«Ρητά και Άρρητα σε εύρυθμη τάξη»

  Αννίτα  Πατσουράκη – Ιστορικός Τέχνης   

«Ο άνθρωπος που δουλεύει με τα χέρια είναι εργάτης, με τα χέρια και το μυαλό, τεχνίτης, με τα χέρια, το μυαλό και την καρδιά, καλλιτέχνης», αναφέρει ο Νομπελίστας Φρανσουά Μωριάκ.

 Ο Δημήτρης Μανίνης με αστείρευτη διάθεση και πνευματικό χείμαρρο, μας εκμυστηρεύεται, ότι  «Ο μόνος τρόπος για να ζω είναι να δημιουργώ!».

Καλλιτέχνης από φύση, με ενθυμήματα και βιώματα, ακολουθεί με ασίγαστο πάθος, την εσωτερική του κινητήριο δύναμη για δημιουργία.

Ζωγράφος, γλύπτης και συγγραφέας, σε ταξιδεύει με το έργο του και σε γοητεύει με το λόγο του.

Πνευματώδης και οξυδερκής, ιδιοφυής με εκρηκτική ιδιοσυγκρασία, έντεχνα σε καθοδηγεί σε διαδικασία σκέψεων, συνειρμών και σε δαιδαλώδεις εσωτερικές περιπέτειες και διαδρομές.

Είναι ο «δάσκαλος» όπως τον αποκαλούν, που προκαλεί διάλογο θάρρους, τόλμης και γνώσης, σε δίλημμα οξείας αντιπαράθεσης ή συγκαταβατικής υποταγής Τα νοήματα των λέξεων ακολουθούν το ευέλικτο, εύστοχο κι ενίοτε καυστικό χιούμορ του, που απρόσμενα θέτουν ερωτήματα ζωής και πλάνης.

Επιδέξια απεικονίζει, εναλλάσσει και μεταφέρει εικόνες ποιητικής περιγραφής, μορφές που αποκτούν σκηνική υπόσταση, ανακτούν λόγο και αφήνουν ίχνη στη σκέψη και στη ψυχή. Συναισθηματικές φορτίσεις αναμοχλεύουν βιώματα που ανασύρονται με αυτοματισμό. Ο κόσμος του μυαλού αποκαλύπτεται με συναισθήματα, τοπία και αντικείμενα μνήμης.

Τα «Ρητά και Άρρητα» είναι μία ιδιαίτερα σημαντική, αναδρομική έκθεση, με αντιπροσωπευτικά, μνημειώδη έργα, αρθρωμένα σε διακριτές ενότητες.

Οι ζωγραφικές σειρές «Πορτρέτα», «Μοιροδότες», «Μεσόγειος», «Χρονικότητα» και τα γλυπτά «Ζευγάρι», «Υπάλληλος», «Μοναχικοί άνθρωποι», «Φτερωτά», «Το σκοτεινό ζώο της δημιουργίας», εξιστορούν, περιγράφουν και διηγούνται κοινωνικά επεισόδια και προσωπικές, βιωματικές εμπνεύσεις.

Ο Δημήτρης Μανίνης. προσεγγίζει με κριτική ματιά, επιστρατεύει τις αφουγκραζόμενες κοινωνικές ανάγκες, θέτει σκέψεις μιας αφηγηματικής ιστορίας ενός πραγματικού κόσμου σε αστικούς κανόνες  ζωής και με λυρική έμπνευση κομίζει την προσωπική του εμπειρία. Καταγράφει μεταξύ φανταστικού σεναρίου και αυτοβιογραφίας, όπου γραφή και εικόνα συνομιλούν σε αμφίθυμες καταβολές.

Ανανεωτικός στα θέματα που πραγματεύεται στη ζωγραφική του,

δείχνει επιθυμία και τόλμη για έκφραση χωρίς περιορισμούς και προκαλεί τη συλλογική συνείδηση.

Αναζητά την αλήθεια σε εικαστικές μορφές και φόρμες από προσωπικό λεξιλόγιο κι αισθητική εικονογραφία, αποδεσμευμένες από την υπερβολική αναπαράσταση. Αναπτύσσει το ουσιώδες, εγκαταλείπει διακριτικά το περιττό και εμβαθύνει νοηματικά στις λεπτομέρειες δίνοντας έμφαση στην τεχνική του.

Η προβολή των αισθητικών πεδίων αγγίζει τη γεωμετρική αφαίρεση και το μινιμαλιστικό ύφος των μέσων.

