχι και ντράπηκα να σου το πω"
Οι Μοιροδότες λοιπόν, δεν είναι μεταφυσικά όντα, βρίσκονται εδώ, δίπλα κι απέναντί μας. Μοιροδότες είμαστε εσύ κι εγώ επίσης. Και στον καθ ημέραν βίο μας, τραβάμε τον κλήρο που μας αντιστοιχεί, ανάλογα με τις επιλογές μας.......
Τα έργα δημιουργήθηκαν με λάδι, είτε με λάδι νερού, σε καμβά με διαστάσεις70Χ80 και 90Χ120 εκ. και όσα ήταν ήδη ολοκληρωμένα, εκτέθηκαν στην Biennale της Βενετίας το 2009, μετά από πρόσκληση του διεθνούς Eικαστικού Iδρύματος Antonio dal Ponte.....
Έτσι συνέβηκε και τις επόμενες ημέρες, ώσπου πήρε τηλεφώνημα από την Σ. "Επέστρεψα, σε περιμένω" Με βαριά καρδιά, την συνάντησε στο λιμάνι.
Φεβρουάριος μήνας με ψύχος, ενώ η υγρασία του κόλπου περόνιαζε κόκκαλα. Κι όπως βαδίζανε στο κράσπεδο δίπλα στη θάλασσα, οσφράνθηκε τις μαγικές οσμές της άνοιξης. Την ρώτησε, "τί σου μυρίζει", "τίποτε ιδιαίτερο, βρωμερή θάλασσα κόλπου" έλαβε την απάντηση.
Τότε εκείνος, μπήκε σε έναν θάλαμο και τηλεφώνησε στην Ρ. "βγες στο μπαλκόνι και πες μου αν μυρίζεις κάτι ιδιαίτερο". Σε λίγο, η Ρ φώναζε, "άνοιξη, μια τρελή άνοιξη".
Τον επόμενο χειμώνα, εκείνος και η Ρ. έβγαιναν στο μπαλκόνι τους και μέσα σε παραζάλη θριάμβου, οσφραίνονταν την άνοιξη ανταλάσσοντας συνομωτικά βλέμματα.
Αυτά, ωσότου αντιλήφθηκαν ότι η νοικοκυρά του κάτω ορόφου, κάθε βράδυ, ψέκαζε με σπρέι ανοίξεως το διαμέρισμά της.
Χρόνια αργότερα, κι ενώ η Ρ είχε αποχωρήσει αιφνιδίως από αυτόν τον πλάνητα βίο, εκείνος συνάντησε την Σ. που με κατεβασμένα μάτια είπε : "τότε, το βράδυ που με ρώτησες, δεν ξέρω τι περίμενες ν ακούσεις, αλλά εγώ , είχα συνάχι και ντράπηκα να σου το πω"
Οι Μοιροδότες λοιπόν, δεν είναι μεταφυσικά όντα, βρίσκονται εδώ, δίπλα κι απέναντί μας. Μοιροδότες είμαστε εσύ κι εγώ επίσης. Και στον καθ ημέραν βίο μας, τραβάμε τον κλήρο που μας αντιστοιχεί, ανάλογα με τις επιλογές μας.......
Τα έργα δημιουργήθηκαν με λάδι, είτε με λάδι νερού, σε καμβά με διαστάσεις70Χ80 και 90Χ120 εκ. και όσα ήταν ήδη ολοκληρωμένα, εκτέθηκαν στην Biennale της Βενετίας το 2009, μετά από πρόσκληση του διεθνούς Eικαστικού Iδρύματος Antonio dal Ponte.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου