tag:blogger.com,1999:blog-59432978511315949632024-03-05T04:50:04.477-08:00Dimitris ManinisDimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.comBlogger72125tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-54697617116702297242022-04-30T00:01:00.009-07:002022-04-30T00:04:02.795-07:00“Aπό το Φαίνεσθαι στο Είναι” Ο κατάλογος της έκθεσης<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja5TYjbZmKFiH3RNogZ7a86JggYxmpJ5dasrySZ-J5_g_mC6ta3CvjzgRab52CBM03Ra8dazwzaJVOic1THtbcVwOuY4KXmkjr4UkFe_iskqEESdiKYeHKhBVoJrYmQoEh5CTMrfMowZnatDPaO1INo3OSV_JLq8RWfRGKhnBdMtUh7UBpY8PYVkW9/s877/5423943b-77e5-4b54-b7a9-57811b8d7b47.png" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="621" data-original-width="877" height="227" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja5TYjbZmKFiH3RNogZ7a86JggYxmpJ5dasrySZ-J5_g_mC6ta3CvjzgRab52CBM03Ra8dazwzaJVOic1THtbcVwOuY4KXmkjr4UkFe_iskqEESdiKYeHKhBVoJrYmQoEh5CTMrfMowZnatDPaO1INo3OSV_JLq8RWfRGKhnBdMtUh7UBpY8PYVkW9/s320/5423943b-77e5-4b54-b7a9-57811b8d7b47.png" width="320" /></a></div><p><br /></p><p>Την Πέμπτη 19 Μαίου 2022 στις 20.30 εγκαινιάζεται η έκθεση του εικαστικού Δημήτρη Μανίνη στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με έργα ζωγραφικής και γλυπτά, αντιπροσωπευτικά μισού αιώνα διαδρομής στην εικαστική πράξη</p><p>Διάρκεια 19-29/05/2022</p><p>Ώρες επισκέψεως 18.00-22.00</p><p><a href="https://heyzine.com/flip-book/4e0856ff83.html?fbclid=IwAR1WoND7HjGZw_yygQPSemZHhmsZM2B6W8GOKYBQxQEuWnne4GZvsvEUjg4" target="_blank"><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span>Κατάλογος</a></p>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-53724159595617646982022-04-29T03:55:00.002-07:002022-04-29T03:55:49.815-07:00 «Ρητά και Άρρητα σε εύρυθμη τάξη»<p><span style="color: #e69138;"> <b style="text-align: justify;"> </b><b style="text-align: justify;">Αννίτα Πατσουράκη – Ιστορικός Τέχνης</b><b style="text-align: justify;"> </b></span></p><p><span style="color: #e69138;"><b style="text-align: justify;"></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #e69138;"><b style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSRc5I3vIUTPdBqAfo3tota0ig8U4h0mK85mzEomLUgTKg8qLUtZKASt-W2mXQ2_GltAG1TEJiBt7FJIftdioCXdZRlMN_1xmzvzQLtOzAUYNiuVlg9CZzLBhk2_mqb-kBtXzNxIJGwcak98t9k7soyPasTDxOEtk9DTjKiF7sb3lXHDPU0_qLXI8-/s900/279173007_516918693232109_1878093987363482054_n.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="720" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSRc5I3vIUTPdBqAfo3tota0ig8U4h0mK85mzEomLUgTKg8qLUtZKASt-W2mXQ2_GltAG1TEJiBt7FJIftdioCXdZRlMN_1xmzvzQLtOzAUYNiuVlg9CZzLBhk2_mqb-kBtXzNxIJGwcak98t9k7soyPasTDxOEtk9DTjKiF7sb3lXHDPU0_qLXI8-/w160-h200/279173007_516918693232109_1878093987363482054_n.png" width="160" /></a></b></span></div><span style="color: #e69138;"><b style="text-align: justify;"><br /></b></span><i style="text-align: justify;"><span style="color: #fff2cc;">«Ο άνθρωπος που δουλεύει με τα χέρια είναι
εργάτης, με τα χέρια και το μυαλό, τεχνίτης, με τα χέρια, το μυαλό και την
καρδιά, καλλιτέχνης», αναφέρει ο Νομπελίστας Φρανσουά Μωριάκ.</span></i><p></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination: none; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-pagination: none; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;"><o:p> </o:p></span>Ο Δημήτρης Μανίνης με αστείρευτη διάθεση και
πνευματικό χείμαρρο, μας εκμυστηρεύεται, ότι
«Ο μόνος τρόπος για να ζω είναι να δημιουργώ!».</span></i></p><p class="MsoNormal" style="mso-pagination: none; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-pagination: none; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;">Καλλιτέχνης από φύση, με ενθυμήματα και
βιώματα, ακολουθεί με ασίγαστο πάθος, την εσωτερική του κινητήριο δύναμη για
δημιουργία. </span><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-pagination: none; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;">Ζωγράφος, γλύπτης και συγγραφέας, σε
ταξιδεύει με το έργο του και σε γοητεύει με το λόγο του. </span><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;">Πνευματώδης και
οξυδερκής, ιδιοφυής με εκρηκτική ιδιοσυγκρασία, έντεχνα
σε καθοδηγεί σε διαδικασία σκέψεων, συνειρμών και σε δαιδαλώδεις εσωτερικές
περιπέτειες και διαδρομές.</span><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="mso-pagination: none; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;">Είναι ο «δάσκαλος» όπως τον αποκαλούν, που
προκαλεί διάλογο θάρρους, τόλμης και γνώσης, σε δίλημμα οξείας αντιπαράθεσης ή
συγκαταβατικής υποταγής Τα νοήματα των λέξεων ακολουθούν το ευέλικτο, εύστοχο
κι ενίοτε καυστικό χιούμορ του, που απρόσμενα θέτουν ερωτήματα ζωής και πλάνης.</span><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;"><i><span style="color: #fff2cc;">Επιδέξια απεικονίζει, εναλλάσσει και μεταφέρει εικόνες ποιητικής
περιγραφής, μορφές που αποκτούν σκηνική υπόσταση, ανακτούν λόγο και αφήνουν
ίχνη στη σκέψη και στη ψυχή. Συναισθηματικές φορτίσεις αναμοχλεύουν βιώματα που ανασύρονται με αυτοματισμό. Ο κόσμος του μυαλού
αποκαλύπτεται με συναισθήματα, τοπία και αντικείμενα μνήμης.</span></i></span></p>
<p class="MsoNormal"><i><span style="color: #fff2cc;">Τα<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"> «Ρητά και Άρρητα» </b>είναι μία<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"> </b>ιδιαίτερα σημαντική, αναδρομική
έκθεση, με αντιπροσωπευτικά, μνημειώδη έργα, αρθρωμένα σε διακριτές ενότητες. <o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;">Οι ζωγραφικές
σειρές «Πορτρέτα», «Μοιροδότες», «Μεσόγειος», «Χρονικότητα» και τα γλυπτά</span>
<span style="mso-bidi-font-family: Arial;">«Ζευγάρι», «Υπάλληλος», «Μοναχικοί
άνθρωποι», «Φτερωτά», «Το σκοτεινό ζώο της δημιουργίας», εξιστορούν,
περιγράφουν και διηγούνται κοινωνικά επεισόδια και προσωπικές, βιωματικές
εμπνεύσεις.</span></span></i></p>
<p class="MsoNormal"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;">Ο Δημήτρης Μανίνης.
προσεγγίζει με κριτική ματιά, επιστρατεύει τις αφουγκραζόμενες κοινωνικές
ανάγκες, θέτει σκέψεις μιας αφηγηματικής ιστορίας
ενός πραγματικού κόσμου σε αστικούς κανόνες<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>ζωής και με λυρική έμπνευση κομίζει την προσωπική του εμπειρία.
Καταγράφει μεταξύ φανταστικού σεναρίου και αυτοβιογραφίας, όπου γραφή και
εικόνα συνομιλούν σε αμφίθυμες καταβολές. </span><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal"><i><span style="color: #fff2cc;">Ανανεωτικός
στα θέματα που πραγματεύεται στη ζωγραφική του, <o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal"><i><span style="color: #fff2cc;">δείχνει
επιθυμία και τόλμη για έκφραση χωρίς περιορισμούς και προκαλεί τη συλλογική
συνείδηση. <o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;"><i><span style="color: #fff2cc;">Αναζητά την αλήθεια σε εικαστικές μορφές και φόρμες από προσωπικό
λεξιλόγιο κι αισθητική εικονογραφία, αποδεσμευμένες από την υπερβολική
αναπαράσταση. Αναπτύσσει το ουσιώδες, εγκαταλείπει διακριτικά το περιττό και
εμβαθύνει νοηματικά στις λεπτομέρειες δίνοντας έμφαση στην τεχνική του.</span></i></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;">Η προβολή των αισθητικών πεδίων αγγίζει τη γεωμετρική αφαίρεση και το
μινιμαλιστικό ύφος των μέσων. </span><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;">Κυρίαρχες, επίπεδες, πλακάτες ζωγραφισμένες επιφάνειες, με
αναπάντεχες πινελιές χρώματος <span style="mso-bidi-font-family: Arial;">εξαντλούν
τους χρωματικούς συνδυασμούς σε όλες τις τονικότητες και ο δυναμισμός της κάθε
πινελιάς αντικατοπτρίζει τον πηγαίο και αυθεντικό χαρακτήρα του δημιουργού.</span><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;"><i><span style="color: #fff2cc;">Καθαρά γραμμικά περιγράμματα περικλείουν με ισορροπία τις αναλογίες κι
εναλλάσσονται διαδοχικά σε ένα παιχνίδι φωτοσκίασης.</span></i></span></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;">Με εικόνες των ανθρώπων της πόλης, τις παραλλαγές ενός αστικού παρόντος
μιας αναδυόμενης ατμόσφαιρας οικείας και συγχρόνως οικουμενικής, ο δημιουργός
μεταφέρει εμπειρίες πολύτιμες και οριακές. Δείγματα της ακμάζουσας ζωής
γίνονται αναγνώσεις νοσταλγίας, επιστρατεύουν τη σκέψη και τη συναισθηματική
μας ευφυία. </span><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;"><i><span style="color: #fff2cc;">Θαυμαστής και εξερευνητής της ανθρώπινης φύσης, αναδεικνύει τις
αρχέτυπες εικόνες του θηλυκού. Γυναικείες οντότητες, στεατοπυγικές φιγούρες,
πληθωρικές και χαρούμενες, ευτυχισμένες σε αγκαλιές, έκδηλου και ταυτόχρονα
διακριτικού ερωτισμού και πρόδηλης σχηματοποιημένης γονιμότητας, κυριαρχούν και
υπερτερούν.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></i></span></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;">Προσωπικότητες κυριευμένες
συχνά από ευδιαθεσία κι αίσθημα ευφορίας, διακρίνονται από την ευαίσθητη ματιά
και έναν υπαινιγμό μελαγχολίας, της
εξπρεσιονιστικής γκροτέσκας γραφής, με την καθ΄ υπερβολή έκφραση, τα έντονα
περιγράμματα και τους εκκωφαντικούς χρωματικούς συνδυασμούς.</span><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;">Εικόνες μεστής ουσίας βρίσκονται μεταξύ τάξης και αταξίας, δομής και
ανασύνταξης, προβλέψιμου και απρόβλεπτου, αναμενόμενου και αναπάντεχου. </span><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;">Τόποι συλλογισμών, οδηγούν σε συνειρμικές ανακλήσεις και γίνονται
διαμεσολαβητές ανάμεσα στο παρελθόν και στο σήμερα και συνυπάρχουν με τη
νοσταλγία και την ενατένιση.</span><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;">Σε απουσία χρονικού προσδιορισμού διηγήσεις και ιστορίες της ουτοπίας,
της μνήμης, της λαχτάρας και ενίοτε της σουρεαλιστικής πραγματικότητας
υπακούουν στην προοδευτική ανάδυση των αισθήσεων.</span><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;">Προκαλεί και ελκύει το ενδιαφέρον του θεατή με πνευματική διέγερση
και<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>εσωτερική αναζήτηση, που πηγάζει από
βαθύ και γνήσιο συναίσθημα και οδηγεί στο στοχασμό και την αυτογνωσία.</span><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;"><o:p> </o:p></span>Ο Δημήτρης Μανίνης αποδεικνύεται διαχρονικός νοημάτων σε διεθνή
εικαστική γραφή. Πολυεπίπεδος, προικισμένος δημιουργός και ως βαθειά ενσυναισθητικός,
ακολουθεί αβίαστα τη φωνή της συνείδησής του.</span></i></p><p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;">Με εμβρίθεια και σαφήνεια διαγράφει την πιο αισθαντική όψη της πίστης
στη ζωή και της ασταμάτητης αντίστασης στη φθορά. Χρησιμοποιεί την ευρύτατη
γνώση του και με τη βιωματική εμπειρία του ακολουθεί ενστικτωδώς την
καλλιτεχνική του ροπή. </span><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;">Με ευθύτητα και σοβαρότητα στην επαγγελματική του καριέρα, με υπομονή
και σύνεση στην προσωπική του ζωή, εκφράζεται με ρητά και άρρητα, δηλωμένα κι
ανομολόγητα, εκμυστηρευόμενα κι εξομολογούμενα, ειπωμένα κι ανείπωτα,
περικλείοντας στην εικαστική του διαδρομή την Πυθαγόρεια φιλοσοφική κοσμοθεωρία
(«Δεν μπορούν να ειπωθούν όλα σε όλους»)-</span><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;">«<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά</b>».
</span><o:p></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="mso-bidi-font-family: Arial;"><i><span style="color: #fff2cc;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></b></span></i></span><o:p></o:p></p>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-30705253419481084852022-04-26T01:55:00.012-07:002022-04-30T01:02:17.463-07:00“Aπό το Φαίνεσθαι στο Είναι” Ατομική έκθεση Δ. Μανίνη 19-29/05 2022 ΄΄Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης΄΄<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b style="text-align: left;"><span style="font-family: "Times New Roman", "serif";">Την Πέμπτη 19 Μαίου 2022 στις 20.30 εγκαινιάζεται η έκθεση του εικαστικού Δημήτρη Μανίνη στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με έργα ζωγραφικής και γλυπτά, αντιπροσωπευτικά μισού αιώνα διαδρομής στην εικαστική πράξη.</span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieWYvthWWbxSvtYcwmi7Ew3uH1jqhzq18Sgt2ZlVBzz1NKdt9DTx3ttV2HAQrehaMsVp2gqCGJBwshD__9gTowRBvteOmwE1ZdIQYKEOhQLucWFedk5RX3Lxo5-jdSi2PGklI7MULPkpcxnzUbm0CrDsZdRRRL1K5EZG6Iccx9CGQPiB6cToPxUPi2/s877/5423943b-77e5-4b54-b7a9-57811b8d7b47.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="621" data-original-width="877" height="454" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieWYvthWWbxSvtYcwmi7Ew3uH1jqhzq18Sgt2ZlVBzz1NKdt9DTx3ttV2HAQrehaMsVp2gqCGJBwshD__9gTowRBvteOmwE1ZdIQYKEOhQLucWFedk5RX3Lxo5-jdSi2PGklI7MULPkpcxnzUbm0CrDsZdRRRL1K5EZG6Iccx9CGQPiB6cToPxUPi2/w640-h454/5423943b-77e5-4b54-b7a9-57811b8d7b47.png" width="640" /></a></div><br /> <b><span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Ο
Μανίνης χρησιμοποιεί πλήθος υλικών, αναλόγως με
την εκφραστική δυνατότητα του καθ ενός σε σχέση με εκείνο που επιθυμεί
να εκφέρει: Κλασσικό λάδι, λάδι νερού, βινύλ και ακρύλ.</span></b><p></p><p class="MsoNormal"><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Κι
όπως αναφέρει ο ίδιος, έχει ζήσει τόσο φυσικούς θανάτους, όσο και πανηγύρεις
εσωτερικού βίου, που μετατόπισαν τις διατυπώσεις των έργων του από το
Φαίνεσθαι, στο Είναι.</span></b><o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif";">Διάρκεια