Κυρίαρχες, επίπεδες, πλακάτες ζωγραφισμένες επιφάνειες, με αναπάντεχες πινελιές χρώματος εξαντλούν τους χρωματικούς συνδυασμούς σε όλες τις τονικότητες και ο δυναμισμός της κάθε πινελιάς αντικατοπτρίζει τον πηγαίο και αυθεντικό χαρακτήρα του δημιουργού.

Καθαρά γραμμικά περιγράμματα περικλείουν με ισορροπία τις αναλογίες κι εναλλάσσονται διαδοχικά σε ένα παιχνίδι φωτοσκίασης.

Με εικόνες των ανθρώπων της πόλης, τις παραλλαγές ενός αστικού παρόντος μιας αναδυόμενης ατμόσφαιρας οικείας και συγχρόνως οικουμενικής, ο δημιουργός μεταφέρει εμπειρίες πολύτιμες και οριακές. Δείγματα της ακμάζουσας ζωής γίνονται αναγνώσεις νοσταλγίας, επιστρατεύουν τη σκέψη και τη συναισθηματική μας ευφυία.

Θαυμαστής και εξερευνητής της ανθρώπινης φύσης, αναδεικνύει τις αρχέτυπες εικόνες του θηλυκού. Γυναικείες οντότητες, στεατοπυγικές φιγούρες, πληθωρικές και χαρούμενες, ευτυχισμένες σε αγκαλιές, έκδηλου και ταυτόχρονα διακριτικού ερωτισμού και πρόδηλης σχηματοποιημένης γονιμότητας, κυριαρχούν και υπερτερούν.  

Προσωπικότητες κυριευμένες συχνά από ευδιαθεσία κι αίσθημα ευφορίας, διακρίνονται από την ευαίσθητη ματιά και έναν υπαινιγμό μελαγχολίας, της εξπρεσιονιστικής γκροτέσκας γραφής, με την καθ΄ υπερβολή έκφραση, τα έντονα περιγράμματα και τους εκκωφαντικούς χρωματικούς συνδυασμούς.

Εικόνες μεστής ουσίας βρίσκονται μεταξύ τάξης και αταξίας, δομής και ανασύνταξης, προβλέψιμου και απρόβλεπτου, αναμενόμενου και αναπάντεχου.

Τόποι συλλογισμών, οδηγούν σε συνειρμικές ανακλήσεις και γίνονται διαμεσολαβητές ανάμεσα στο παρελθόν και στο σήμερα και συνυπάρχουν με τη νοσταλγία και την ενατένιση.

Σε απουσία χρονικού προσδιορισμού διηγήσεις και ιστορίες της ουτοπίας, της μνήμης, της λαχτάρας και ενίοτε της σουρεαλιστικής πραγματικότητας υπακούουν στην προοδευτική ανάδυση των αισθήσεων.

Προκαλεί και ελκύει το ενδιαφέρον του θεατή με πνευματική διέγερση και  εσωτερική αναζήτηση, που πηγάζει από βαθύ και γνήσιο συναίσθημα και οδηγεί στο στοχασμό και την αυτογνωσία.

 Ο Δημήτρης Μανίνης αποδεικνύεται διαχρονικός νοημάτων σε διεθνή εικαστική γραφή. Πολυεπίπεδος, προικισμένος δημιουργός και ως βαθειά ενσυναισθητικός, ακολουθεί αβίαστα τη φωνή της συνείδησής του.

Με εμβρίθεια και σαφήνεια διαγράφει την πιο αισθαντική όψη της πίστης στη ζωή και της ασταμάτητης αντίστασης στη φθορά. Χρησιμοποιεί την ευρύτατη γνώση του και με τη βιωματική εμπειρία του ακολουθεί ενστικτωδώς την καλλιτεχνική του ροπή.

Με ευθύτητα και σοβαρότητα στην επαγγελματική του καριέρα, με υπομονή και σύνεση στην προσωπική του ζωή, εκφράζεται με ρητά και άρρητα, δηλωμένα κι ανομολόγητα, εκμυστηρευόμενα κι εξομολογούμενα, ειπωμένα κι ανείπωτα, περικλείοντας στην εικαστική του διαδρομή την Πυθαγόρεια φιλοσοφική κοσμοθεωρία («Δεν μπορούν να ειπωθούν όλα σε όλους»)-

«Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά».