Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2018

Ο ΚΑΛΙΤΕΧΝΗΣ και η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ή ΠΩΣ ΤΟ ΤΡΙΒΟΥΝ ΤΟ ΠΙΠΕΡΙ......

Αστικά Τοπία Δ. Μανίνης
(Άρθρο του Δημήτρη Μανίνη  περιοδικό CULTURENOW)

Στις μέρες μας, υφίσταται μια γενικευμένη τάση να λησμονούμε τα παρελθόντα γεγονότα -διάβαζε Ιστορία.

Όσο για μας τους καλλιτέχνες, για παράδειγμα, αντιλαμβανόμαστε την ανεκτικότητα της αστικής κοινωνίας προς το πρόσωπό μας, ως αναγνώριση της σπουδαιότητάς μας και μάλιστα, ίσως κάποιοι από εμάς να θεωρούν την ανεκτικότητα απέναντι σε «οριακές» είτε «αποκλίνουσες» συμπεριφορές ως δική μας «κατάκτησή». 

Μας διαφεύγει ασφαλώς, ότι πρόκειται μόνον για την μεταφορά του μοντέλου του καλλιτέχνη-παλιάτσου από την αυλή του αυθέντη, στην σύγχρονη εποχή, ως καλλιτέχνη-διασκεδαστή των αστών. Περαιτέρω, και επ’ αυτού καμιά «κατάκτηση» δεν πραγματοποιήσαμε.. αντιθέτως, πρόκειται μόνον για δοτή παραχώρηση.

Συνάμα, στο πρόσωπο του καλλιτέχνη, επιδαψιλεύονται χαρακτηριστικά που προέρχονται από την δυναμική της αγοράς. Ας μην λησμονούμε εξ άλλου, ότι η συγκεκριμένη δυναμική, αναπαράγει την ιδεολογία της –κάθε κρατούσα ιδεολογία αυτοαναπαράγεται- κι αυτή στη συνέχεια, συστήνει το δημόσιο πρόσωπο του καλλιτέχνη. Αλλά μόνον το δημόσιο;