εκθέσεως 19 έως 29 Μαίου και ώρες επισκέψεως 18.οο έως 22.οο όλες τις ημέρες</span></b><o:p></o:p></p><p class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif";"><a href="https://heyzine.com/flip-book/4e0856ff83.html?fbclid=IwAR1WoND7HjGZw_yygQPSemZHhmsZM2B6W8GOKYBQxQEuWnne4GZvsvEUjg4" target="_blank">Κατάλογος έκθεσης</a></span></b></p><p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/xOmeBhfQ6XA" width="320" youtube-src-id="xOmeBhfQ6XA"></iframe></div><a href="http://dimitrismaninis.blogspot.com/p/blog-page_8360.html" target="_blank">Βιογραφικό</a><p></p><p class="MsoNormal"><b><a href="https://www.facebook.com/media/set/?vanity=natasampozini&set=a.10157426165562472" target="_blank">Γλυπτά και Πίνακες</a></b></p><p class="MsoNormal"><a href="http://dimitrismaninis.blogspot.com/p/poets-radio-eroterra.html" target="_blank"><b>Συνεντεύξεις, Άρθρα</b></a></p><p class="MsoNormal"><a href="https://www.blogger.com/u/4/blog/page/edit/5943297851131594963/1752572832956857404" target="_blank">Για τον Δημήτρη Μανίνη</a></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><b><span style="color: #e69138; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><a href="https://www.facebook.com/annita.patsouraki" target="_blank">Αννίτα Πατσουράκη</a> – Ιστορικός Τέχνης </span></b><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><a href="#"><span style="color: #e69138;">Enzo di Martino </span></a>Ιστορικός – Κριτικός Τέχνης,<br />συγγραφέας του βιβλίου The History of Venice Biennale</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAG86LWjLDL2jMBJLcfHwwayvn1J0nNGHKpKXdIsoUJOn2a4jJyXprinFnr8syBT2AWYFB3rySKV8IhhMUZZCMDTGZbDD1DJY3OF7jqZAJr_xtOf4wRiIvQCoZfz7AdHIIMJ-XgSQpuD-qTljt-tQiJnCMwc1n-MVkIqHLLp0n2H1yazJytjLZsXrL/s1115/Enzo_Di_Martino.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1115" data-original-width="800" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAG86LWjLDL2jMBJLcfHwwayvn1J0nNGHKpKXdIsoUJOn2a4jJyXprinFnr8syBT2AWYFB3rySKV8IhhMUZZCMDTGZbDD1DJY3OF7jqZAJr_xtOf4wRiIvQCoZfz7AdHIIMJ-XgSQpuD-qTljt-tQiJnCMwc1n-MVkIqHLLp0n2H1yazJytjLZsXrL/w230-h388/Enzo_Di_Martino.jpg" width="230" /></a></div><div><div><a href="#">Δημοσίευση κριτικής στην εφημερίδα Gazzetino της Βενετίας</a><br /><br />"Ο συγκινησιακός φανταστικός κόσμος του Δημήτρη Μανίνη<br /><br />Μια έκθεση με πολλά πρόσωπα και γι αυτό, πλούσια για πολυάριθμους και ενδιαφέροντες λόγους, αφιερωμένη σ έναν ώριμο καλλιτέχνη και στους τριάντα περίπου μαθητές του.</div><div><br />Πρόκειται για την έκθεση του Έλληνα Δημήτρη Μανίνη (Σκιαθος 1948)-που θα διαρκέσει ως τις 31 Οκτωβρίου στη Σχολή Αργυροχρυσοχοίας του 17ου αιωνα στο Σαν Στάε- και του οποίου το όνομα, στο κείμενο του καταλόγου του,σύμφωνα με την Patrizia Miotto προέρχεται από ευγενείς ιταλικές οικογένειες της Φλωρεντίας και της Βενετίας. </div><div>Μεταξύ αυτών η οικογένεια των Μanin, του τελευταίου Δόγη Λουδοβίκου, της οποίας μία από τις πολλές διακλαδώσεις της έφτασε στην Ελλάδα.</div><div><br />Είναι δύσκολο να αξιολογήσει κανείς τα έργα των πολλών δραστήριων μαθητών του διότι είναι μεταξύ τους τόσο διαφορετικά ως προς την μορφή και τα μέσα έκφρασης, που εκτείνονται από νατουραλισμό του τοπίου και της μορφής, φθάνοντας έως ποικίλες αφαιρετικές αποκλίσεις.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihjkQkCUq4I1Y44be7hvM-qGZ9_AAYGxdYHESzSom0ZTJhnc_pE4l7x4owcbjkS_INK72T6KVb1k7g4EHq8Sk8xMiaHbChx824uwk1T0ikY8IScfmX2mb1kn_JjPoKiNX2tV8EQvvQVd8mNjhvO7OY4vRINJETDQrevjfg_Zx5KjiD_2xYLVj1MNv9/s1600/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20gazzettino.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="661" data-original-width="1600" height="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihjkQkCUq4I1Y44be7hvM-qGZ9_AAYGxdYHESzSom0ZTJhnc_pE4l7x4owcbjkS_INK72T6KVb1k7g4EHq8Sk8xMiaHbChx824uwk1T0ikY8IScfmX2mb1kn_JjPoKiNX2tV8EQvvQVd8mNjhvO7OY4vRINJETDQrevjfg_Zx5KjiD_2xYLVj1MNv9/w640-h264/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20gazzettino.jpg" width="640" /></a></div><div><br />Καλά τεκμηριωμένος και ταυτόχρονα συναρπαστικός εμφανίζεται ο φανταστικός κόσμος του Μανίνη, στον οποίο είναι αφιερωμένος ο πρώτος όροφος του εκθεσιακού χώρου.</div><div><br />Ζωγραφίζει πράγματι φιγούρες γεμάτες πόνο, με χαρακτηριστικά ενός μυθικού εξπρεσιονισμού. Δηλαδή, ειδωμένες κάτω από την υπαρξιακή τους αγωνία, και το ίδιο πράττει στην περίπτωση των ζευγαριών.<br />Ο Μανίνης αποφεύγει τον κίνδυνο του ναίφ, καθώς είναι προικισμένος με την σκληρή και οξυδερκή σφραγίδα του ζωγράφου, πάντοτε εκφραστική, ικανή να προκαλέσει στον θεατή την αίσθηση της συγκίνησης και της συμπαράστασης για τους απεικονιζόμενους χαρακτήρες.</div><div><br />Κι αυτοί οι χαρακτήρες, μερικές φορές αναφέρονται σε λαϊκά άτομα, όπως στο παράδειγμα του ακορντεονίστα στον πίνακα «Κλόουν στην ακτή» του 2004, είτε στην περίπτωση του πίνακα «Η επιστροφή» του 2009.<br />Ενδιαφέρον παρουσιάζει στην απεικόνισή του το επανεμφανιζόμενο θέμα του ζευγαριού που προσεγγίζεται είτε με την ευκαιρία μιας συνάντησης, είτε μέσω μιας συζήτησης ή με μια μελαγχολική ένδειξη τρυφερότητας<br />Από καθαρά ζωγραφική άποψη, η απεικόνιση των σκαφών στο λιμάνι πριν την αναχώρηση για το ψάρεμα, προσλαμβάνει τελικά καθαρά συμβολική αξία."</div></div><div><br /></div><div><div><a href="http://www.siderman.gr" target="_blank"><span style="color: #ffa400;">Νίκος Σιδέρης </span></a>Ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και συγγραφέας</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQDFJG2hkowhJr0JSobQ4dllgw1ggkgr2yr2ZTJ8HNrxPvnctycKy3KvcSNW3JP3GbbizIpSnV2L183gjuBP57TovkRAIopa9t0v41qDXi57yWqKfe5qJiFSBuIKjNw_PE9_RBrJflebtaXBaVN2Asr3TJ3SFbeE5LCC1Lg7vQ4d5ex6aGPh8cup-F/s661/%CE%A3%CE%99%CE%94%CE%95%CE%A1%CE%97%CE%A3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="661" data-original-width="541" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQDFJG2hkowhJr0JSobQ4dllgw1ggkgr2yr2ZTJ8HNrxPvnctycKy3KvcSNW3JP3GbbizIpSnV2L183gjuBP57TovkRAIopa9t0v41qDXi57yWqKfe5qJiFSBuIKjNw_PE9_RBrJflebtaXBaVN2Asr3TJ3SFbeE5LCC1Lg7vQ4d5ex6aGPh8cup-F/w164-h200/%CE%A3%CE%99%CE%94%CE%95%CE%A1%CE%97%CE%A3.jpg" width="164" /></a></div><div>"Ο Δημήτρης Μανίνης είναι δείγμα ανθρώπου που δεν θα έπρεπε να σπανίζει στους τόπους και τους καιρούς που ζούμε.<br /><br />Διανοητής και χειρώνακτας.<br /><br />Οραματιστής του φασματικού και φυσικός επιστήμονας. Εύρυθμος λειτουργός του χαώδους και παιγνιώδης χειριστής των νόμων. Αλχημιστής των λέξεων που μεταμορφώνει σε αφήγηση, πλάστης πρωτόφαντων εικόνων με υλικό την πιο κοινή μας εμπειρία ̶ πρόσωπα, πλεούμενα... </div><div><br /></div><div>Μαθητής της Φύσης και της Γνώσης, δάσκαλος της Καλής Μορφής και της αυστηρότητας του νου.<br /><br />Επιστήμονας, αισθητής, καλλιτέχνης, μάστορας. Μονάζων ως προς την ιδιοπροσωπία του, φίλος σεβαστικός, ανοιχτός στους απλούς ανθρώπους. Ελληνικός και Οικουμενικός.<br /><br />Τα έργα του πολύπτυχα, πολυπλόκαμα, πολύχρωμα, στέρεα και ανοιχτά. Λεπτοφυής αδρότητα, ρέουσα αναλογία, ζυγισμένη δομή, πνοή απόλαυσης.<br /><br />Όλβιοι όσοι τον συνάντησαν και όσοι θα τον συναντήσουν. Αν κάποιος αναζητά την καθολική ενότητα του πνεύματος, η πιθανότητα να συναντηθεί με κάποια από τις εκφάνσεις του Δημήτρη αυξάνεται εκθετικά.<br /><br />Με εμπιστεύθηκε, εδώ και χρόνια. Τον τιμώ, τώρα και πάντα."</div></div><div><br /></div><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><b><span style="color: #e69138; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> «Ρητά και Άρρητα σε εύρυθμη τάξη»<o:p></o:p></span></b></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: 0cm;"><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK5cCVJCwDEMtMqTo-jNnp1mucHGGt5ruVPWZOhlgGW6hl66Tb731lzXDWyep1vrVywzaa04XmLSt4jqUgHnwE10Bt8bI65myHrPhlfALBDUzVuGNRMF2Z-fnIg74jTa5n6aWi_2L3Prlr426Wh33T21-YS1fFwuS5pHNTYO7Qj4o1yQsCFl6wtgBy/s900/279173007_516918693232109_1878093987363482054_n.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="720" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjK5cCVJCwDEMtMqTo-jNnp1mucHGGt5ruVPWZOhlgGW6hl66Tb731lzXDWyep1vrVywzaa04XmLSt4jqUgHnwE10Bt8bI65myHrPhlfALBDUzVuGNRMF2Z-fnIg74jTa5n6aWi_2L3Prlr426Wh33T21-YS1fFwuS5pHNTYO7Qj4o1yQsCFl6wtgBy/w160-h200/279173007_516918693232109_1878093987363482054_n.png" width="160" /></a></b></div><p class="MsoNormal"><b><span style="color: #e69138; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><br /></span></b><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">«Ο άνθρωπος που δουλεύει με τα χέρια είναι εργάτης, με τα χέρια και το μυαλό, τεχνίτης, με τα χέρια, το μυαλό και την καρδιά, καλλιτέχνης», αναφέρει ο Νομπελίστας Φρανσουά Μωριάκ.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></p><p></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> Ο Δημήτρης Μανίνης με αστείρευτη διάθεση και πνευματικό χείμαρρο, μας εκμυστηρεύεται, ότι «Ο μόνος τρόπος για να ζω είναι να δημιουργώ!».</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Καλλιτέχνης από φύση, με ενθυμήματα και βιώματα, ακολουθεί με ασίγαστο πάθος, την εσωτερική του κινητήριο δύναμη για δημιουργία.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ζωγράφος, γλύπτης και συγγραφέας, σε ταξιδεύει με το έργο του και σε γοητεύει με το λόγο του.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Πνευματώδης και οξυδερκής, ιδιοφυής με εκρηκτική ιδιοσυγκρασία, έντεχνα σε καθοδηγεί σε διαδικασία σκέψεων, συνειρμών και σε δαιδαλώδεις εσωτερικές περιπέτειες και διαδρομές.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Είναι ο «δάσκαλος» όπως τον αποκαλούν, που προκαλεί διάλογο θάρρους, τόλμης και γνώσης, σε δίλημμα οξείας αντιπαράθεσης ή συγκαταβατικής υποταγής Τα νοήματα των λέξεων ακολουθούν το ευέλικτο, εύστοχο κι ενίοτε καυστικό χιούμορ του, που απρόσμενα θέτουν ερωτήματα ζωής και πλάνης.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Επιδέξια απεικονίζει, εναλλάσσει και μεταφέρει εικόνες ποιητικής περιγραφής, μορφές που αποκτούν σκηνική υπόσταση, ανακτούν λόγο και αφήνουν ίχνη στη σκέψη και στη ψυχή. Συναισθηματικές φορτίσεις αναμοχλεύουν βιώματα που ανασύρονται με αυτοματισμό. Ο κόσμος του μυαλού αποκαλύπτεται με συναισθήματα, τοπία και αντικείμενα μνήμης.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Τα<b> «Ρητά και Άρρητα» </b>είναι μία<b> </b>ιδιαίτερα σημαντική, αναδρομική έκθεση, με αντιπροσωπευτικά, μνημειώδη έργα, αρθρωμένα σε διακριτές ενότητες.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Οι ζωγραφικές σειρές «Πορτρέτα», «Μοιροδότες», «Μεσόγειος», «Χρονικότητα» και τα γλυπτά «Ζευγάρι», «Υπάλληλος», «Μοναχικοί άνθρωποι», «Φτερωτά», «Το σκοτεινό ζώο της δημιουργίας», εξιστορούν, περιγράφουν και διηγούνται κοινωνικά επεισόδια και προσωπικές, βιωματικές εμπνεύσεις.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ο Δημήτρης Μανίνης. προσεγγίζει με κριτική ματιά, επιστρατεύει τις αφουγκραζόμενες κοινωνικές ανάγκες, θέτει σκέψεις μιας αφηγηματικής ιστορίας ενός πραγματικού κόσμου σε αστικούς κανόνες ζωής και με λυρική έμπνευση κομίζει την προσωπική του εμπειρία. Καταγράφει μεταξύ φανταστικού σεναρίου και αυτοβιογραφίας, όπου γραφή και εικόνα συνομιλούν σε αμφίθυμες καταβολές.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ανανεωτικός στα θέματα που πραγματεύεται στη ζωγραφική του,</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">δείχνει επιθυμία και τόλμη για έκφραση χωρίς περιορισμούς και προκαλεί τη συλλογική συνείδηση.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Αναζητά την αλήθεια σε εικαστικές μορφές και φόρμες από προσωπικό λεξιλόγιο κι αισθητική εικονογραφία, αποδεσμευμένες από την υπερβολική αναπαράσταση. Αναπτύσσει το ουσιώδες, εγκαταλείπει διακριτικά το περιττό και εμβαθύνει νοηματικά στις λεπτομέρειες δίνοντας έμφαση στην τεχνική του.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Η προβολή των αισθητικών πεδίων αγγίζει τη γεωμετρική αφαίρεση και το μινιμαλιστικό ύφος των μέσων.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Κυρίαρχες, επίπεδες, πλακάτες ζωγραφισμένες επιφάνειες, με αναπάντεχες πινελιές χρώματος εξαντλούν τους χρωματικούς συνδυασμούς σε όλες τις τονικότητες και ο δυναμισμός της κάθε πινελιάς αντικατοπτρίζει τον πηγαίο και αυθεντικό χαρακτήρα του δημιουργού.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Καθαρά γραμμικά περιγράμματα περικλείουν με ισορροπία τις αναλογίες κι εναλλάσσονται διαδοχικά σε ένα παιχνίδι φωτοσκίασης.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Με εικόνες των ανθρώπων της πόλης, τις παραλλαγές ενός αστικού παρόντος μιας αναδυόμενης ατμόσφαιρας οικείας και συγχρόνως οικουμενικής, ο δημιουργός μεταφέρει εμπειρίες πολύτιμες και οριακές. Δείγματα της ακμάζουσας ζωής γίνονται αναγνώσεις νοσταλγίας, επιστρατεύουν τη σκέψη και τη συναισθηματική μας ευφυία.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Θαυμαστής και εξερευνητής της ανθρώπινης φύσης, αναδεικνύει τις αρχέτυπες εικόνες του θηλυκού. Γυναικείες οντότητες, στεατοπυγικές φιγούρες, πληθωρικές και χαρούμενες, ευτυχισμένες σε αγκαλιές, έκδηλου και ταυτόχρονα διακριτικού ερωτισμού και πρόδηλης σχηματοποιημένης γονιμότητας, κυριαρχούν και υπερτερούν. </span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Προσωπικότητες κυριευμένες συχνά από ευδιαθεσία κι αίσθημα ευφορίας, διακρίνονται από την ευαίσθητη ματιά και έναν υπαινιγμό μελαγχολίας, της εξπρεσιονιστικής γκροτέσκας γραφής, με την καθ΄ υπερβολή έκφραση, τα έντονα περιγράμματα και τους εκκωφαντικούς χρωματικούς συνδυασμούς.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Εικόνες μεστής ουσίας βρίσκονται μεταξύ τάξης και αταξίας, δομής και ανασύνταξης, προβλέψιμου και απρόβλεπτου, αναμενόμενου και αναπάντεχου.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Τόποι συλλογισμών, οδηγούν σε συνειρμικές ανακλήσεις και γίνονται διαμεσολαβητές ανάμεσα στο παρελθόν και στο σήμερα και συνυπάρχουν με τη νοσταλγία και την ενατένιση.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Σε απουσία χρονικού προσδιορισμού διηγήσεις και ιστορίες της ουτοπίας, της μνήμης, της λαχτάρας και ενίοτε της σουρεαλιστικής πραγματικότητας υπακούουν στην προοδευτική ανάδυση των αισθήσεων.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Προκαλεί και ελκύει το ενδιαφέρον του θεατή με πνευματική διέγερση και εσωτερική αναζήτηση, που πηγάζει από βαθύ και γνήσιο συναίσθημα και οδηγεί στο στοχασμό και την αυτογνωσία.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> Ο Δημήτρης Μανίνης αποδεικνύεται διαχρονικός νοημάτων σε διεθνή εικαστική γραφή. Πολυεπίπεδος, προικισμένος δημιουργός και ως βαθειά ενσυναισθητικός, ακολουθεί αβίαστα τη φωνή της συνείδησής του.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Με εμβρίθεια και σαφήνεια διαγράφει την πιο αισθαντική όψη της πίστης στη ζωή και της ασταμάτητης αντίστασης στη φθορά. Χρησιμοποιεί την ευρύτατη γνώση του και με τη βιωματική εμπειρία του ακολουθεί ενστικτωδώς την καλλιτεχνική του ροπή.</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Με ευθύτητα και σοβαρότητα στην επαγγελματική του καριέρα, με υπομονή και σύνεση στην προσωπική του ζωή, εκφράζεται με ρητά και άρρητα, δηλωμένα κι ανομολόγητα, εκμυστηρευόμενα κι εξομολογούμενα, ειπωμένα κι ανείπωτα, περικλείοντας στην εικαστική του διαδρομή την Πυθαγόρεια φιλοσοφική κοσμοθεωρία («Δεν μπορούν να ειπωθούν όλα σε όλους»)-</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><p class="MsoNormal" style="line-height: normal; mso-margin-bottom-alt: auto; mso-margin-top-alt: auto; text-align: justify;"><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">«<b>Ου τα πάντα τοις πάσι ρητά</b>».</span></i><span style="font-family: "Times New Roman", "serif"; font-size: 13.5pt;"><o:p></o:p></span></p><div><i><span style="color: #fff2cc; font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 13.5pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><br /></span></i></div><span style="color: #ffa400;">Χάρης Καμπουρίδης</span> τεχνοκριτικός-σημειολόγος, μέλος της Academia Europaea<br /><br />“...Άκρως εξατομικευμένη, ισχυρή, επιμονή και γοητευτική στην αφήγηση της η ζωγραφική του Δημήτρη Μανίνη. Ήταν μια από τις πρώτες μου κριτικές που δημοσίευσα πριν 45 χρόνια, καθώς με συνεπήρε ο συμβολισμός και η μυστική ζωή των μορφών στα έργα του. <br />Εξελισσόμενος έκτοτε συνεχώς ο ζωγράφος, ουσιαστικά όμως ο ίδιος στον εικαστικό κόσμο του, πάντα μεταξύ ποιητικής και μαγικής ματιάς στα οράματα που απεικονίζει, αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο για την σύγχρονη ελληνική τέχνη, μέσα κι έξω από το κεντρικό ρεύμα της συλλογικής εικαστικής μας ιστορίας.”<br /><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/nJCadZwoqtE" width="320" youtube-src-id="nJCadZwoqtE"></iframe></div><br /><br /></div><div><div><div><br /><div><span style="color: #ffa400;">Νίκος Σκανδάμης Ακαδημαϊκός</span><br /><br />Πήλιο, 26.4.2019 </div><div><i>"Ο Δημήτρης Μανίνης ανήκει στην ιδιαίτερη τάξη των δημιουργών που χτίζουν διερωτώμενοι εναγωνίως για τον τρόπο: Εγκαλεί τις πειθαρχίες που σχηματοποιούν δοκιμάζεται σε περισσότερες μορφές τέχνης.</i></div><div><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC7FpVb1yzIlQWaQ-DpdSvjDlf96YwF6SKZpIopfwmHUSTbodahZ4ltXBknO73BtBYCcnYU20UrY1RPJAfHoFtjJzXR2-DQwQCUeKh5KLW4qUtDYwElUV042iT94LqxUcNaMKa8CCbjzjZkGaEKD95PLbL5vViHgtybUujFQomFel0vFhdtAEZwZyn/s935/57358146_10157363311897472_3579906364211724288_n.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><i><img border="0" data-original-height="935" data-original-width="635" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC7FpVb1yzIlQWaQ-DpdSvjDlf96YwF6SKZpIopfwmHUSTbodahZ4ltXBknO73BtBYCcnYU20UrY1RPJAfHoFtjJzXR2-DQwQCUeKh5KLW4qUtDYwElUV042iT94LqxUcNaMKa8CCbjzjZkGaEKD95PLbL5vViHgtybUujFQomFel0vFhdtAEZwZyn/s320/57358146_10157363311897472_3579906364211724288_n.jpg" width="217" /></i></a></div><div><i>Καλλιτέχνης, συνεπώς, διέντεχνος, ρίχνει γέφυρες μεταξύ τους αλλά και προς τις επιστήμες σε μια τροχιά αναζήτησης της χαμένης ενότητας που έβλεπαν οι Έλληνες πριν τη διαρρήξει η Δύση με την Αναγέννηση.<br /><br />Ζωγράφος, γλύπτης, συγγραφέας αλλά και ερευνητής της ύλης χημικός, ο Μανίνης διακυβεύεται ακούραστα σε όλες τις μορφές πνευματικής άσκησης που επιλέγει σε μια προσπάθεια που κινείται στο όριο: Φυγή από την κατασταλαγμένη θέαση που θα αποστερούσε τη γοητεία της ριψοκίνδυνης αναζήτησης, δυσπιστία απέναντι στην παγίδα της προοπτικής και τα δεσμά της αναπαράστασης, έλξη προς το παραμύθι και το όνειρο.</i></div><div><i><br />Όνειρο εντούτοις που συχνά διαταράσσει η επαφή με τα κοινωνικά πράγματα όταν τα έργα του σαρκάζουν τις αποστεωμένες ανθρώπινες φιγούρες που παρακολουθούνται από τους δαίμονες τους, συμβολικοί σύντροφοι σιωπηλοί και ζωώδεις.<br /><br />Η διάθεση που κυριαρχεί στο έργο του Μανίνη αμφιταλαντεύεται, θερμή και ψυχρή, μεταξύ του συναισθήματος της παιδικής μνήμης και της συγκατάβασης προς το μάταιο. Η αιώρηση όμως πάνω στο κενό ισορροπεί εντέλει ανάμεσα στη σαγήνη και την αποσαγήνευση αρκούν η υπερβατική τόλμη, η ασυμβίβαστη ειλικρίνεια, η ευαισθησία του βλέμματος.»</i><p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p></div><div><o:p><br /></o:p></div> <br /><br /><br /><br /><br /><br /><div><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif";"></span></b><p></p></div></div></div></div>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-77888872001824506802022-03-08T03:22:00.001-08:002022-04-28T03:24:31.084-07:00ΘΕΤΤΑΛΙΑΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ (2021-2022)<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbT6R3KP8ILFXTS04VNR-hf25P2d0ZTr2Nkh6o2ZXJQg1aJ7U42F7ulQW0fLW1AYMcnXGyKAaq8Jw-Zry11yj_O6b0lOqz3SbK-fZPRY-Wg9pCQ9KZloMDBo_HTndAeBdhggLmZ7FFksjDQajYMyJ-dypdC-_wodDPVUdaacv1MGART-p1iSoNWuxl/s1688/%CE%98%CE%95%CE%A4%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%91%CE%A3%20%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%97%CE%93%CE%97%CE%A3%CE%99%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1688" data-original-width="1364" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbT6R3KP8ILFXTS04VNR-hf25P2d0ZTr2Nkh6o2ZXJQg1aJ7U42F7ulQW0fLW1AYMcnXGyKAaq8Jw-Zry11yj_O6b0lOqz3SbK-fZPRY-Wg9pCQ9KZloMDBo_HTndAeBdhggLmZ7FFksjDQajYMyJ-dypdC-_wodDPVUdaacv1MGART-p1iSoNWuxl/w518-h640/%CE%98%CE%95%CE%A4%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%91%CE%A3%20%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%97%CE%93%CE%97%CE%A3%CE%99%CE%A3.jpg" width="518" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMV-HsPwyF9u3tI4kb15S0y55_AgknTif5nMlgNWjr042EK3ItqjjX_W1h3c79CNSZkVyy3Og0eJ9rYmsJGjOpaNe6Ypsz_0mgBKPPZIM-TPOsjuUSiBHEU8rOZL72x5-_cAfe88u5RKdbSLjuiY57GcMRIGgRKLsvtwozY5U6TJcX-ul3xGetYkjC/s1613/%CE%98%CE%95%CE%A4%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%91%CE%A3%20%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%97%CE%93%CE%97%CE%A3%CE%99%CE%A3%20%CE%91%201.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1289" data-original-width="1613" height="512" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMV-HsPwyF9u3tI4kb15S0y55_AgknTif5nMlgNWjr042EK3ItqjjX_W1h3c79CNSZkVyy3Og0eJ9rYmsJGjOpaNe6Ypsz_0mgBKPPZIM-TPOsjuUSiBHEU8rOZL72x5-_cAfe88u5RKdbSLjuiY57GcMRIGgRKLsvtwozY5U6TJcX-ul3xGetYkjC/w640-h512/%CE%98%CE%95%CE%A4%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%91%CE%A3%20%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%97%CE%93%CE%97%CE%A3%CE%99%CE%A3%20%CE%91%201.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmWczipmGMiP3W0545TSiPv7Kvro9H1rit_hPXpbw-_D88BBumMj7gthivxgZFfgfDfQomBPLuuglXoHbCvnTmlqKqFYrjifyjJEAYdVzdlgpOEZL2PRyOEIIZIQg0kDK2uTrCP3S92rooemZ1r8hUhGDurmq0ARs50yMVHbaAKix12RFBoknWY5BM/s1819/%CE%98%CE%95%CE%A4%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%91%CE%A3%20%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%97%CE%93%CE%97%CE%A3%CE%99%CE%A3%20%20%CE%91%204.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1819" data-original-width="1411" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmWczipmGMiP3W0545TSiPv7Kvro9H1rit_hPXpbw-_D88BBumMj7gthivxgZFfgfDfQomBPLuuglXoHbCvnTmlqKqFYrjifyjJEAYdVzdlgpOEZL2PRyOEIIZIQg0kDK2uTrCP3S92rooemZ1r8hUhGDurmq0ARs50yMVHbaAKix12RFBoknWY5BM/w496-h640/%CE%98%CE%95%CE%A4%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%91%CE%A3%20%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%97%CE%93%CE%97%CE%A3%CE%99%CE%A3%20%20%CE%91%204.jpg" width="496" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUXvlb0UO_9hCFEsVQrW_U4wyob3HzO8X6vejyPJiTav59F7QtjEQJ_yX9HQCEwm-0-_t7VHpcllS3sLiwg3TcINIV4g7RS1hxOPLrOskc4kX4YEcSu1ORQFHgEbbTOE5Cmhn6KxUsmy_Tt8DQxgZYZwzeYwwQQ5gJ4P28aen1gPkqeTxynnujBktJ/s1913/%CE%98%CE%95%CE%A4%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%91%CE%A3%20%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%97%CE%93%CE%97%CE%A3%CE%99%CE%A3%20%20%CE%91%203.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1913" data-original-width="1554" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUXvlb0UO_9hCFEsVQrW_U4wyob3HzO8X6vejyPJiTav59F7QtjEQJ_yX9HQCEwm-0-_t7VHpcllS3sLiwg3TcINIV4g7RS1hxOPLrOskc4kX4YEcSu1ORQFHgEbbTOE5Cmhn6KxUsmy_Tt8DQxgZYZwzeYwwQQ5gJ4P28aen1gPkqeTxynnujBktJ/w520-h640/%CE%98%CE%95%CE%A4%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%91%CE%A3%20%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%97%CE%93%CE%97%CE%A3%CE%99%CE%A3%20%20%CE%91%203.jpg" width="520" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHa9uPpR0d_qaIQ6xtWoSnGRJYbS0MaaZ5KY-ZpeGuQ6R4EJo14E_-KLM9zHwIKzmylKcLFmdDuKu5EZiZRcsdFa9Wpnp3H0XTttp1brfLAsUpB7fIw3_D0Ec_C_V9CvXvKOhnsyLq4JpidGfLnA_7BatVGF4CB8fcPc7EYkyky7N1xl5GOPTBh19i/s2040/%CE%98%CE%95%CE%A4%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%91%CE%A3%20%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%97%CE%93%CE%97%CE%A3%CE%99%CE%A3%20%20%CE%91%202.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2040" data-original-width="1546" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHa9uPpR0d_qaIQ6xtWoSnGRJYbS0MaaZ5KY-ZpeGuQ6R4EJo14E_-KLM9zHwIKzmylKcLFmdDuKu5EZiZRcsdFa9Wpnp3H0XTttp1brfLAsUpB7fIw3_D0Ec_C_V9CvXvKOhnsyLq4JpidGfLnA_7BatVGF4CB8fcPc7EYkyky7N1xl5GOPTBh19i/w486-h640/%CE%98%CE%95%CE%A4%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%99%CE%91%CE%A3%20%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%97%CE%93%CE%97%CE%A3%CE%99%CE%A3%20%20%CE%91%202.jpg" width="486" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc-VL7erj1GG2RAZdE_Dd37sg3k4L79Pa2jx2N80EHE2_ZPoYdc38ZsY0OZc2kxIQYULBYZyOGc1__zl4WNHt3dOLHcJ92mqqXWpk5furK_4maUQILHOmnXS7EYIWCySoWPSvo3sUsDf634aeXXBUVpO8l3tbcreZU689zvOeU-9JHFMswcyJqVH99/s1903/275951577_5450010351687277_7953981402565492161_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1903" data-original-width="1533" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc-VL7erj1GG2RAZdE_Dd37sg3k4L79Pa2jx2N80EHE2_ZPoYdc38ZsY0OZc2kxIQYULBYZyOGc1__zl4WNHt3dOLHcJ92mqqXWpk5furK_4maUQILHOmnXS7EYIWCySoWPSvo3sUsDf634aeXXBUVpO8l3tbcreZU689zvOeU-9JHFMswcyJqVH99/w516-h640/275951577_5450010351687277_7953981402565492161_n.jpg" width="516" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZirsC58hZvt5XVyiaRBArwsajkXy9tFg6nnr7cCEWvY6Fk5-mKV6FbwnXzh6WaUt0BWzzkvF01Mg0aszJhXmVFzRbbgcfBejgwyOk8s-a0nZsVapFD9axaDhk5pbAmU1am2plHxkSU6pB1WsWiQsi0K3V0HzWhRDHp45kLPt_TRwrrl_P4m-dl53L/s1392/274588210_5389796454375334_3895709450985243264_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1392" data-original-width="1080" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZirsC58hZvt5XVyiaRBArwsajkXy9tFg6nnr7cCEWvY6Fk5-mKV6FbwnXzh6WaUt0BWzzkvF01Mg0aszJhXmVFzRbbgcfBejgwyOk8s-a0nZsVapFD9axaDhk5pbAmU1am2plHxkSU6pB1WsWiQsi0K3V0HzWhRDHp45kLPt_TRwrrl_P4m-dl53L/w496-h640/274588210_5389796454375334_3895709450985243264_n.jpg" width="496" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJpZHX4paz33PHwbwSScn-hDxJyniR3D5Eh49tXV1oqS563IKUjsrUD36fse6wwssKPa9oliaHISP8Cn-2HJlgF7EMTwKRWcxwWsWcgn5ph3kbk_1ToQpIoVC5zcUI_Ch-cuySbdnSXbmUiu8Sl6L23YnY-CaHrNwL6rzVpWRpGT2viq1vKJ34BAMT/s727/272055601_4821389851307813_3580389831249786670_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="727" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJpZHX4paz33PHwbwSScn-hDxJyniR3D5Eh49tXV1oqS563IKUjsrUD36fse6wwssKPa9oliaHISP8Cn-2HJlgF7EMTwKRWcxwWsWcgn5ph3kbk_1ToQpIoVC5zcUI_Ch-cuySbdnSXbmUiu8Sl6L23YnY-CaHrNwL6rzVpWRpGT2viq1vKJ34BAMT/w634-h640/272055601_4821389851307813_3580389831249786670_n.jpg" width="634" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0xRVoCzGcTMTsPjRmbryq40MRbV38qAvBrUFIxrwdn3u4mg1fWMQZcJcmIsXEzlcQpsA1i26W4lw70ODWMr8ZVAbiuJr9EX3GZSuaE2yPk_5i8ZKLJ9jKBZelM9U5WkUHm_5vxjembj1oyb166UcJZea6j_y9kCDt6498oKj-OT5y5l91xUs6wBhb/s1904/271878019_4821390991307699_3568590352177363183_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1529" data-original-width="1904" height="514" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0xRVoCzGcTMTsPjRmbryq40MRbV38qAvBrUFIxrwdn3u4mg1fWMQZcJcmIsXEzlcQpsA1i26W4lw70ODWMr8ZVAbiuJr9EX3GZSuaE2yPk_5i8ZKLJ9jKBZelM9U5WkUHm_5vxjembj1oyb166UcJZea6j_y9kCDt6498oKj-OT5y5l91xUs6wBhb/w640-h514/271878019_4821390991307699_3568590352177363183_n.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJKl9Yfj0uBforROA5KGbFlgzMbL9TkZFbfaAHI6Tp9C_d_mEsIVoHgSFy9DVZAeXN7VMGNV0fugQBMcuadJxu5y20295frQuByS_xmzoqKnGsjBDekfSe5YMefDzZVjtaNt0huhpKwu3FUKQfovMEhM3MBld3EF4YSI3_9w-pw0dAwe6LtxDqkqV6/s1433/271711092_4821390821307716_2341288050174481372_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1433" data-original-width="1080" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJKl9Yfj0uBforROA5KGbFlgzMbL9TkZFbfaAHI6Tp9C_d_mEsIVoHgSFy9DVZAeXN7VMGNV0fugQBMcuadJxu5y20295frQuByS_xmzoqKnGsjBDekfSe5YMefDzZVjtaNt0huhpKwu3FUKQfovMEhM3MBld3EF4YSI3_9w-pw0dAwe6LtxDqkqV6/w482-h640/271711092_4821390821307716_2341288050174481372_n.jpg" width="482" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQwI0LoqmO6uUDjrc1SdhpKCCo-31cUMeIl1NrDsmZsJunxEuzyePLGJpdc5Y5JalJYwXHa8Trwu0EQStHhvQF-FamEjqHFHjBaV6xYH1faOPVDC9pWF68qXtxjfA1eCRRbXJS8_gwqifV0-M5POm8wAWsabJR-cQWLMKf67xMWY58KHpkabLOFBLf/s1857/251623914_4952590454762605_5975442261979542851_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1238" data-original-width="1857" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQwI0LoqmO6uUDjrc1SdhpKCCo-31cUMeIl1NrDsmZsJunxEuzyePLGJpdc5Y5JalJYwXHa8Trwu0EQStHhvQF-FamEjqHFHjBaV6xYH1faOPVDC9pWF68qXtxjfA1eCRRbXJS8_gwqifV0-M5POm8wAWsabJR-cQWLMKf67xMWY58KHpkabLOFBLf/w640-h426/251623914_4952590454762605_5975442261979542851_n.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC8qs2nPLHiH5DWCVmoMNBHuYASWBVW_Mqv0PCVjjzTLMgGAo-Z1sId3ICZxvGJj3hjg13_jrQt6Ndee-Iscc9J1EI_wHZ2mycwQt9HDnH-h0HUShMG7lsTwUeAd96UCAOJB6DwFvTTNxjHYe7Gf8_vwZ8_s6Gss-bO9qmQcdWj6Ju6lz2-ZgFo8CY/s1212/250956542_4952591008095883_5529748626878299785_n%20(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1212" data-original-width="872" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC8qs2nPLHiH5DWCVmoMNBHuYASWBVW_Mqv0PCVjjzTLMgGAo-Z1sId3ICZxvGJj3hjg13_jrQt6Ndee-Iscc9J1EI_wHZ2mycwQt9HDnH-h0HUShMG7lsTwUeAd96UCAOJB6DwFvTTNxjHYe7Gf8_vwZ8_s6Gss-bO9qmQcdWj6Ju6lz2-ZgFo8CY/w460-h640/250956542_4952591008095883_5529748626878299785_n%20(1).jpg" width="460" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglYFGDmi6MeC-Z1YsQUh2lVda-uG-rPZdgIG9sFYfNgHoPTJqn5OnirbfwDcKym0lmCyu401EajtLy9-eDvHfOFbPEVI43_ZiO3hrKi8k6tsWQ_X62AGrKuutL0q_plo7etSHyFBy1r59K6__ns7Aihf7w1njh2r-U9HC-l_gkssaHc5ewVA-V1Gfs/s1673/250748830_4952588571429460_8880718018546504596_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1673" data-original-width="1253" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglYFGDmi6MeC-Z1YsQUh2lVda-uG-rPZdgIG9sFYfNgHoPTJqn5OnirbfwDcKym0lmCyu401EajtLy9-eDvHfOFbPEVI43_ZiO3hrKi8k6tsWQ_X62AGrKuutL0q_plo7etSHyFBy1r59K6__ns7Aihf7w1njh2r-U9HC-l_gkssaHc5ewVA-V1Gfs/w480-h640/250748830_4952588571429460_8880718018546504596_n.jpg" width="480" /></a></div><br /><p></p>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-60161879887418538112022-02-10T02:59:00.001-08:002022-04-28T03:00:51.067-07:00Ταξιδευτές<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-3OPdzpwRzldYFMLM6hDmbn9ITghmU1-gGv3daI6x1X7RUC0WtlDM_3O7nWKJcJcpy2EvBEzS6KZkXvmJc1kkVJDEx3eqHQhR0tPus04U4HVwvzn0gFx9RPPL1upq272T9SkBT4k8nsrWcoGURfAuOBlAKyXz3WYMrZw8otmrnWflIWGQ0ji-PKxY/s1929/%CE%95%CF%8D%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%BF%CE%B9%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%20%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B3%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CE%B4%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CF%89%CF%82%20%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%82,%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%AD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1%CE%BD%20%CE%9B%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CF%85%CE%B3%CF%8C%CE%BD%CF%89%CE%BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1527" data-original-width="1929" height="506" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-3OPdzpwRzldYFMLM6hDmbn9ITghmU1-gGv3daI6x1X7RUC0WtlDM_3O7nWKJcJcpy2EvBEzS6KZkXvmJc1kkVJDEx3eqHQhR0tPus04U4HVwvzn0gFx9RPPL1upq272T9SkBT4k8nsrWcoGURfAuOBlAKyXz3WYMrZw8otmrnWflIWGQ0ji-PKxY/w640-h506/%CE%95%CF%8D%CE%B8%CF%85%CE%BC%CE%BF%CE%B9%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%20%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B3%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CE%B4%CE%BF%CF%85%CF%82%20%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CF%89%CF%82%20%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%82,%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%AD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1%CE%BD%20%CE%9B%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CF%85%CE%B3%CF%8C%CE%BD%CF%89%CE%BD.jpg" width="640" /></a></div><br /><p></p>Εύθυμοι μετά παιγνιώδους διαθέσεως ταξιδευτές, καταπλέοντες εις χώραν ΛαιστρυγόνωνDimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-43912013981217475602022-01-20T02:57:00.001-08:002022-04-28T02:58:57.496-07:00ΕΝ ΕΡΩΤΙ ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ...... καταπλέοντες εις ανύπαρκτον χώραν<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCGnnoKyx2HXrDvwfkSk3rw3-O8Os9NDBLjJCSGmVlAxiN49wlP5XN3r69UimAJhcxbKIxSrxluIBIJgl3AVEAQ6QH0Ldg-XL75SdjB0fT3L1JjsvoOtMEXjnwzN4HhgmtoPWfglZvO8y7IB2SSTvJ8XHX7tnoSMTfoBrdKk8xvTTXMfoJToLOAwFJ/s2047/%CE%95%CE%9D%20%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%A4%CE%99%20%CE%A4%CE%91%CE%9E%CE%99%CE%94%CE%95%CE%A5%CE%A4%CE%95%CE%A3......%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%AD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CF%8D%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1%CE%BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2047" data-original-width="1462" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCGnnoKyx2HXrDvwfkSk3rw3-O8Os9NDBLjJCSGmVlAxiN49wlP5XN3r69UimAJhcxbKIxSrxluIBIJgl3AVEAQ6QH0Ldg-XL75SdjB0fT3L1JjsvoOtMEXjnwzN4HhgmtoPWfglZvO8y7IB2SSTvJ8XHX7tnoSMTfoBrdKk8xvTTXMfoJToLOAwFJ/w458-h640/%CE%95%CE%9D%20%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%A4%CE%99%20%CE%A4%CE%91%CE%9E%CE%99%CE%94%CE%95%CE%A5%CE%A4%CE%95%CE%A3......%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%AD%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82%20%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%B1%CE%BD%CF%8D%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%20%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1%CE%BD.jpg" width="458" /></a></div><br /><p></p>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-88608678179903330282021-09-15T03:54:00.001-07:002022-04-28T04:00:53.427-07:00Enzo di Martino Ιστορικός – Κριτικός Τέχνης για τον Δ. Μανίνη<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><a href="#"><span style="color: #e69138;">Enzo di Martino</span> </a>Ιστορικός – Κριτικός Τέχνης,<br /> συγγραφέας του βιβλίου The History of Venice Biennale<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAG86LWjLDL2jMBJLcfHwwayvn1J0nNGHKpKXdIsoUJOn2a4jJyXprinFnr8syBT2AWYFB3rySKV8IhhMUZZCMDTGZbDD1DJY3OF7jqZAJr_xtOf4wRiIvQCoZfz7AdHIIMJ-XgSQpuD-qTljt-tQiJnCMwc1n-MVkIqHLLp0n2H1yazJytjLZsXrL/s1115/Enzo_Di_Martino.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1115" data-original-width="800" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAG86LWjLDL2jMBJLcfHwwayvn1J0nNGHKpKXdIsoUJOn2a4jJyXprinFnr8syBT2AWYFB3rySKV8IhhMUZZCMDTGZbDD1DJY3OF7jqZAJr_xtOf4wRiIvQCoZfz7AdHIIMJ-XgSQpuD-qTljt-tQiJnCMwc1n-MVkIqHLLp0n2H1yazJytjLZsXrL/w230-h388/Enzo_Di_Martino.jpg" width="230" /></a></div><div><div><br /><a href="#">Δημοσίευση κριτικής στην εφημερίδα Gazzetino της Βενετίας</a><br /><br />"Ο συγκινησιακός φανταστικός κόσμος του Δημήτρη Μανίνη<br /> <br /> Μια έκθεση με πολλά πρόσωπα και γι αυτό, πλούσια για πολυάριθμους και ενδιαφέροντες λόγους, αφιερωμένη σ έναν ώριμο καλλιτέχνη και στους τριάντα περίπου μαθητές του.</div><div><br /> Πρόκειται για την έκθεση του Έλληνα Δημήτρη Μανίνη (Σκιαθος 1948)-που θα διαρκέσει ως τις 31 Οκτωβρίου στη Σχολή Αργυροχρυσοχοίας του 17ου αιωνα στο Σαν Στάε- και του οποίου το όνομα, στο κείμενο του καταλόγου του,σύμφωνα με την Patrizia Miotto προέρχεται από ευγενείς ιταλικές οικογένειες της Φλωρεντίας και της Βενετίας. </div><div>Μεταξύ αυτών η οικογένεια των Μanin, του τελευταίου Δόγη Λουδοβίκου, της οποίας μία από τις πολλές διακλαδώσεις της έφτασε στην Ελλάδα.</div><div><br /> Είναι δύσκολο να αξιολογήσει κανείς τα έργα των πολλών δραστήριων μαθητών του διότι είναι μεταξύ τους τόσο διαφορετικά ως προς την μορφή και τα μέσα έκφρασης, που εκτείνονται από νατουραλισμό του τοπίου και της μορφής, φθάνοντας έως ποικίλες αφαιρετικές αποκλίσεις.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihjkQkCUq4I1Y44be7hvM-qGZ9_AAYGxdYHESzSom0ZTJhnc_pE4l7x4owcbjkS_INK72T6KVb1k7g4EHq8Sk8xMiaHbChx824uwk1T0ikY8IScfmX2mb1kn_JjPoKiNX2tV8EQvvQVd8mNjhvO7OY4vRINJETDQrevjfg_Zx5KjiD_2xYLVj1MNv9/s1600/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20gazzettino.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="661" data-original-width="1600" height="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihjkQkCUq4I1Y44be7hvM-qGZ9_AAYGxdYHESzSom0ZTJhnc_pE4l7x4owcbjkS_INK72T6KVb1k7g4EHq8Sk8xMiaHbChx824uwk1T0ikY8IScfmX2mb1kn_JjPoKiNX2tV8EQvvQVd8mNjhvO7OY4vRINJETDQrevjfg_Zx5KjiD_2xYLVj1MNv9/w640-h264/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20gazzettino.jpg" width="640" /></a></div><div><br /> Καλά τεκμηριωμένος και ταυτόχρονα συναρπαστικός εμφανίζεται ο φανταστικός κόσμος του Μανίνη, στον οποίο είναι αφιερωμένος ο πρώτος όροφος του εκθεσιακού χώρου.</div><div><br /> Ζωγραφίζει πράγματι φιγούρες γεμάτες πόνο, με χαρακτηριστικά ενός μυθικού εξπρεσιονισμού. Δηλαδή, ειδωμένες κάτω από την υπαρξιακή τους αγωνία, και το ίδιο πράττει στην περίπτωση των ζευγαριών.<br /> Ο Μανίνης αποφεύγει τον κίνδυνο του ναίφ, καθώς είναι προικισμένος με την σκληρή και οξυδερκή σφραγίδα του ζωγράφου, πάντοτε εκφραστική, ικανή να προκαλέσει στον θεατή την αίσθηση της συγκίνησης και της συμπαράστασης για τους απεικονιζόμενους χαρακτήρες.</div><div><br /> Κι αυτοί οι χαρακτήρες, μερικές φορές αναφέρονται σε λαϊκά άτομα, όπως στο παράδειγμα του ακορντεονίστα στον πίνακα «Κλόουν στην ακτή» του 2004, είτε στην περίπτωση του πίνακα «Η επιστροφή» του 2009.<br /> Ενδιαφέρον παρουσιάζει στην απεικόνισή του το επανεμφανιζόμενο θέμα του ζευγαριού που προσεγγίζεται είτε με την ευκαιρία μιας συνάντησης, είτε μέσω μιας συζήτησης ή με μια μελαγχολική ένδειξη τρυφερότητας<br /> Από καθαρά ζωγραφική άποψη, η απεικόνιση των σκαφών στο λιμάνι πριν την αναχώρηση για το ψάρεμα, προσλαμβάνει τελικά καθαρά συμβολική αξία."<br /><br /><span style="color: #ffa400;">Νίκος Σκανδάμης Ακαδημαϊκός </span><br /><br />Πήλιο, 26.4.2019 </div><div><i>"Ο Δημήτρης Μανίνης ανήκει στην ιδιαίτερη τάξη των δημιουργών που χτίζουν διερωτώμενοι εναγωνίως για τον τρόπο: Εγκαλεί τις πειθαρχίες που σχηματοποιούν δοκιμάζεται σε περισσότερες μορφές τέχνης.</i></div><div><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC7FpVb1yzIlQWaQ-DpdSvjDlf96YwF6SKZpIopfwmHUSTbodahZ4ltXBknO73BtBYCcnYU20UrY1RPJAfHoFtjJzXR2-DQwQCUeKh5KLW4qUtDYwElUV042iT94LqxUcNaMKa8CCbjzjZkGaEKD95PLbL5vViHgtybUujFQomFel0vFhdtAEZwZyn/s935/57358146_10157363311897472_3579906364211724288_n.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><i><img border="0" data-original-height="935" data-original-width="635" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC7FpVb1yzIlQWaQ-DpdSvjDlf96YwF6SKZpIopfwmHUSTbodahZ4ltXBknO73BtBYCcnYU20UrY1RPJAfHoFtjJzXR2-DQwQCUeKh5KLW4qUtDYwElUV042iT94LqxUcNaMKa8CCbjzjZkGaEKD95PLbL5vViHgtybUujFQomFel0vFhdtAEZwZyn/s320/57358146_10157363311897472_3579906364211724288_n.jpg" width="217" /></i></a></div><div><i> Καλλιτέχνης, συνεπώς, διέντεχνος, ρίχνει γέφυρες μεταξύ τους αλλά και προς τις επιστήμες σε μια τροχιά αναζήτησης της χαμένης ενότητας που έβλεπαν οι Έλληνες πριν τη διαρρήξει η Δύση με την Αναγέννηση. <br /><br /> Ζωγράφος, γλύπτης, συγγραφέας αλλά και ερευνητής της ύλης χημικός, ο Μανίνης διακυβεύεται ακούραστα σε όλες τις μορφές πνευματικής άσκησης που επιλέγει σε μια προσπάθεια που κινείται στο όριο: Φυγή από την κατασταλαγμένη θέαση που θα αποστερούσε τη γοητεία της ριψοκίνδυνης αναζήτησης, δυσπιστία απέναντι στην παγίδα της προοπτικής και τα δεσμά της αναπαράστασης, έλξη προς το παραμύθι και το όνειρο.</i></div><div><i><br /> Όνειρο εντούτοις που συχνά διαταράσσει η επαφή με τα κοινωνικά πράγματα όταν τα έργα του σαρκάζουν τις αποστεωμένες ανθρώπινες φιγούρες που παρακολουθούνται από τους δαίμονες τους, συμβολικοί σύντροφοι σιωπηλοί και ζωώδεις. <br /><br /> Η διάθεση που κυριαρχεί στο έργο του Μανίνη αμφιταλαντεύεται, θερμή και ψυχρή, μεταξύ του συναισθήματος της παιδικής μνήμης και της συγκατάβασης προς το μάταιο. Η αιώρηση όμως πάνω στο κενό ισορροπεί εντέλει ανάμεσα στη σαγήνη και την αποσαγήνευση αρκούν η υπερβατική τόλμη, η ασυμβίβαστη ειλικρίνεια, η ευαισθησία του βλέμματος.»</i>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><br /> <br /><br /><br /><br /><br /><br /><div><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif";"></span></b><p></p></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></div><br /></div>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-3879775392729495612021-09-08T01:47:00.029-07:002022-04-28T02:35:21.034-07:00Κριτικές και απόψεις για το έργο του Δημήτρη Μανίνη<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #ffa400; text-align: left;">Χάρης Καμπουρίδης</span><span style="text-align: left;"> τεχνοκριτικός-σημειολόγος, μέλος της Academia Europaea</span></div><br />“...Άκρως εξατομικευμένη, ισχυρή, επιμονή και γοητευτική στην αφήγηση της η ζωγραφική του Δημήτρη Μανίνη. Ήταν μια από τις πρώτες μου κριτικές που δημοσίευσα πριν 45 χρόνια, καθώς με συνεπήρε ο συμβολισμός και η μυστική ζωή των μορφών στα έργα του. <br />Εξελισσόμενος έκτοτε συνεχώς ο ζωγράφος, ουσιαστικά όμως ο ίδιος στον εικαστικό κόσμο του, πάντα μεταξύ ποιητικής και μαγικής ματιάς στα οράματα που απεικονίζει, αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο για την σύγχρονη ελληνική τέχνη, μέσα κι έξω από το κεντρικό ρεύμα της συλλογικής εικαστικής μας ιστορίας.”<br /><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/nJCadZwoqtE" width="320" youtube-src-id="nJCadZwoqtE"></iframe></div><br /><br /><a href="http://www.siderman.gr" target="_blank"><span style="color: #ffa400;">Νίκος Σιδέρης </span></a>Ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και συγγραφέας</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQDFJG2hkowhJr0JSobQ4dllgw1ggkgr2yr2ZTJ8HNrxPvnctycKy3KvcSNW3JP3GbbizIpSnV2L183gjuBP57TovkRAIopa9t0v41qDXi57yWqKfe5qJiFSBuIKjNw_PE9_RBrJflebtaXBaVN2Asr3TJ3SFbeE5LCC1Lg7vQ4d5ex6aGPh8cup-F/s661/%CE%A3%CE%99%CE%94%CE%95%CE%A1%CE%97%CE%A3.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="661" data-original-width="541" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQDFJG2hkowhJr0JSobQ4dllgw1ggkgr2yr2ZTJ8HNrxPvnctycKy3KvcSNW3JP3GbbizIpSnV2L183gjuBP57TovkRAIopa9t0v41qDXi57yWqKfe5qJiFSBuIKjNw_PE9_RBrJflebtaXBaVN2Asr3TJ3SFbeE5LCC1Lg7vQ4d5ex6aGPh8cup-F/w164-h200/%CE%A3%CE%99%CE%94%CE%95%CE%A1%CE%97%CE%A3.jpg" width="164" /></a></div><div>"Ο Δημήτρης Μανίνης είναι δείγμα ανθρώπου που δεν θα έπρεπε να σπανίζει στους τόπους και τους καιρούς που ζούμε.<br /><br />Διανοητής και χειρώνακτας.<br /><br />Οραματιστής του φασματικού και φυσικός επιστήμονας. Εύρυθμος λειτουργός του χαώδους και παιγνιώδης χειριστής των νόμων. Αλχημιστής των λέξεων που μεταμορφώνει σε αφήγηση, πλάστης πρωτόφαντων εικόνων με υλικό την πιο κοινή μας εμπειρία ̶ πρόσωπα, πλεούμενα... </div><div><br /></div><div>Μαθητής της Φύσης και της Γνώσης, δάσκαλος της Καλής Μορφής και της αυστηρότητας του νου. <br /><br />Επιστήμονας, αισθητής, καλλιτέχνης, μάστορας. Μονάζων ως προς την ιδιοπροσωπία του, φίλος σεβαστικός, ανοιχτός στους απλούς ανθρώπους. Ελληνικός και Οικουμενικός.<br /><br /> Τα έργα του πολύπτυχα, πολυπλόκαμα, πολύχρωμα, στέρεα και ανοιχτά. Λεπτοφυής αδρότητα, ρέουσα αναλογία, ζυγισμένη δομή, πνοή απόλαυσης.<br /><br /> Όλβιοι όσοι τον συνάντησαν και όσοι θα τον συναντήσουν. Αν κάποιος αναζητά την καθολική ενότητα του πνεύματος, η πιθανότητα να συναντηθεί με κάποια από τις εκφάνσεις του Δημήτρη αυξάνεται εκθετικά.<br /><br /> Με εμπιστεύθηκε, εδώ και χρόνια. Τον τιμώ, τώρα και πάντα."</div><br /><a href="#"><span style="color: #e69138;">Enzo di Martino</span> </a>Ιστορικός – Κριτικός Τέχνης,<br /> συγγραφέας του βιβλίου The History of Venice Biennale<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAG86LWjLDL2jMBJLcfHwwayvn1J0nNGHKpKXdIsoUJOn2a4jJyXprinFnr8syBT2AWYFB3rySKV8IhhMUZZCMDTGZbDD1DJY3OF7jqZAJr_xtOf4wRiIvQCoZfz7AdHIIMJ-XgSQpuD-qTljt-tQiJnCMwc1n-MVkIqHLLp0n2H1yazJytjLZsXrL/s1115/Enzo_Di_Martino.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1115" data-original-width="800" height="388" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAG86LWjLDL2jMBJLcfHwwayvn1J0nNGHKpKXdIsoUJOn2a4jJyXprinFnr8syBT2AWYFB3rySKV8IhhMUZZCMDTGZbDD1DJY3OF7jqZAJr_xtOf4wRiIvQCoZfz7AdHIIMJ-XgSQpuD-qTljt-tQiJnCMwc1n-MVkIqHLLp0n2H1yazJytjLZsXrL/w230-h388/Enzo_Di_Martino.jpg" width="230" /></a></div><div><div><br /><a href="#">Δημοσίευση κριτικής στην εφημερίδα Gazzetino της Βενετίας</a><br /><br />"Ο συγκινησιακός φανταστικός κόσμος του Δημήτρη Μανίνη<br /> <br /> Μια έκθεση με πολλά πρόσωπα και γι αυτό, πλούσια για πολυάριθμους και ενδιαφέροντες λόγους, αφιερωμένη σ έναν ώριμο καλλιτέχνη και στους τριάντα περίπου μαθητές του.</div><div><br /> Πρόκειται για την έκθεση του Έλληνα Δημήτρη Μανίνη (Σκιαθος 1948)-που θα διαρκέσει ως τις 31 Οκτωβρίου στη Σχολή Αργυροχρυσοχοίας του 17ου αιωνα στο Σαν Στάε- και του οποίου το όνομα, στο κείμενο του καταλόγου του,σύμφωνα με την Patrizia Miotto προέρχεται από ευγενείς ιταλικές οικογένειες της Φλωρεντίας και της Βενετίας. </div><div>Μεταξύ αυτών η οικογένεια των Μanin, του τελευταίου Δόγη Λουδοβίκου, της οποίας μία από τις πολλές διακλαδώσεις της έφτασε στην Ελλάδα.</div><div><br /> Είναι δύσκολο να αξιολογήσει κανείς τα έργα των πολλών δραστήριων μαθητών του διότι είναι μεταξύ τους τόσο διαφορετικά ως προς την μορφή και τα μέσα έκφρασης, που εκτείνονται από νατουραλισμό του τοπίου και της μορφής, φθάνοντας έως ποικίλες αφαιρετικές αποκλίσεις.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihjkQkCUq4I1Y44be7hvM-qGZ9_AAYGxdYHESzSom0ZTJhnc_pE4l7x4owcbjkS_INK72T6KVb1k7g4EHq8Sk8xMiaHbChx824uwk1T0ikY8IScfmX2mb1kn_JjPoKiNX2tV8EQvvQVd8mNjhvO7OY4vRINJETDQrevjfg_Zx5KjiD_2xYLVj1MNv9/s1600/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20gazzettino.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="661" data-original-width="1600" height="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihjkQkCUq4I1Y44be7hvM-qGZ9_AAYGxdYHESzSom0ZTJhnc_pE4l7x4owcbjkS_INK72T6KVb1k7g4EHq8Sk8xMiaHbChx824uwk1T0ikY8IScfmX2mb1kn_JjPoKiNX2tV8EQvvQVd8mNjhvO7OY4vRINJETDQrevjfg_Zx5KjiD_2xYLVj1MNv9/w640-h264/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20gazzettino.jpg" width="640" /></a></div><div><br /> Καλά τεκμηριωμένος και ταυτόχρονα συναρπαστικός εμφανίζεται ο φανταστικός κόσμος του Μανίνη, στον οποίο είναι αφιερωμένος ο πρώτος όροφος του εκθεσιακού χώρου.</div><div><br /> Ζωγραφίζει πράγματι φιγούρες γεμάτες πόνο, με χαρακτηριστικά ενός μυθικού εξπρεσιονισμού. Δηλαδή, ειδωμένες κάτω από την υπαρξιακή τους αγωνία, και το ίδιο πράττει στην περίπτωση των ζευγαριών.<br /> Ο Μανίνης αποφεύγει τον κίνδυνο του ναίφ, καθώς είναι προικισμένος με την σκληρή και οξυδερκή σφραγίδα του ζωγράφου, πάντοτε εκφραστική, ικανή να προκαλέσει στον θεατή την αίσθηση της συγκίνησης και της συμπαράστασης για τους απεικονιζόμενους χαρακτήρες.</div><div><br /> Κι αυτοί οι χαρακτήρες, μερικές φορές αναφέρονται σε λαϊκά άτομα, όπως στο παράδειγμα του ακορντεονίστα στον πίνακα «Κλόουν στην ακτή» του 2004, είτε στην περίπτωση του πίνακα «Η επιστροφή» του 2009.<br /> Ενδιαφέρον παρουσιάζει στην απεικόνισή του το επανεμφανιζόμενο θέμα του ζευγαριού που προσεγγίζεται είτε με την ευκαιρία μιας συνάντησης, είτε μέσω μιας συζήτησης ή με μια μελαγχολική ένδειξη τρυφερότητας<br /> Από καθαρά ζωγραφική άποψη, η απεικόνιση των σκαφών στο λιμάνι πριν την αναχώρηση για το ψάρεμα, προσλαμβάνει τελικά καθαρά συμβολική αξία."<br /><br /><span style="color: #ffa400;">Νίκος Σκανδάμης Ακαδημαϊκός </span><br /><br />Πήλιο, 26.4.2019 </div><div><i>"Ο Δημήτρης Μανίνης ανήκει στην ιδιαίτερη τάξη των δημιουργών που χτίζουν διερωτώμενοι εναγωνίως για τον τρόπο: Εγκαλεί τις πειθαρχίες που σχηματοποιούν δοκιμάζεται σε περισσότερες μορφές τέχνης.</i></div><div><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC7FpVb1yzIlQWaQ-DpdSvjDlf96YwF6SKZpIopfwmHUSTbodahZ4ltXBknO73BtBYCcnYU20UrY1RPJAfHoFtjJzXR2-DQwQCUeKh5KLW4qUtDYwElUV042iT94LqxUcNaMKa8CCbjzjZkGaEKD95PLbL5vViHgtybUujFQomFel0vFhdtAEZwZyn/s935/57358146_10157363311897472_3579906364211724288_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><i><img border="0" data-original-height="935" data-original-width="635" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC7FpVb1yzIlQWaQ-DpdSvjDlf96YwF6SKZpIopfwmHUSTbodahZ4ltXBknO73BtBYCcnYU20UrY1RPJAfHoFtjJzXR2-DQwQCUeKh5KLW4qUtDYwElUV042iT94LqxUcNaMKa8CCbjzjZkGaEKD95PLbL5vViHgtybUujFQomFel0vFhdtAEZwZyn/s320/57358146_10157363311897472_3579906364211724288_n.jpg" width="217" /></i></a></div><div><i> Καλλιτέχνης, συνεπώς, διέντεχνος, ρίχνει γέφυρες μεταξύ τους αλλά και προς τις επιστήμες σε μια τροχιά αναζήτησης της χαμένης ενότητας που έβλεπαν οι Έλληνες πριν τη διαρρήξει η Δύση με την Αναγέννηση. <br /><br /> Ζωγράφος, γλύπτης, συγγραφέας αλλά και ερευνητής της ύλης χημικός, ο Μανίνης διακυβεύεται ακούραστα σε όλες τις μορφές πνευματικής άσκησης που επιλέγει σε μια προσπάθεια που κινείται στο όριο: Φυγή από την κατασταλαγμένη θέαση που θα αποστερούσε τη γοητεία της ριψοκίνδυνης αναζήτησης, δυσπιστία απέναντι στην παγίδα της προοπτικής και τα δεσμά της αναπαράστασης, έλξη προς το παραμύθι και το όνειρο.</i></div><div><i><br /> Όνειρο εντούτοις που συχνά διαταράσσει η επαφή με τα κοινωνικά πράγματα όταν τα έργα του σαρκάζουν τις αποστεωμένες ανθρώπινες φιγούρες που παρακολουθούνται από τους δαίμονες τους, συμβολικοί σύντροφοι σιωπηλοί και ζωώδεις. <br /><br /> Η διάθεση που κυριαρχεί στο έργο του Μανίνη αμφιταλαντεύεται, θερμή και ψυχρή, μεταξύ του συναισθήματος της παιδικής μνήμης και της συγκατάβασης προς το μάταιο. Η αιώρηση όμως πάνω στο κενό ισορροπεί εντέλει ανάμεσα στη σαγήνη και την αποσαγήνευση αρκούν η υπερβατική τόλμη, η ασυμβίβαστη ειλικρίνεια, η ευαισθησία του βλέμματος.»</i>
<p class="MsoNormal"><o:p> </o:p></p><br /> <br /><br /><br /><br /><br /><br /><div><b><span style="font-family: "Times New Roman","serif";"></span></b><p></p></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></div><br /></div>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-73503039754185007422021-07-14T02:11:00.000-07:002022-04-28T02:12:17.892-07:00ΠΕΡΙΟΧΗ ΖΑΡΚΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9ZhtuTu3O0rNCnaAbjOxQ8_1rudC6V5mFppn81qMaXOmTMkkAG1b4DglAOrWTh5o3cCtL-gZBGQuqaBkVlpTGp9LbDnD1QWAO5apYmJCFFG-LnFiuPtiqmNLx_TJQfkCLLGRz5576m0-Zk4oxosksMLBadg2-3n-Wfi4ew3pk5v_-_xjfdubpNaL7/s1904/%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%9F%CE%A7%CE%97%20%CE%96%CE%91%CE%A1%CE%9A%CE%9F%CE%A5%20%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%A9%CE%9D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1529" data-original-width="1904" height="514" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9ZhtuTu3O0rNCnaAbjOxQ8_1rudC6V5mFppn81qMaXOmTMkkAG1b4DglAOrWTh5o3cCtL-gZBGQuqaBkVlpTGp9LbDnD1QWAO5apYmJCFFG-LnFiuPtiqmNLx_TJQfkCLLGRz5576m0-Zk4oxosksMLBadg2-3n-Wfi4ew3pk5v_-_xjfdubpNaL7/w640-h514/%CE%A0%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%9F%CE%A7%CE%97%20%CE%96%CE%91%CE%A1%CE%9A%CE%9F%CE%A5%20%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%9A%CE%91%CE%9B%CE%A9%CE%9D.jpg" width="640" /></a></div><br /><i><br />"Η πρώτη εξέγερςη στην θεσσαλία..... (η του ΚΙλελέρ έπεται) <br /><br />Το ομώνυμο χωριό ανήκε σε τσιφλίκι Τούρκου Αγά. Κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών, το αγόρασε από τον Τούρκο, ο Φαναριώtης Έλληνας Ζωγράφος. <br /><br />Η διοίκησή του ήταν τόσο σκληρή και οι φόροι που επέβαλε τόσο βαρείς, που οι κάτοικοι του Ζάρκου εξεγέρθηκαν με αίτημα την επαναφορά του τσιφλικιού στονΤούρκο Αγά. <br /><br />Ο Ελληνικός στρατός, απεκατέστησε την τάξη. ....."</i><div><br /></div><div> <span style="color: #ffa400;"> </span><span style="color: #ffa400;"><span> </span><span> </span>Δ.Μ</span></div>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-10033934211962224412021-04-21T02:02:00.001-07:002022-04-28T02:06:33.370-07:00....καθώς έβγαινα από τον θάνατο με μάτι παιδιού αγριεμένο για ζωή.....<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj17V_rg1989FeTyAzHOL9WTIvRjyy9Aw3MGl3bbKADXVKgYfLVWOgfPVc516_6Vo4XTI8MkaWJJ3QCXGX6H9vOb6yM7232-YL9vJAfVbOw0ktgS5w2YDi3TkVWoCk4Dqwsf7wqmbOfgRE8ms2tcaG54mF8sk_HlsAKIO-hVbIUmsVt5MexaW8ePTH_/s640/i281756464709027130.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="471" data-original-width="640" height="472" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj17V_rg1989FeTyAzHOL9WTIvRjyy9Aw3MGl3bbKADXVKgYfLVWOgfPVc516_6Vo4XTI8MkaWJJ3QCXGX6H9vOb6yM7232-YL9vJAfVbOw0ktgS5w2YDi3TkVWoCk4Dqwsf7wqmbOfgRE8ms2tcaG54mF8sk_HlsAKIO-hVbIUmsVt5MexaW8ePTH_/w640-h472/i281756464709027130.jpg" width="640" /></a></div><br /><div><i><br /></i></div><i>"Ως το 1984, ζωγράφιζα τα χθόνια.... Το 1985 συναντήθηκα με τον θάνατο (η τότε σύζυγός μου Ρένα, ετών 33 αποχώρησε με φριχτό τρόπο). Όταν κάποτε συνήλθα, είχα το αγριεμένο βλέμμα του παιδού που θέλει να απορροφήσει την ζωή ενώ, ο ήχος του "άλλου αιωνίου" ακούγεται ακόμα στο τοπείο. </i><div><i><br /></i></div><div><i> Αποπειράθηκα λοιπόν να τραγουδήσω το πανηγύρι της ζωής αυτήν την φορά, με μιαν άσκηση συσχετισμού τριών οντοτήτων: ανθρώπου-ζώου-μηχανής.</i></div><div><i><br /></i></div><div><i> Η τεχνική είναι μεικτή και τα έργα με διαστάσεις 90Χ120 είτε 120Χ180. Μετά από 8 έτη ασκήσεως, και δεκάδες "σκουπίδια" καρπώθηκα 140 έργα της προκοπής, τα οποία εκτέθηκαν στην τότε (1997) μεγάλων διαστάσεων γκαλερί ΤΙΤΑΝIUM"</i></div><div><br /></div><div> <span style="color: #ffa400;"> </span><span style="color: #ffa400;">Δ.Μ</span></div>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-59407460293778747652020-10-05T07:07:00.003-07:002020-10-05T07:45:00.577-07:00ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΑ ΤΕΧΝΗ-ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΗ<span style="color: #e06666;">Με τον <a href="https://dimitrismaninis.blogspot.com/p/blog-page_8360.html">Δημήτρη Μανίνη</a></span><div><span style="color: #e06666;"><br /></span><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2qmbXijfI3nKInfHGay4yg5e0OKPqpZgKeMt8PApaL4DmAwcD-JPZJMWKZQyZ6pxFTMcQWqnpJlsiHT2HAARH459EEzUEo4iGZpy0fzEihHnpUTWeDHEyGOqGqXEwfRrYZ6XDf7_ch_8/s1191/120708770_3743864545635208_1127899516640869880_o.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="766" data-original-width="1191" height="412" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2qmbXijfI3nKInfHGay4yg5e0OKPqpZgKeMt8PApaL4DmAwcD-JPZJMWKZQyZ6pxFTMcQWqnpJlsiHT2HAARH459EEzUEo4iGZpy0fzEihHnpUTWeDHEyGOqGqXEwfRrYZ6XDf7_ch_8/w640-h412/120708770_3743864545635208_1127899516640869880_o.jpg" width="640" /></a></div><div><br />Διάρκεια 3 μήνες, μέσω διαδικτύου<div>(36 διδακτικές ώρες), με μία συνάντηση κάθε Κυριακή 20.00 μμ<br />Έναρξη: Κυριακή 15 Νοεμβρίου</div><div>Κόστος 350 Ε ( με δυνατότητα καταβολής σε δύο τμήματα: 200+150)<br /><br />......για όσους επιθυμούν να κατανοήσουν την Μεταμοντέρνα τέχνη,</div><div> (και ενδεχομένως να δημιουργήσουν έργα οι ίδιοι)...... <br /><br /><div style="text-align: left;"> <span style="color: #e06666;"> <u> Θα παρουσιασθούν τα θέματα: </u></span><br /><span style="color: #ffd966;">Προλογικά: <br /></span><br />1. Μύθος ο Εσώτερος <br />2. Λόγος ο Εσώτερος <br />3. Έκσταση, μελαγχολία και δημιουργία <br /> 5 Ενόρμηση και έμπνευση <br />6. Νευροφυσιολογία της οράσεως <br />7. Κατοπτρικοί νευρώνες και το εκτεταμένο νευρικό σύστημα <br />8. Οι γλώσσες langue και parole <br />9. Fractals <br />10. Ευρωπαϊκός δυισμός <br />11. Εντροπία και Xρόνος στην Τέχνη <br /><br /><span> </span><span style="color: #ffd966;">Κυρίως μέρος </span><br /><br />1. Συνοπτική θεώρηση: Από τις βραχογραφίες, στο Mοντέρνο <br />2. Από το Μοντέρνο στο Μεταμοντέρνο <br />3. Η ανάγκη για μια σύγχρονη εικαστική γλώσσα <br /> 4.Τρόποι έκφρασης, από τον Μαρσελ Ντυσάν, ως το ready made, και τέλος στην bad art <br />5. Μεταμοντέρνο και κοινωνιολογία <br />6.Μεταμοντέρνο και ψυχολογία <br />7. Ευρωπαϊκός Δυισμός και Μεταμοντέρνο <br />8. Κβαντική Φυσική και Μεταμοντέρνο <br />9. Δημιουργία πειραματικών Μεταμοντέρνων έργων <br />10.Μεταμοντέρνο και οικονομία <br />11. Κοινωνική λειτουργία του Μεταμοντέρνου </div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><span style="color: #ffd966;">Για κάθε περίοδο, θα υπάρξει ευσύνοπτη αναφορά-συσχετισμός με την ιστορική, την οικονομική και την επιστημονική πραγματικότητα</span><span style="color: #ffd966;"> </span></div><div style="text-align: left;"><span style="color: #ffd966;"><br /></span></div><div style="text-align: left;">Πληροφορίες, δηλώσεις συμμετοχής (το ΑΡΓΟΤΕΡΟ έως την 31η Οκτωβρίου) στο e-mail : <a href="mailto:maninisdimitris@gmail.com">maninisdimitris@gmail.com</a>, και στο FB<a href="https://www.facebook.com/dimitris.maninis"> Inbox</a></div><div><br /> <br /><br /></div><span><a name='more'></a></span></div></div></div></div>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-89908297850236913942020-09-27T07:07:00.011-07:002020-10-05T07:22:35.059-07:00 άλλα μεν άνθρωπος βούλεται, άλλα δε Covid 19 κελεύει......Στις 25 Νοεμβρίου είχε ορισθεί η νέα ημερομηνία των εγκαινίων της ατομικής μου έκθεσης.......<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi66XZTzfnHGjBXRKPbl8Snatv0KBNE0vk4IDB1k-9EMZZQ84Zk8qOgDINNth-dMroetgZemcbMXsGl6nQJyAwNAnBrNzCF_VKOrgs0jUnDh13V0iuVHMPJFZCuJ9aUP8JhwCQ1j7VqIwQ/s630/38301-625731_0.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="630" height="406" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi66XZTzfnHGjBXRKPbl8Snatv0KBNE0vk4IDB1k-9EMZZQ84Zk8qOgDINNth-dMroetgZemcbMXsGl6nQJyAwNAnBrNzCF_VKOrgs0jUnDh13V0iuVHMPJFZCuJ9aUP8JhwCQ1j7VqIwQ/w640-h406/38301-625731_0.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: inherit; font-size: 15px; text-align: left; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>Μετά από συνεννόηση με τους αρμόδιους του Ιδρύματος ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ, την ΜΕΤΑΘΕΣΑΜΕ για την6η ΜΑΙΟΥ 2021 <br />Ε, που θα πάει, κάποτε θα μας δώσει άδεια για την πραγματοποίησή της ο κύριος Covid 19 ......<br />ΕΠΙΣΗΣ, την ομαδική έκθεση που οργάνωνα για 10 πρώην σπουδαστές μου και τα νυν ζωγράφους υψηλού ήθους, μετέθεσα για την άνοιξη του 2021........<div><br /></div><div><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span style="color: #f6b26b;">Δ.Μ</span></div>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-88307632652040147552020-06-03T07:49:00.043-07:002020-10-05T08:05:07.503-07:00Τα ανθρώπινα. Ένα απόσπασμα από τα γραπτά του Βυζαντινού ιστορικού ΠροκόπιουΜετάφραση: Δ. Μανίνης <div> <br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUFQAu_SmtTgNtR_98lY4L7ZclrLFOFFEiTwW3EN4upCPN17a34h9eQUAfO9kTezFmKjv-libdtzvsmDUwr85GP5133a5l58YNq-WzwlDbbhSO2GW_vTXevNOmaRS8Z0HB1jmJRiWFH8s/s1239/101664502_3369522689736064_6326188395500404736_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1239" data-original-width="1080" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUFQAu_SmtTgNtR_98lY4L7ZclrLFOFFEiTwW3EN4upCPN17a34h9eQUAfO9kTezFmKjv-libdtzvsmDUwr85GP5133a5l58YNq-WzwlDbbhSO2GW_vTXevNOmaRS8Z0HB1jmJRiWFH8s/w558-h640/101664502_3369522689736064_6326188395500404736_o.jpg" width="558" /></a><br /><br /></div><div><< ... τον παλιό καιρό, στην Περσία, υπήρχε ένα περιώνυμο κάστρο, γνωστό, ως και "της λησμονιάς" . Εκεί, ζούσαν αυστηρά έγκλειστοι, όσοι είχαν διαπράξει αδίκημα κατά του πολιτεύματος, δηλαδή, είχαν στραφεί κατά του βασιλιά.<br />Το όνομα του εγκλείστου, έπρεπε να λησμονηθεί δια παντός, γι αυτό, κι αν κάποιος το έπαιρνε στο στόμα του, τον συνελάμβαναν και τον εκτελούσαν παρευθύς, χωρίς δίκη.</div><div><br />Τώρα, συνέβηκε να εμφανισθεί στα βόρεια της επικράτειας ένας στρατός επιδρομέων, που απειλούσε την Περσία. Αμέσως, ο βασιλιάς μπήκε επί κεφαλής των δυνάμεών του και κινήθηκε κατά των εχθρών.<br />Η σύγκρουση που ακολούθησε υπήρξε σφροδρή και κατά το δειλινό, έγινε φανερό ότι οι Πέρσες κινδύνευαν με συντριβή. </div><div>Στην πλέον κρίσιμη στιγμή της μάχης, κι ενώ ο στρατός των επιδρομένων είχε πια κυκλώσει πια τους Πέρσες, ένας απλός στρατιώτης, με ακαταμάχητη ορμή ξεχύθηκε μπροστά, εμφύσησε κουράγιο στους απελπισμένους συμπολεμιστές του, τους συμπαρέσυρε σε μια γενναία αντεπίθεση, κι έτσι, κατανίκησαν τους εχθρούς.</div><div><br /></div><div>Όταν κάποτε σίγασε η μάχη, ο βασιλιάς, ζήτησε να φέρουν μπροστά του τον ήρωα στρατιώτη. Κι έτσι έγινε. Κι ο βασιλιάς, αφού τον συγχάρηκε, είπε, "επειδή έσωσες τον βασιλιά σου και την Περσία, ζήτα οτιδήποτε θέλεις και θα γίνει"<br />"Βασιλιά μου, ήμουν στην υπηρεσία ενός άρχοντα, κι εκείνο που ζητώ, είναι μόνον να βρεθώ και πάλι κοντά του έστω για τρεις μέρες, για να τον φροντίσω"<br />"Θα γίνει το θέλημά σου", απάντησε ο βασιλιάς, "και ποιός είναι αυτός ο άρχοντάς σου; "<br />Τότε, ο στρατιώτης ανέφερε το όνομα ενός αντιπάλου του βασιλιά που ήταν κλεισμένος στο "κάστρο της λησμονιάς"<br /><br />Χειρότερα δεν μπορούσαν να έρθουν τα πράγματα για τον βασιλιά ! Αλλά τί να κάνει ; Οι βασιλιάδες τότε, ποτέ δεν παρέβαιναν τον λόγο τους! Κι έτσι, αντί να αποκεφαλίσει επί τόπου τον στρατιώτη, τον έστειλε με τιμητική συνοδεία να συναντήσει τον άρχοντά του.<br />Τρείς μέρες και δυό νύχτες, ο στρατιώτης έζησε δίπλα στον άρχοντά του. Το έλουσε, τον τάισε, και με κάθε τρόπο τον περιποιήθηκε.</div><div><br />Κι έτσι, έφτασε η τρίτη και τελευταία νύχτα. Για τον αποχωρισμό, οργανώθηκε ένα γλέντι στο οποίο έλαβε μέρος όλη η φρουρά του κάστρου καθώς και η συνοδεία του στρατιώτη. Ως το ξημέρωμα, έτρωγαν, έπιναν , τραγουδούσαν και συνομιλούσαν. Κι όταν ακούστηκαν τα πρώτα φτερωτά να διαλλαλούν γλυκά τον ερχομό του φωτός , ο άρχοντας ζήτησε να γίνει ησυχία, σηκώθηκε όρθιος, ήπιε στην υγεία όλων και είπε, ενώ τον άκουγαν σιωπηλοί με σεβασμό.<br /><br />"Φίλοι μου, σας ευχαριστώ που με τιμάτε απόψε λες και είμαστε παλιοί σύντροφοι. Ευχαριστώ τους φρουρούς του κάστρου που φρόντισαν τόσα χρόνια να μην μου λείψει οτιδήποτε. Αχάριστος θα ήμουν αν ισχυριζόμουν κάτι τέτοιο. Τίποτε δεν στερήθηκα, από τροφή και ποτό, ύπνο και περιπάτους. Αλλά εκείνο που δεν θα έχω πλέον από δω και πέρα, μετά από αυτήν την βραδιά, αυτό δηλαδή που είναι το πολυτιμότερο, το ακριβότερο στη ζωή, η ίδια η ζωή, είναι η ανθρώπινη συντροφιά”</div><div><br />Και πριν προλάβει να αντιδράσει οποιοσδήποτε, τράβηξε ένα μαχαίρι που είχε κρύψει κάτω απ τον χιτώνα του, και το κάρφωσε στην καρδιά του >><br /><br /><span style="color: #ffd966;"><br /> <span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span>(Καταδηλωτικό της θέσεώς μου για τα ανθρώπινα .....</span></div><div><span style="color: #ffd966;"><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span>Δ.Μ)</span><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><br /></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /></div>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-45092687544356658232020-04-21T08:05:00.001-07:002020-10-05T08:09:49.721-07:00 Ανατολή ανοίξεως 2020<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWapqhGyDutc2B5WEPRZ4iwB3JmYeC1_sXCREwqv-TUKwudKxSuUMOaCouarkImOlhqPZXI-Svth4Cnf8CsYvpw4EYdA37JTkRkfjogDLQfSLbYeOn2HwACd6ZDpOp_oSFkH9JVEs15hs/s1003/100936323_690618481717893_7087395521068793856_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1003" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWapqhGyDutc2B5WEPRZ4iwB3JmYeC1_sXCREwqv-TUKwudKxSuUMOaCouarkImOlhqPZXI-Svth4Cnf8CsYvpw4EYdA37JTkRkfjogDLQfSLbYeOn2HwACd6ZDpOp_oSFkH9JVEs15hs/w460-h640/100936323_690618481717893_7087395521068793856_o.jpg" width="460" /></a></div><br /><div><br /></div>... με χαρταετούς, ζώα και σελήνη στη χάση της......<br />Άνοιξα να περάσει. <br /><br /><div>Τίναξε ψηλά τα χέρια σε μιαν χορευτική φιγούρα και ο παλμός έτρεξε το κορμί, από τα γόνατα ως το επ αορίστω υπομειδιάζον βλέμμα της......</div><div><br />Φως θηλυκό, ζωής, ακόντισε παντού και το βλέμμα γελούσε πλέον εν θριάμβω.<br />Ήταν η άνοιξη<br /><br /><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span>Δ.Μ</div>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-27643751667130942202020-04-01T08:38:00.001-07:002020-10-05T09:02:39.141-07:00 ΄΄Πάσχα στον Γιαλό΄΄<p>Απόσπασμα από την διπλή έκδοση Βιβλίο και Audiobook: "Ημερολόγια Αιγαίου΄΄ του Δ. Μανίνη</p><p>Εκδόσεις <a href="http://studioamid.blogspot.com/p/audiobook_2.html">Studio Amid</a></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/TW3O7AzndEg" width="320" youtube-src-id="TW3O7AzndEg"></iframe></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/lEPet9aSxM8" width="320" youtube-src-id="lEPet9aSxM8"></iframe></div><p><span style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px;">( 1955)</span></p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMxfJNCqKgqDDwAhsgdiUPs126KQf5RQ-_C_wEMx0LcvuEHrpGZXLrccGk0DpRVMqL4dTbQdZ9xFHy3KtUf_vYzySoCTK7LP2TNeCqPK3gkbcqaoICxgc8FlHlwtMXNj__bHd6WCQh424/s2048/11048706_931846926836998_3360645096496711397_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1447" data-original-width="2048" height="452" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMxfJNCqKgqDDwAhsgdiUPs126KQf5RQ-_C_wEMx0LcvuEHrpGZXLrccGk0DpRVMqL4dTbQdZ9xFHy3KtUf_vYzySoCTK7LP2TNeCqPK3gkbcqaoICxgc8FlHlwtMXNj__bHd6WCQh424/w640-h452/11048706_931846926836998_3360645096496711397_o.jpg" width="640" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="text-align: start;">O πίνακας 60x80, βινύλ σε νοβοπάν, 1973 από την σειρά "οι Κλόουν"</span><span style="text-align: start;"> </span><br /></td></tr></tbody></table></p>Καθώς ο ήλιος έγερνε προς τον ορίζοντα του πελάγου, μια βάρκα φάνηκε στον κάβο του όρμου βάζοντας πορεία για τον Γιαλό.<div><br /> Κι όταν κοντοζύγωσε, οι θαμώνες της ταβέρνας, διέκριναν στην πλώρη την ακίνητη γυναίκα που στερέωνε το στεντόρειο κορμί της στο ταμπούκιο με το δεξί πόδι. Στην πρύμνη, ένας μισόγυμνος γεροδεμένος άντρας, όρθιος κι αυτός, ενώ στα κουπιά που ανάδευαν το κόκκινο ρευστό της θάλασσας στέλνοντας ολόγυρα πορτοκαλιές λάμψεις, αγκομαχούσε ένας καμπούρης νάνος.<br />Με το που η καρίνα του σκάφους σύρθηκε στην αμμουδιά, οι θαμώνες πετάχτηκαν όρθιοι, η γυναίκα με μια δρασκελιά βρέθηκε στη στεριά, ο άντρας σήκωσε τα χέρια ψηλά μ ένα ουρλιαχτό, ενώ ο νάνος τράβηξε τα κουπιά απ τη θάλασσα.</div><div><br />Στην ταβέρνα, σύρριζα στην αμμουδιά, οι θαμώνες που έπιναν το τσίπουρο δαγκώνοντας εναλλάξ μια ελιά κι ύστερα ένα κρεμμύδι για μεζέ –για τυρί ή χταπόδι ούτε λόγος, Μεγάλη Εβδομάδα βλέπεις- , έκπληκτοι, σώπαιναν. Η γυναίκα πήρε να πλησιάζει με αργά, σταθερά βήματα, ενώ, κάθε τόσο σταματούσε για να φέρει μια βόλτα επί τόπου, που ανέμιζε τον χιτώνα, αποκαλύπτοντας την γύμνια της. </div><div>Κι όπως τα βλέμματα παγιδεύτηκαν στους θρύλους της σάρκας που οι αιώνες καλά κατέχουν και με φροντίδα ενσταλάζουν σε κάθε γενιά, δεν πρόσεξαν ότι ο μισόγυμνος άντρας την ακολουθούσε συσφίγγοντας τα μπράτσα του για να επιδείξει τα ποντίκια του, μήτε τις χοντρές καδένες που έζωναν τον λαιμό του, ενώ ο νάνος πίσω του, αγκομαχώντας και στραβοπατώντας, έσερνε μια μακρόστενη κασέλα με ροδάκια.</div><div><br />Όσοι άντρες βγαίνοντας από την νάρκη θυμήθηκαν πως ήταν Μεγάλη Πέμπτη κι ότι από ώρα σε ώρα θα σταυρωνόταν ο Θεάνθρωπος, τράβηξαν τα βλέμματά τους απ την εύχυμη σάρκα της γυναίκας, αλλά αμέσως μετά, σαν υπνωτισμένοι, μαζί με τους υπόλοιπους, στήθηκαν σε κύκλο γύρω απ τους παράξενους ξένους. </div><div><br /></div><div>Τότε, ο μισόγυμνος άντρας, βροντώντας τις καδένες με τινάγματα της κεφαλής του, μουγκρητά βγάζοντας, έναν έναν τους πλησίασε απωθώντας τους, για ν ανοίξει ο κύκλος. Μόνον στη μεριά της θάλασσας άφησε ένα κενό, κι όταν έμεινε ευχαριστημένος από την τακτοποίηση, έδειξε κατά τον ήλιο που συνέχιζε την πορφυρή του πορεία. Παρευθύς, ο καμπούρης τέντωσε το βραχύ του σώμα, και πήρε να διαλαλεί με τσιριχτή φωνή τα προσόντα και τις περιπέτειες του ζευγαριού.</div><div><br />Κι έτσι, οι ντόπιοι, λαχανιασμένοι πια από τους πόθους, που η γυναίκα δεν σταμάτησε να συνδαυλίζει ανασηκώνοντας σε κάθε φράση του καμπούρη τον χιτώνα που έκλεινε μόνον με μια χρυσή πόρπη στον λαιμό, άκουσαν για τα απίστευτα κατορθώματα του άντρα στην Αμερική, όπου εκατό κροκόδειλους είχε σκίσει στα δυό σε μια μέρα, αδράχνοντάς τους απ τα σαγόνια, για τους ελέφαντες που γονάτισε στην Αφρική με γυμνά χέρια, ενώ συνάμα πάλευε με δέκα αραπάδες, απ αυτούς που τη νύχτα μπορείς να διακρίνεις μόνον από τα δόντια τους εφ όσον χαμογελάσουν, και τέλος, για τις δάφνες που κέρδισε στην Κορέα. </div><div><br /></div><div>Εκεί, στην φονικότερη μάχη, όταν τελειώσανε οι σφαίρες του, με τον υποκόπανο σκότωσε ίσαμε πεντακόσιους κιτρινιάρηδες, εαμοβούλγαρους κομουνιστές, και προς απόδειξη, τράβηξε απ την κασέλα ένα ολόχρυσο παράσημο με το οποίο οι Αμερικάνοι είχαν τιμήσει τον ήρωα.</div><div><br />Κι όπως μετά ο νάνος πήρε στο στόμα του την γυναίκα, αποσβολωμένοι οι θεατές, άκουσαν, ότι στην Αφρική την είχε βρει ο άντρας, να ζει με τους γορίλες στα αδιαπέραστα δάση, και πως χρειάστηκε να παλέψει με εκατό απ τα θηρία για να την αποσπάσει απ την αγέλη τους, αφού, βασίλισσα την είχανε, σε θρόνο ανεβασμένη στο πιο ψηλό δέντρο, που τον κορμό του έζωναν βόες, πάμπα και κροταλίες όσο εκείνοι έλειπαν για να την προστατεύουν, ενώ, την έθρεφαν με μέλι και με νέκταρ.</div><div><br /></div><div> Κι άμα απόσωσε ιδρωμένος απ την προσπάθεια, οι ντόπιοι αντιλήφθηκαν ότι δίπλα τους είχαν στηθεί οι γυναίκες τους, που έκρυβαν από ντροπή το πρόσωπό τους γι αυτά τα ανίερα που έβλεπαν και άκουγαν χρονιάρα μέρα, ενώ, τα κουτσούβελά τους, άλλα στην αγκαλιά κι άλλα σερνάμενα στην άμμο, βαστηγμένα απ τα φουστάνια των μανάδων τους, έγλυφαν την μύξα που είχε πια κατέβει ως το σαγόνι.<br /><br /></div><div>Ο άντρας, αφού έφερε μια γύρα κροταλίζοντας τις αλυσίδες απειλητικά κάτω απ τα σαγόνια των ντόπιων, ζήτησε από δυό γεροδεμένους νέους να τον δέσουν σφιχτά, διπλά και τρίδιπλα, κι ύστερα, ακούστηκε η φωνή του καμπούρη που απαίτησε να γίνει ησυχία. </div><div><br /></div><div>Για ώρα, ο μόνος ήχος, ήταν το βογκητό της ανάσας του άντρα, που φουσκώνοντας τους μύωνές του, προσπαθούσε να σπάσει τα δεσμά, ενώ, η γυναίκα, ανέμιζε ανάλαφρα τον χιτώνα της πίσω του, στον ρυθμό της αναπνοής του, ώσπου ακούστηκε μία κλαγγή κι ύστερα δεύτερη και τρίτη, από τους κρίκους της αλυσίδας που έσπαζαν, και τέλος, η θριαμβευτική κραυγή του άντρα που τέντωσε ψηλά τα χέρια, ενώ τα κομμάτια της αλυσίδας κείτονταν πια στα πόδια του. </div><div><br /></div><div><br /></div><div>Μήτε να ανασάνουν βαθιά για να χαλαρώσουν δεν βρήκαν κουράγιο οι ντόπιοι και μόνον όταν η γυναίκα με χειρονομίες και ενθαρρυντικά χαμόγελα πήρε να τους προτρέπει, άρχισαν να χειροκροτούν δειλά, αλλά, την ίδια στιγμή, ακούστηκε η πρώτη καμπάνα που καλούσε στην ακολουθία των Αχράντων Παθών.<br />Άντρες και γυναίκες άκουσαν το κάλεσμα, μα σαν ναρκωμένοι παρέμεναν στη θέση τους παρατηρώντας τον νάνο που άνοιξε διάπλατα την κασέλα και τον άντρα που έσκυψε πάνω της και τράβηξε μια μικρή λουμπάρδα. Λιγότερο από εκατό οκάδες δεν θα ζύγιζε, μα αυτός, με μια κίνηση την έφερε στην αγκαλιά του, στήριξε το πίσω μέρος στο στομάχι του και έστρεψε την μπούκα της στην θάλασσα, κατά πάνω στον ήλιο.</div><div><br /></div><div> Ο νάνος, πήρε να αδειάζει μπαρούτι στο στόμιο της λουμπάρδας, η γυναίκα, με αργές επαναλαμβανόμενες κινήσεις των χεριών της, χάιδευε το φονικό όπλο από μπροστά ως πίσω χαμογελώντας με υπονοούμενα, για να ταιριάξει τέλος το φυτίλι στην υποδοχή της λουμπάρδας, στο πίσω μέρος. Ο νάνος, έβγαλε απ την κασέλα μια τεράστια κάτασπρη κροκάλα που πάνω της είχε στεριωμένο ένα καμάκι,την γλίστρησε στην κοιλιά του όπλου κι ύστερα απαίτησε και πάλι ησυχία –από συνήθεια μάλλον, διότι το μόνο που ακουγότανε ήταν ο ήχος της καμπάνας που συνέχιζε να καλεί. Μετά, άναψε ένα σπίρτο και έβανε φωτιά στο φυτίλι.</div><div><br />Η έκρηξη τράνταξε την ακτή, έσπασε τα τζάμια της ταβέρνας, σήκωσε ψηλά τους γλάρους και τα κωλοβούτια που καράβιζαν ήρεμα στην θάλασσα, και βούβανε την καμπάνα. Κάποιοι χριστιανοί σταυροκοπήθηκαν ψελλίζοντας «σώσον Κύριε» , καθώς είδαν την τεράστια κροκάλα με το καμάκι στερεωμένο πάνω της να γράφει μια μεγαλοπρεπή καμπύλη στον ουρανό, κι ύστερα να καρφώνεται στον δίσκο του ήλιου. Αλήθεια ή παραίσθηση, ότι κι αν ήτανε, όλοι πια σταυροκοπιούνταν κοντολαχανιάζοντας, ώσπου οι κραυγές και οι κατάρες του παπά και του διακόνου, που αφού ματαίως περίμεναν τους πιστούς στην εκκλησία, είχαν πάρει σβάρνα τον γιαλό για να λύσουν το μυστήριο, τους συνέφεραν. Κι όπως ζύγωσε ο παπάς, άρπαξε έναν κάβο από μια βάρκα και άρχισε να χτυπάει με λύσσα το πλήθος χωρίς να σταματήσει τις κατάρες για τον διάολο που είχε τρυπώσει μέσα τους, για την κόλαση που τους περίμενε και για τον αφορισμό που θα διάβαζε για όσους δεν θα έσπευδαν αμέσως στον ναό.</div><div><br /></div><div>Λίγο μετά, το πλήθος είχε διαλυθεί, τα ψαροπούλια είχαν ξαναγυρίσει στην θάλασσα, η καμπάνα πήρε πάλι να χτυπάει πένθιμα και οι τρεις ξένοι καθισμένοι στην λουμπάρδα έκρυβαν τα κεφάλια τους ανάμεσα στις παλάμες τους. Διότι, ο νάνος είχε απομείνει με τον τσίγκινο δίσκο στο χέρι, καθώς ετοιμαζόταν να ζητήσει τον οβολό των θεατών τη στιγμή που έφτασε ο παπάς, ενώ, ο ταβερνιάρης παραπέρα, τραβούσε τα μαλλιά του για τα σπασμένα τζάμια, μουρμουρίζοντας απειλές κατά των ξένων. </div><div><br /></div><div>Κι όταν σε λίγο πλησίασε την λουμπάρδα για ν απαιτήσει αποζημίωση, άκουσε απ τον νάνο, πως όχι λεφτά για να πληρώσουν την ζημιά δεν είχανε, μα μήτε και για να φάνε, χώρια που ήδη τρεις μέρες δεν βάνανε μήτε ψωμί στο στόμα τους.<br />Έπιανε ο πόνος τ αλλουνού τον ταβερνιάρη κι έτσι, άχνα δεν έβγανε για τα τζάμια, παρά κι όλας, ακουμπώντας την παλάμη στον ώμο του άντρα, τους κάλεσε μέσα στην ταβέρνα να τους φιλέψει. Αργότερα, βρέθηκαν βέβαια κι εκείνοι που μετά τα γεγονότα που ακολούθησαν είχαν να πουν, ότι δεν ήταν από συμπόνια η πρόσκληση, αλλά άλλο έκρυβε. Κι ότι αυτό, ήταν το τράνταγμα στα σπλάχνα που ένιωσε ο ταβερνιάρης ευθύς ως αντίκρισε την γυναίκα με τον μανδύα να πατάει στη στεριά. Κόσμος, τι να πεις ; Λες και οι υπόλοιποι δεν είχαν τρελαθεί το ίδιο, λες και το βράδυ δεν αγκάλιαζαν εκείνη, σφίγγοντας τις γυναίκες τους στο στήθος τους. </div><div><br /></div><div>Μα την αλήθεια, ασφαλώς, μόνον ο Κύριος γνώριζε, κι ας τον σέρνανε με βουρδουλιές στον Γολγοθά την ώρα που ο ταβερνιάρης ενθάρρυνε τους ξένους,<br />«φάτε, φάτε, δεν θα σας αφήσουμε νηστικούς, τι διάλο, και το βράδυ, έχω να σας βολέψω, γιατί θα την αρπάξετε έτσι γυμνοί που είστε αν πέσετε για ύπνο στην άμμο, Απρίλης μήνας, δε ζέστανε ακόμα» .<br />Ώρες πολλές είχαν περάσει από τότε που ακούστηκε στον ναό το<br />«.. σήμερον κρεμάται επί ξύλου.. » ,<br />και το νησί, καλυμμένο από της νύχτας την σιωπή αφουγκραζόταν το σύρσιμο των ασβών στα ρουμάνια που θήρευαν τρωκτικά, και τους κρωγμούς των μπούφων που κάθε τόσο ξέσχιζαν τις σάρκες κάποιου αγριοκούνελου, ώσπου ο πρώτος κόκορας λάλησε και ο ιερέας βγήκε από το ιερό για να ξεκινήσει η Ακολουθία των Ωρών της Μεγάλης Παρασκευής. Κι αφού ακούστηκε ο Ε΄ Ψαλμός, της Πρώτης Ώρας,<br />« ….τά ρήματά μου ενώτισαι, Κύριε, σύνες τής κραυγής μου …… εμίσησας πάντας τούς εργαζομένους τήν ανομίαν, …. άνδρα αιμάτων καί δόλιον βδελύσσεται Κύριος … » ,<br />εμφανίστηκε κι ο διάκος τρίβοντας τα μάτια του για να συνέλθει από τον ύπνο και πήρε θέση δίπλα στον ψάλτη για το ισοκράτημα.<br />Κι εκεί που μόλις είχαν καταφέρει να συντονισθούν, παπάς, ψάλτης και διάκονος κι ο θόλος του ναού πήρε ν αντιγυρίζει το τρέμολο των μελωδιών, κι ίσα που είχαν πιάσει τον Ψαλμό Β΄<br />«… καί νύν, βασιλείς, σύνετε, παιδεύθητε πάντες οι κρίνοντες τήν γήν. Δουλεύσατε τώ Κυρίω εν φόβω, καί αγαλλιάσθε αυτώ εν τρόμω… » ,<br />σείσθηκε το θεμελίωμα του ναού από κρότο εκκωφαντικό και άγριο, που καθώς ταίριαξε με το αντηχείο του κτηρίου, δυνάμωσε, τραντάζοντας τον πολυέλαιο και τα καντήλια, ξεκαρφώνοντας τέλος τον σταυρό με τον Θεάνθρωπο, που έγειρε προς τα εμπρός, πάνω από την Μεγάλη Πύλη, απειλώντας την κεφαλή του παπά.</div><div><br />Κι αφού συνήλθαν από την έκπληξη, ακούστηκε ο παπάς να βρίζει με ότι κατάρες γνώριζε, διότι κι άλλη χρονιά βρέθηκε ένας ντόπιος τύφλα στο μεθύσι, ν ανασταίνει από το ξημέρωμα της Μεγάλης Παρασκευής με δυναμίτες, που τούς έριχνε από το καταρράχι πίσω από τον ναό στη θάλασσα. Μα γρήγορα κατάλαβαν ότι δυναμίτες δεν ήτανε, αλλά κάτι άλλο που σίγουρα είχαν ξανακούσει. «Η λουμπάρδα !» , φώναξε ο διάκονος, και όρμηξε στην έξοδο, για να τον ακολουθήσουν λαχανιάζοντας και οι άλλοι.<br />Όταν καμιά φορά έφτασαν στην ταβέρνα, χρειάστηκε ν ανοίξουν δρόμο ανάμεσα στους ντόπιους που βουβοί έστεκαν απέναντι σ αυτό που δεν πίστευαν ότι έβλεπαν, ενώ, οι περισσότεροι σταυροκοπιόνταν ασταμάτητα, μπροστά στους δυο σταυρωμένους εραστές.<br />Η γυναίκα, με την πλάτη στον πίσω τοίχο της ταβέρνας, ολόγυμνη, με τα πόδια μισάνοιχτα, τα χέρια τεντωμένα οριζόντια, όπως τα είχε ακινητήσει ο ταβερνιάρης με τα δικά του χέρια γαντζώνοντάς τα πάνω στο βάτεμα, κολλημένος πάνω της, και τα χείλια τους ενωμένα στο τελευταίο φιλί. Στην πλάτη του, μια θεόρατη τρύπα, λίγο μεγαλύτερη απ την κροκάλα που έπαιρνε η λουμπάρδα, και που είχε διαπεράσει και της γυναίκας το κορμί ανοίγοντας ακόμα και στον τοίχο βαθούλωμα, κρατούσε τους νεκρούς ενωμένους, ολόρθους.</div><div><br />Τότε, φάνηκε η σύζυγος του ταβερνιάρη βαστώντας ένα βαρύ σφυρί. Απ την ποδιά της τράβηξε δυό τεράστιες ποντίλες, κι αμίλητη, κάρφωσε από μία σε κάθε πίσω μέρος των συσφιγμένων παλαμών του ταβερνιάρη, διαπερνώντας και τις παλάμες της γυναίκας. Ύστερα, αφού έδωσε άλλες δυο σφυριές με όλη της την δύναμη για να σιγουρέψει το έργο της, φώναξε προς το πλήθος<br />«τώρα, δεν έχουν φόβο να ξεκολλήσουν ! »<br />Αμέσως μετά, παπάς πρώτος, κι ύστερα ο ψάλτης, ο διάκονος, και μαζί τους το πλήθος, ξεκίνησαν με μια φωνή τον ΡΛΘ' Ψαλμό,<br />«εξελού με, Κύριε, εξ ανθρώπου πονηρού, από ανδρός αδίκου ρύσαί με. Οί τινες ελογίσαντο αδικίαν εν καρδία…. » ,<br />για να συνεχίσουν με τον Ψαλμό 90,<br />«….ο Θεός μου, καί ελπιώ επ' αυτόν, ότι αυτός ρύσεταί σε εκ παγίδος θηρευτών, καί από λόγου ταραχώδους. Εν τοίς μεταφρένοις αυτού επισκιάσει σοι, καί υπό τάς πτέρυγας αυτού ελπιείς, όπλω κυκλώσει σε η αλήθεια αυτού…. » ,<br />κι ώσπου να τον αποσώσουν, ανύπαντρες γυναίκες με λευκές φορεσιές, είχαν αρχίσει να καταφθάνουν, φέρνοντας άνθη απ τις αυλές τους για να στολίσουν τον διπλό σάρκινο σταυρό.<br />Μετά την Κυριακή του Θωμά, ψαράδες από διπλανά νησιά, μαρτυρούσαν ότι τις νύχτες, με το φως των αστεριών, είχαν πετύχει στη ρότα τους μια βάρκα να πλέει κατά το πουθενά, μ έναν νάνο καμπούρη στα κουπιά, κι έναν νεκρό άντρα ξαπλωμένο στο ταμπούκιο.</div><div><br /></div><div> Στο γυμνό του στήθος, ξεχώριζαν στο μέρος της καρδιάς λαβή μαχαιριού, που ο νεκρός κράδαινε με το δεξί του, μα καθόλου από την λάμα, καθώς, ήταν ολόκληρη στη σάρκα βυθισμένη. Και την κουβέντα τους συνόδευαν με διπλό σταυροκόπημα, αφού, κανένας δεν μπορούσε να πει αν Θεού έργο ήταν, ή Δαίμονα που τούς είχε αποπλανήσει.<br /><br /><br /><br /></div>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-9011773247097470952020-03-15T09:12:00.044-07:002020-10-05T08:23:59.211-07:00΄΄ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΟΥ΄΄<p> Του Δ. Μανίνη</p><span style="color: #e06666;">1965</span><div><span style="color: #e06666;"><br /></span><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIKbv41myEb8HMur0XAm7gvjnHv6Yg5_l7I1jUDFb6995gCEFLNQ5vy7PNowZjIaTrFBSlO4kzXMUugr8hIh6blTwdyt-Ce0DHizEz8NUKu6UpG8qPB8htPHvyQ9Uku_4yEQknoq-QBz4/s1890/93385047_3229436140411387_5106063722296639488_o.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1260" data-original-width="1890" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIKbv41myEb8HMur0XAm7gvjnHv6Yg5_l7I1jUDFb6995gCEFLNQ5vy7PNowZjIaTrFBSlO4kzXMUugr8hIh6blTwdyt-Ce0DHizEz8NUKu6UpG8qPB8htPHvyQ9Uku_4yEQknoq-QBz4/w400-h266/93385047_3229436140411387_5106063722296639488_o.jpg" width="400" /></a></div><div>Πέντε χαζομαθητάκια ήμασταν στην παρέα. Συνήθιο τό χαμε, κάθε που ένας γιόρταζε να συγκεντρωνόμαστε στο σπίτι του </div><div><br />Το ίδιο κάναμε κι εκείνη την ημέρα κι ο εορτάζων, για να μας διασκεδάσει, έφερε το περίστροφο του πατέρα του, ένα τριανταοχτάρι Σμιθ Γουέσον. </div><div><br /></div><div>Κι όπως το παρατηρούσαμε εντυπωσιασμένοι, γύρισε τον μύλο κι ύστερα έφερε την κάνη στον κρόταφό του.<br />“Μηηηηηή”, ουρλιάξαμε όλοι, μα εκείνος, μ ένα σαρδόνιο χαμόγελο πάτησε την σκανδάλη. Με το κούφιο “κλικ” που ακούστηκε, πήραμε ανάσα ενώ μας εξηγούσε καγχάζοντας<br />“Άδειο είναι βρε”<br />Ύστερα, το έστρεψε στον τόμο μιας εγκυκλοπαίδειας (δεν θα είχε λιγότερο από 500 σελίδες” , και πυροβόλησε.<br />Ο βρόντος του πυροβολισμού, μας ξεκούφανε, ενώ κοιταζαμε ο ένας τον άλλον βουβοί.<br />Κι εκείνος, προσπάθησε κάτι να πει, μα μήτε ψέλισμα δεν έβγαινε, κι έπεσε σε μιαν πολυθρόνα κατάχλωμος. Κι όσο για το βλήμα, είχε διαπεράσει τον τόμο, καθώς το βρήκαμε καρφωμένο στον τοίχο.</div><div><br /><span style="color: #e06666;">1978</span></div><div><span style="color: #e06666;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkz-mSfnfiPZoI15APMLAcH1157CwZngErkdD-YUcrmStZLH2xgYJHFWlMBsRpOJIq4I74YSZflPC8Bni3VpaxJBFTZgZpghqcxZqNGjCYMIJDlpqfXaw9lH9PKh68WSyTxMK2hO0L5PA/s1280/92978760_3229436147078053_2982644179055673344_o.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkz-mSfnfiPZoI15APMLAcH1157CwZngErkdD-YUcrmStZLH2xgYJHFWlMBsRpOJIq4I74YSZflPC8Bni3VpaxJBFTZgZpghqcxZqNGjCYMIJDlpqfXaw9lH9PKh68WSyTxMK2hO0L5PA/s320/92978760_3229436147078053_2982644179055673344_o.jpg" width="320" /></a></div>Γνώριζα, ότι έβγαζε το περίστροφο από το συρτάρι, όταν προσπαθούσε να εντυπωσιάσει κάποιαν γυναίκα. Μάλιστα, όταν την οδηγούσε έξω από την πόλη, πυροβολούσε τα δέντρα. Κάπως έτσι λιγόστεψαν οι σφαίρες</div><div><br />Έτρεξαν αστραπή τα χρόνια, ώσπου μια μέρα ήρθε ταραγμένος να μου πει ότι η αγαπημένη του τον είχε εγκαταλείψει και μάλιστα είχε παντρευτεί έναν αλλοδαπό στην ξενιτειά. Δεν μπορούσε να πάει ο ίδιος, ήταν φαντάρος. </div><div><br /></div><div>Έμενα εγώ για την αποστολή, αλλά τού <br />εξήγησα πως δεν είχα χρήματα παρά μόνον για το λιτό φαγητό μου τον καπνό και τις μπίρες, καν για το ενοίκο του εργαστηρίου. Με διαβεβαίωσε ότι θα εύρισκε χρήματα και έφυγε.</div><span><a name='more'></a></span><div><br />Όπως έμαθα την επομένη καθώς μου εγχείριζε το απαραίτητο συνάλλαγμα, είχε στριμώξει τον πατέρα του στο μπαλκόνι του ογδόου ορόφου, κι αφού τον έγειρε πάνω στα κάγκελα μισοκρεμασμένο στο κενό, τού κόλλησε το περίστροφο στον αυχένα απειλώντας <br />“θα δώσεις χίλια δολάρια, ή σε πετάω κάτω”.</div><div><br />Στην Γερμανία μετέβηκα με ένα φίλο και συνάδελφο δεκαεφτά χρόνια μεγαλύτερό μου, που με επέπληττε αδιακόπως με πατρική στοργή, διότι “έπινα πολύ, κάπνιζα πολύ, ξενυχτούσα πολύ και έχανα πολύ χρόνο με γυναίκες”<br />Γνώριζε την ιστορία, ότι δηλαδή, ο απαρηγόρητος φίλος θα περίμενε μία εβδομάδα και αν εκείνη δεν εμφανιζόταν να την αντικρίσει έστω στην σκάλα του αεροπλάνου, θα αυτοκτονούσε με το γνωστό περίστροφο.</div><div><br />Μαζί μου, είχα εκτός από τα δολάρια και ένα εισιτήριο μετ επιστροφής στο όνομά της.<br />Την βρήκα. Αλλά παρά τα παρακάλια μου <br />“έστω στην σκάλα του αεροπλάνου να σε δει από μακριά”</div><div>και τις παροτρύνσεις του ευγενικού συζύγου της (εξαιρετικό παιδί φαινόταν, τόσο, που μετά από δέκα λεπτά συνάφειας μαζί του, θα ήθελες να αυτοκτονήσεις από ανία) εκείνη, αρνήθηκε.<br />Το απόγευμα της ίδιας ημέρας κι ενώ προσπαθούσα να κρύψω από τον συνταξιδιώτη μου την αγωνία για τον φίλο μου, εκείνος, σταμάτησε σε ένα βενζινάδικο μπήκε στο κατάστημα, και όταν επέστρεψε, αμίλητος, ακούμπησε δίπλα μου ένα κασόνι με μπίρες</div><div><br />Όταν κάποτε επανήλθαμε στην Ελλάδα, ο φίλος μού εξήγησε με ποιον τρόπο απέφυγε τον θάνατο. Κατέφυγε σ ένα ξενοδοχείο στην πλατεία Βάθη που απ τα σανίδα του δαπέδου έβγαιναν αδιακόπως ποντίκια, και κάθε μέρα αγόραζε δώρα για την αγαπημένη του και τον Γερμανό, καθώς και δύο μπουκάλια ουίσκι. Ύστερα, ρουφώντας το ποτό, τα συσκεύαζε σε δύο ωραία στολισμένα κουτιά και τους τα έστελνε. Αυτό, κάθε μέρα, για δύο εβδομάδες.</div><div><br /><span style="color: #ea9999;">2018</span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOkIbavfLV0eynfE1hC1odXc5QPpziPgDdlkuxg72Nu9nVzXkflCDkJfAxOmdoD3N9jQGx6TG3vWLcJPu4OOfBjFLoCte1Im_K4rYoA0aSRIs11v8varCUuuI2nLHJTAAgkUgQ7PcCsZ4/s480/93057927_3229439387077729_1331710337325465600_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="403" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOkIbavfLV0eynfE1hC1odXc5QPpziPgDdlkuxg72Nu9nVzXkflCDkJfAxOmdoD3N9jQGx6TG3vWLcJPu4OOfBjFLoCte1Im_K4rYoA0aSRIs11v8varCUuuI2nLHJTAAgkUgQ7PcCsZ4/w336-h400/93057927_3229439387077729_1331710337325465600_n.jpg" width="336" /></a></div>Και πάλι περάσανε τα χρόνια (όπως συμβαίνει συνήθως όταν κανείς παραμένει εν ζωή) και τον συνάντησα στον Πειραιά μετά από τηλεφώνημά του. Καθίσαμε στο ταρατσάκι μιας παράγκας- μπαρ, με τις μούρες των βαποριών στα πενήντα μέτρα να μας παρατηρούν . </div><div><br /></div><div>Άνοιξη μύριζε ακόμα, ανάκατα με ιώδιο λιμανιού και σκουπίδια, καθώς οι περίοικοι συνήθιζαν να ρίχνουν τα απορρίματά τους ανάμεσα στις γραμμές του τραίνου που περνούσε σύρριζα από πίσω.</div><div><br />Παράγγειλα δυο μπίρες, αλλά εκείνος με σταμάτησε σηκώνοντας το χέρι. Πράγμα παράξενο στην μισού αιώνα ιστορία μας, ζήτησε λεμονάδα<br />Μετά, μού ανακοίνωσε ότι είχε καρκίνο και ύστερα, έβαλε το χέρι στην τσέπη, γέμισε την χούφτα του και μου έδειξε. </div><div><br /></div><div>Γύρω στα δέκα αστραφτερά χάλκινα φυσίγγια έλαμψαν, ενώ αυτός, χαμογελώντας μου εξήγησε ότι είχε ξοδέψει τις σφαίρες που είχε από παλιά, ώσπου επι τέλους βρήκε ν αγοράσει καινούριες. Κι όπως παρατηρούσα τα εργαλεία του θανάτου, συμπλήρωσε <br />“καρκίνος είναι, κι αν χρειαστεί, έχω πια σφαίρες” <br />“Κράτα και μία για μένα, ποτέ δεν ξέρεις είπα, για να ξορκίσω την στιγμή.<br />“Καλά, βρε, μην ανησυχείς, τώρα έχουμε μπόλικες”, έκανε ευχαριστημένος</div><div><br /><span style="color: #e06666;">2019</span></div><div><span style="color: #e06666;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr7Bx8T01Pbvgo-CKKY9DK9j91WUPBvQaCz4vNHcBOwPW2BwqLMyakyMSSpaepK9LuLd9xLkFubvk2hDHKtrPapOnw24742mevM6FGoin2Acw5BJd_gAJwgMUSV4II0AUuVbENbmyOsCY/s2046/92678252_3229436213744713_3076831935683624960_o.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1607" data-original-width="2046" height="314" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr7Bx8T01Pbvgo-CKKY9DK9j91WUPBvQaCz4vNHcBOwPW2BwqLMyakyMSSpaepK9LuLd9xLkFubvk2hDHKtrPapOnw24742mevM6FGoin2Acw5BJd_gAJwgMUSV4II0AUuVbENbmyOsCY/w400-h314/92678252_3229436213744713_3076831935683624960_o.jpg" width="400" /></a></div><br /><span style="color: #e06666;"><br /></span>Μετά από καιρό, τηλεφώνησε<br />“ρε φίλε, εσύ τα ξέρεις αυτά, αν χρειαστεί, πού να σημαδέψω, στο στόμα, ή στον κρόταφο;”</div><div><br />“Στην καρδιά, κατευθείαν στην καρδιά, μην συμβεί τίποτα ακραίο και μείνεις βαριά ανάπηρος”, απάντησα όσο πιο ψύχραιμα μπορούσα<br />“Ρε, καλά που σου τηλεφώνησα, ρε τι θα πάθαινα ! </div><div><br /></div><div>Άσε κι όλας που θα κατέστρεφα και την μόστρα μου....” <br />αντέδρασε καγχάζοντας με τον γνωστό του αυτοσαρκασμό.</div><div><br /><span style="color: #e06666;">2020</span></div><div><span style="color: #e06666;"><br /></span>Δεν απαντούσε στις κλήσεις μου. Έτσι, επικοινώνησα με την σύζυγό του.<br />“Είναι στα τελευταία του, τον βρήκα στο πάτωμα διπλωμένο, με το όπλο και τις σφαίρες αγκαλιά. Τα πήρα και τα έκρυψα”,<br />άκουσα<br />“Να του τα δώσεις αμέσως”<br />είπα σε έντονο ύφος, και το επανέλαβα αρκετές φορές, μα εκείνη δεν υποχωρούσε κι απαντούσε<br />“αν ήταν, θα το είχε κάνει”</div><div><br />Εκείνο που δεν φεύγει απ το μυαλό μου, είναι η εικόνα του. Διπλωμένος στο δάπεδο να προσπαθεί να εκτείνει τον καιρό προς το μέλλον, ωθώντας τον με το παρόν, στιγμή την στιγμή αναβάλλοντας τον πυροβολισμό. </div><div><br /></div><div>Αλλά φτάνει ποτέ το παρόν στο μέλλον με αυτόν τον τρόπο; Αφού, κάθε επόμενη στιγμή που κέρδιζε, παρόν γινόταν και αυτή. Παρόν γινόταν κάθε επόμενη στιγμή. Και πάλι, αντί να φτάνει στο μέλλον, στιγμή την στιγμή, εξωθούσε το μέλλον παραπέρα καθώς το απωθούσαν οι πεπερασμένες διαδοχικές στιγμές παρόντος ......</div></div></div>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-67369053420644201922020-02-19T08:31:00.003-08:002020-10-05T08:34:13.740-07:00΄΄ Η άνοιξη της προσμονής΄΄ (Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Δημήτρη Μανίνη "<span style="color: #e06666;">Θάνατος με τρικυμία"</span> , εκδ. Καστανιώτη 1997)<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc8UOdFNHqj2q8Iss9HxYLuTkCAr2bbmF28b_aQWxRDkWzedTpTIn6LTQMY2GQJ0BdxpmO1HEQUJHl6smJlkssG4rALZ1IAXDvSnWnSBxW0imtGdBEmoJyv2BaJjKkEhTgOi8iSmHKyMg/s2048/10321686_919216398100051_6455176850341942278_o.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc8UOdFNHqj2q8Iss9HxYLuTkCAr2bbmF28b_aQWxRDkWzedTpTIn6LTQMY2GQJ0BdxpmO1HEQUJHl6smJlkssG4rALZ1IAXDvSnWnSBxW0imtGdBEmoJyv2BaJjKkEhTgOi8iSmHKyMg/w480-h640/10321686_919216398100051_6455176850341942278_o.jpg" width="480" /></a></div><br /><span face=""Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif" style="background-color: white; color: #050505; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;"><br /></span><p></p>΄΄Φουντώνανε οι καστανιές. τα ρούδια, οι μηλιές, οι κυδωνιές και οι ροδακινιές, ανθοβολούσαν στο βουνό. Xαμηλά στους λόφους πάνω από τη θάλασσα, τα ρείκια, τα μέλεγα, οι δάφνες, οι μυρτιές και οι τρουκιές, παίρνανε το μυαλό τ ανθρώπου καθώς το μελωμένο άρωμά τους κατέβαινε ως το κύμα και έσμιγε με την αρμύρα. <div><br /></div><div>Τα βράδια, οι λεύτερες κι οι αρραβωνιασμένες άνοιγαν τα παράθυρα διάπλατα για να περάσει ελεύθερα τ αγέρι που έφτανε ως το κρεβάτι τους κατρακυλώντας από τις χιονισμένες κορυφές.<br />Σήκωναν τότε αργά τα χέρια και παρακολουθούσαν με το θολό τους βλέμμα τις στάλες τού ιδρώτα ν αστράφτουνε κατηφορίζοντας στα λεία μπράτσα τους. </div><div><br /></div><div>Άνοιγαν ύστερα όπως σε ικεσία τις παλάμες τους κι έσπρωχναν τις πνοές τ ανέμου πάνω στο κορμί τους για να το αγκαλιάσει η δροσιά. Εις μάτην όμως, γιατί άλλες αγκαλιές, -και πυρωμένες μάλιστα-, ήταν εκείνες που θα έσβυναν την κάψα τους.</div><div><br />Κι όταν χαυνώνονταν απ την τυράννια, ακολουθούσανε τα βήματά τους και γέρναν στο πρεβάζι απέναντι στον πορφυρό δίσκο της σελήνης που σηκωνόταν στον ορίζοντα. </div><span><a name='more'></a></span><div><br /></div><div>Αργότερα, το χρυσαφένιο μονοπάτι τού σεληνόφωτος γεφύρωνε το πέλαγο με το παράθυρό τους. Κι αυτές, υπνωτισμένες το ακολουθούσανε με μάτια ορθάνοιχτα, κι έτσι ταξίδευαν σε τόπους γνώριμους από τα όνειρά τους.<br />Φτάνοντας τα μεσάνυχτα, οι φεγγαροαχτίνες έσπαζαν και σκόρπιζαν στο πέλαγο και γλυκές μελωδίες γλιστρώντας από τα ουράνια πολιορκούσαν το κορμί τους από παντού. Και όταν εισχωρούσαν στην καρδιά τους, τα μάτια άφηναν ελεύθερα τα δάκρυα. </div><div><br /></div><div>Γιατί ήταν αβάσταχτη η νοσταλγία για τον χαμένο παράδεισο που ποτέ δεν είχαν ζήσει και που μιά μνήμη φάντασμα -άγνωστο πώς-, επέμενε να συντηρεί ακέραιη την αίσθησή του στο μεδούλι τής σάρκας τους. Και καθώς βυθίζονταν στη γλυκιά θλίψη, τις ξέφευγε πως μόνον για χαρά ήταν πλασμένες. </div><div>Διότι αγνοούσαν ότι αυτές οι ίδιες, ως θέαινες είχανε χτίσει αυτόν τον παράδεισο στους λαβυρίνθους του μυαλού τους.<br />Καμιά φορά οι μάνες τους τις έπιαναν να αιωρούνται ανάμεσα σε γη και ουρανό, αποκομμένες απ τον χόινο κόσμο μέσ το ονειροπόλημά τους, κι η γκρίνια ήταν πάντα η ίδια, αυτού του πλανήτη γκρίνια,<br />«πάλι τον λεγάμενο έχεις στο νου σου; Δεν είναι για σένα, νοικοκύρη θέλεις και θα στον βρούμε εμείς».<br />Κοκκίνιζαν τότε εκείνες, αλλά δεν έβγαζαν μιλιά. Και τι να απαντούσαν άλλωστε; Αφού τις νύχτες τής άνοιξης δεν λάτρευαν τον αγαπητικό τους, -αλλού θυσίαζαν, ενώ αυτόν τον συντηρούσαν στην καρδιά τους μόνον ως αφορμή. </div><div><br /></div><div>Ο νους κι ο λογισμός τους βρισκόταν στον άλλον, σ εκείνον που τα μάτια του ήταν τα μάτια τους, τα χέρια του τα χέρια τους, σ αυτόν που μήτε είδαν μηδέ και θ αντίκρυζαν ποτέ, προς δόξαν των διελασάντων και των επερχομένων αιώνων που έχουν αναλάβει να πλέκουν τ όνειρο με τη ζωή. γιατί καλά γνωρίζουν, πως έτσι μόνον προχωρά του γένους των ανθρώπων το μέλλον.</div><div><br />Έτσι έφτασε λοιπόν και κείνη τη χρονιά η άνοιξη, αλαζονική κι ανυποχώρητη με τη σιγουριά από τη γνώση των αέναων κύκλων της, και συνάντησε τους ανθρώπους στην έξαψη της αναμονής.<br /> Διότι οι άνθρωποι, αντίθετα με κείνη, δε βλέπουν ότι κατέχουν τη θέση μιάς σταγόνας στο ποτάμι που έρχεται από το έρεβος και τραβάει στο πουθενά. κι έχουν μάτια μόνον για τα βάσανά τους, αγνοώντας ότι ο καιρός δε ξεχωρίζει «δικά μου και δικά σου».</div><div><br />Κι ακόμα δεν κατέχουν ότι για τον καιρό, ώρες, μέρες και χρόνια δεν υπάρχουν, γι αυτό κι αδυνατεί να διακρίνει το πρόσωπο τ ανθρώπου που είναι εν ζωή από το πρόσωπο του άλλου που τέλειωσε το νήμα του, καθώς κι απ του παράλλου που μέλλεται να δει το φως του ήλιου στο κάποτε.<br />Έτσι, κάθε που λάμπει η άνοιξη αναταράζοντας τη σκόνη των αιώνων, οι άνθρωποι μπερδεύονται χειρότερα κι αδημονούν, τυφλωμένοι με τα μάτια ολάνοιχτα.<div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><br /></div></div></div>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-66672111316800036462019-12-11T03:38:00.001-08:002022-04-28T03:54:37.829-07:00Ο Χάρης Καμπουρίδης τεχνοκριτικός για τον Δ. Μανίνη<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="color: #ffa400; text-align: left;">Χάρης Καμπουρίδης</span><span style="text-align: left;"> τεχνοκριτικός-σημειολόγος, μέλος της Academia Europaea</span></div><br />“...Άκρως εξατομικευμένη, ισχυρή, επιμονή και γοητευτική στην αφήγηση της η ζωγραφική του Δημήτρη Μανίνη. Ήταν μια από τις πρώτες μου κριτικές που δημοσίευσα πριν 45 χρόνια, καθώς με συνεπήρε ο συμβολισμός και η μυστική ζωή των μορφών στα έργα του. <br />Εξελισσόμενος έκτοτε συνεχώς ο ζωγράφος, ουσιαστικά όμως ο ίδιος στον εικαστικό κόσμο του, πάντα μεταξύ ποιητικής και μαγικής ματιάς στα οράματα που απεικονίζει, αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο για την σύγχρονη ελληνική τέχνη, μέσα κι έξω από το κεντρικό ρεύμα της συλλογικής εικαστικής μας ιστορίας.”<br /><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/nJCadZwoqtE" width="320" youtube-src-id="nJCadZwoqtE"></iframe></div><br /><br /></div>Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-15194527965185876082019-05-26T11:30:00.000-07:002019-05-26T11:30:36.322-07:00ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΕΧΝΗΣ...ΔΕΝΟΥΝ ΣΤΟ “ΙΣΟΓΕΙΟ”<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9xCOlIkKCtk542NTVpzkaFkM1-ndfugLrwvLHwrq_aKYWjHlQRCqQZtZ08aNZK4sI80KFMuTiMFBANzppX8HINAn18TtFnFeN3VndRhQP145JCWGR34DvAut827rsSO0yiSRpTUcDxD4/s1600/60962945_2975796262438239_7406918221485309952_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="903" data-original-width="756" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9xCOlIkKCtk542NTVpzkaFkM1-ndfugLrwvLHwrq_aKYWjHlQRCqQZtZ08aNZK4sI80KFMuTiMFBANzppX8HINAn18TtFnFeN3VndRhQP145JCWGR34DvAut827rsSO0yiSRpTUcDxD4/s400/60962945_2975796262438239_7406918221485309952_n.jpg" width="333" /></a></div>
(εφημερίδα "Φιλελεύθερος" Τρίτη 21 Μαΐου 2019/Arts Life)<br />
<br /><div>
Έκθεση ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΕΧΝΗΣ...ΔΕΝΟΥΝ ΣΤΟ “ΙΣΟΓΕΙΟ”<br /><br />Σε έναν κόσμο μυσταγωγίας μεταφέρει το κοινό ο Δημήτρης Μανίνης μέσα από τα έργα του στην Κηφισιά<br /><br /> ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΥΛΩΝΑ<br /><br />Σε μια διαδρομή που μετρά, σχεδόν, μισό αιώνα δημιουργίας,<br /><br />το έργο του Δημήτρη Μανίνη είναι σπαρμένο στην τέχνη, στην ιστορική έρευνα και την<br /><br />αρχαιογνωσία ώς τις παρυφές της νευροανατομίας.<div>
<br /></div>
<div>
Καλλιτέχνης σεμνός, «αποσυνάγωγος» όπως ο ίδιος παίζοντας χαρακτηρίζει τον εαυτό του, ο Μανίνης σίγουρα δεν υπήρξε άνθρωπος της εποχής μας, στον βαθμό που το μέτρο της κρίνεται στις απαιτήσεις της άκρας εξειδίκευσης. </div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU1Rdp60_RCidODdsA81JknWndWiIfmEuR_0ru1I7VaTnv_fF1SjyLeSIGJ51Sq5DR3IZLTFgJjSccrSoUcQGOxyBO_oOf5yAheNgFxYYCoHCRsiMFvjbWtu2QrCMXM-Tem95TKrFtpQA/s1600/60863135_428335087998831_7336210668812500992_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="636" data-original-width="960" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU1Rdp60_RCidODdsA81JknWndWiIfmEuR_0ru1I7VaTnv_fF1SjyLeSIGJ51Sq5DR3IZLTFgJjSccrSoUcQGOxyBO_oOf5yAheNgFxYYCoHCRsiMFvjbWtu2QrCMXM-Tem95TKrFtpQA/s320/60863135_428335087998831_7336210668812500992_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
Αυτός ο βαθιά ουμανιστής καλλιτέχνης άντλησε τη γνώση, όχι απλώς για τη χαρά της έρευνας, αλλά με την ευγενή φιλοδοξία να τη μεταγράψει στην τέχνη, σαν απόσταγμα ζωής.<br /><br />Και τη διύλισε στη ζωγραφική, έχοντας πάντα στο κέντρο της τον άνθρωπο. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Σαν αναχωρητής, έστησε μαζί με τη γυναίκα του, την κεραμίστρια Ευαγγελία Μαρίνου, μια προσωπική<br /><br />«Αρκαδία», το εργαστήρι τέχνης Eroterra στο Ανατολικό Πήλιο, στην Τσαγκαράδα, όπου λειτουργεί ώς σήμερα. Μέρος από έναν κόσμο μυσταγωγικό, μας μεταφέρει ο Μανίνης στον χώρο τέχνης «Ισόγειο» (Αγ. Δημητρίου 14, Κηφισιά) έως το τέλος Μαΐου.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTQqGWchUjvaRQg04s24MkTngtLoAZKdAjniB-4VlgYY-QXctH_Pan_GRZ7daMWN6rmIYezVGpgVgRYpqpxVOb7LcNZB58z2HSCYnz5-Ne_EfORo_ELjVuaAVAZI5S1DAV02HByrWhvqU/s1600/60941225_428343781331295_7648478138673922048_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="636" data-original-width="960" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTQqGWchUjvaRQg04s24MkTngtLoAZKdAjniB-4VlgYY-QXctH_Pan_GRZ7daMWN6rmIYezVGpgVgRYpqpxVOb7LcNZB58z2HSCYnz5-Ne_EfORo_ELjVuaAVAZI5S1DAV02HByrWhvqU/s400/60941225_428343781331295_7648478138673922048_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div>
<span style="color: #f1c232;"> ΦΙΓΟΎΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΡΆΒΙΑ</span><br /><br />«Λόγος Εσώτερος» τιτλοφορείται η έκθεση, καλύπτοντας ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι του έργου του Μανίνη, με φιγούρες και καράβια. Ζωγραφικά και γλυπτά έργα συνθέτουν μια πρόταση προσωπική, δοσμένη με εξπρεσιονιστικά χαρακτηριστικά.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<i>«Με αφορούν οι άνθρωποι, δεν μ' ενδιαφέρει ένα σύμπαν χωρίς ανθρώπους</i>», εξηγεί ο ίδιος.<br /><br /><i>«Είναι υπαρκτοί χαρακτήρες. Βλέπω τον πυρήνα τους, την ιστορία και τα πάθη τους. </i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Οι άνθρωποι ασυνειδήτως αναζητούν τον μύθο, πολύ περισσότερο σήμερα που οι κοινωνίες απογυμνώνονται από συναισθηματικού τύπου λειτουργικά εφόδια.</i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmIxsx1OVt48CM6-PspncBaEW_1_0ZKbjBanE42SLOF5lx7_4AljtqViKhJvO6M162DyoaoDo4D65EZQc9HRMYCSxBIEQkV4Y_n5f-3oXXbpX9e0QK9xscj3RXHondQEg-SGkiRnDLHGc/s1600/61373946_428337961331877_8267919638025732096_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="636" data-original-width="960" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmIxsx1OVt48CM6-PspncBaEW_1_0ZKbjBanE42SLOF5lx7_4AljtqViKhJvO6M162DyoaoDo4D65EZQc9HRMYCSxBIEQkV4Y_n5f-3oXXbpX9e0QK9xscj3RXHondQEg-SGkiRnDLHGc/s400/61373946_428337961331877_8267919638025732096_n.jpg" width="400" /></a></div>
<div>
<i> Η εικαστική μου γλώσσα ελπίζω ότι είναι αυθύπαρκτη, ξεπερνώντας τις αρχικές επιρροές στερεότυπα, επειδή εδώ και πολλά χρόνια έχω λάβει επαφή με τον πυρήνα μου»,</i></div>
<div>
<br /></div>
<div>
ομολογεί ο δημιουργός, που επιχειρεί μια ζωγραφική απογυμνωμένη από τα συνήθη ή τα φτιασίδια που κολακεύουν τον θεατή.</div>
<div>
Γι’ αυτό και οι μορφές του είναι, συνήθως, γεμάτες πόνο, ιδωμένες κάτω από την υπαρξιακή τους αγωνία, ακόμη και όταν παρατίθενται ως ζευγάρια.</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHIK3LwEcjQuB8jWhHvp77yxazF82GmgOsJcCbaxdC_aYSB7sGOSmm7MSnomfGxftWGdJVnlddywPb7kl7-jste1QgqBLZ5t8Qskwet8PQ-9O0pOgM01X6pskLOfdTdsYczFJoHx1AXD8/s1600/61041037_428341257998214_2557974120818016256_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="636" data-original-width="960" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHIK3LwEcjQuB8jWhHvp77yxazF82GmgOsJcCbaxdC_aYSB7sGOSmm7MSnomfGxftWGdJVnlddywPb7kl7-jste1QgqBLZ5t8Qskwet8PQ-9O0pOgM01X6pskLOfdTdsYczFJoHx1AXD8/s320/61041037_428341257998214_2557974120818016256_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<a name='more'></a><br /></div>
<div>
Ο Μανίνης, αν και αυτοδίδακτος, αποφεύγει την παγίδα του ναΐφ, καθώς δείχνεται εκφραστικός, ικανός να προκαλέσει στον θεατή την αίσθηση της συγκίνησης για τους χαρακτήρες του. Και είναι χαρακτηριστικό αυτό που επισημαίνει για τον καλλιτέχνη ο Χάρης Καμπουρίδης: </div>
<div>
<br /></div>
<div>
«Ακρως εξατομικευμένη, ισχυρή, επίμονη και γοητευτική στην αφήγηση της η ζωγραφική του Δημήτρη Μανίνη. </div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmj8O8hCgJfKLcWFGaG9OjRT8C2Q7cZgK7yorLeXLA_EN9f8BbI3B10q7fxgktkzFTrfb94NQgRQ0jSLgnhqbG6Fta-tR2aQ92YzBiXQtB1qVh89rkL-j-clwqw12CEMDpZWw1JANy9Us/s1600/60946993_428336011332072_7204425842217189376_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="636" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmj8O8hCgJfKLcWFGaG9OjRT8C2Q7cZgK7yorLeXLA_EN9f8BbI3B10q7fxgktkzFTrfb94NQgRQ0jSLgnhqbG6Fta-tR2aQ92YzBiXQtB1qVh89rkL-j-clwqw12CEMDpZWw1JANy9Us/s400/60946993_428336011332072_7204425842217189376_n.jpg" width="265" /></a></div>
<div>
Ηταν μια από τις πρώτες μου κριτικές που δημοσίευσα πριν από 45 χρόνια, καθώς με συνεπήρε ο συμβολισμός και η μυστική ζωή των μορφών στα έργα του.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Εξελισσόμενος έκτοτε συνεχώς ο ζωγράφος, ουσιαστικά όμως ο ίδιος στον εικαστικό κόσμο του, πάντα μεταξύ ποιητικής και μαγικής ματιάς στα οράματα που απεικονίζει, αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη».<br /><br />Ζωγράφος, γλύπτης, συγγραφέας, αλλά και ερευνητής της ύλης χημικός, ο Δημήτρης Μανίνης κινείται ακούραστα σε όλες τις μορφές πνευματικής άσκησης: παρακολούθησε μαθήματα στο Πανεπιστήμιο απ' όπου πήρε το πτυχίο Φυσικής, και στο Πολυτεχνείο. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Δίδαξε στο Κολλέγιο Αθηνών, στα εργαστήρια Εικαστικών του Δήμου Αγ. Παρασκευής και Παλλήνης. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6FFsx00r1T2NOGEfH3Mov8c47mKxuNNd6htv4y3iNtltta_WZKJWmVpxxbVTosLln-o2ToiG-GYrE2cr5wd4ixgXZbc1THjJAGq-0pM81B5NqrKEmGFlZhgW2gKGLLNa133Vy59dOWtI/s1600/61126655_428333367999003_7133390944316948480_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="636" data-original-width="960" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6FFsx00r1T2NOGEfH3Mov8c47mKxuNNd6htv4y3iNtltta_WZKJWmVpxxbVTosLln-o2ToiG-GYrE2cr5wd4ixgXZbc1THjJAGq-0pM81B5NqrKEmGFlZhgW2gKGLLNa133Vy59dOWtI/s400/61126655_428333367999003_7133390944316948480_n.jpg" width="400" /></a>Παρουσίασε την εργασία του στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα σε 9 ατομικές, στο Τορίνο το 2006 (γκαλερί Accademia - Χειμερινοί Ολυμπιακοί) και στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2009 (Ιδρυμα Εικαστικών Antonio Dal Ponte). </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Βιβλία του κυκλοφορούν από τους εκδοτικούς οίκους Κάκτος, Καστανιώτης, Ελληνικά Γράμματα και Ακρίτας. </div>
<div>
Την έκθεση επιμελείται η Τζίνα Δελλασούδα.</div>
</div>
</div>
Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-45609892075177909292019-05-21T03:27:00.001-07:002019-05-21T03:27:32.455-07:00ΚΑΡΑΒΙΑ ΤΕΧΝΗΣ ΔΕΝΟΥΝ ΣΤΟ ΄΄ΙΣΟΓΕΙΟ΄΄ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="color: #ffd966; font-size: large;">ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Δ.ΜΑΝΙΝΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ΄΄ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ΄΄</span><br />
<span style="color: #ffd966; font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirOxTBaUI15DJMHGryO98X-Lhq0KqUX8pBmdRj2xjVjif3GEth_tXOG903vRBeqUouMOoeQclFXUrb3zgSRtmA1XEu3OfXDIKDA5uVjZtnFCvQ_c-wrjI9zKoy94WrnuvHRWoWDwKgofQ/s1600/60962945_2975796262438239_7406918221485309952_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="903" data-original-width="756" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirOxTBaUI15DJMHGryO98X-Lhq0KqUX8pBmdRj2xjVjif3GEth_tXOG903vRBeqUouMOoeQclFXUrb3zgSRtmA1XEu3OfXDIKDA5uVjZtnFCvQ_c-wrjI9zKoy94WrnuvHRWoWDwKgofQ/s640/60962945_2975796262438239_7406918221485309952_n.jpg" width="534" /></a></div>
<span style="color: #ffd966; font-size: large;"><br /></span>
<span style="color: #ffd966; font-size: large;"><br /></span></div>
Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-50484100539777045792019-05-17T10:17:00.000-07:002019-05-18T08:05:26.618-07:00΄΄Σκοπός η αφύπνισή μας΄΄<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="color: #ffd966;">Συνέντευξη του Δ. Μανίνη στην δημοσιογράφο Αλίκη Κοτζιά για την εφημερίδα ΄΄Ελεύθερος Τύπος΄΄ (17/05/2019)</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8y-jd8N3cOe6z5TG51gC2-LpIfg1-xK1s04gAJJmnICtEzvbaU541ZfniAyEVd-1NV6iCRj9KMUg9tx8GC77tUYGOQG2fKwyLgbHLmVHmgbC0VH_ac2M0lSF3IFKleZNds7VQUDvLjE4/s1600/20190517_191623.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1373" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8y-jd8N3cOe6z5TG51gC2-LpIfg1-xK1s04gAJJmnICtEzvbaU541ZfniAyEVd-1NV6iCRj9KMUg9tx8GC77tUYGOQG2fKwyLgbHLmVHmgbC0VH_ac2M0lSF3IFKleZNds7VQUDvLjE4/s400/20190517_191623.jpg" width="341" /></a></div>
Mε «Λόγον Εσώτερον» ο εικαστικός<br />
∆ημήτρης Μανίνης κάνει δυναμική επανεμφάνιση στα καλλιτεχνικά δρώμενα και παρουσιάζει ένα αντιπροσωπευτικό μέρος του έργου του σε μια σημαντική αναδρομική έκθεση.<br />
<br />
<div>
</div>
<div>
Ο γνωστός και ως «δάσκαλος» στους εικαστικούς κύκλους, λόγω της μακροχρόνιας σχέσης του με τη διδασκαλία και την αναζήτηση νέων ταλέντων, εκθέτει έργα ζωγραφικής και γλυπτικής, ύστερα από πολύ καιρό σιωπής και εσωτερικής αναζήτησης.</div>
<div>
<br />
Με αφορμή τη νέα έκθεση ζωγραφικής<br />
και γλυπτικής, ο ζωγράφος, γλύπτης και<br />
συγγραφέας ∆ημήτρης Μανίνης, ο οποίος<br />
προτιμά να απομονώνεται για μεγάλα δια<br />
στήματα στο Πήλιο, δηλώνει στον Ελεύθερο<br />
Τύπο ότι «σκοπός της έκθεσης ζωγραφικής<br />
και γλυπτικής είναι η αφύπνισή μας.</div>
<div>
</div>
<div>
Ο καλλιτέχνης ερευνά και εξελίσσεται ασταμάτητα, απόδειξη αποτελεί το πολύπλοκο και ευρύ έργο του.<br />
<br />
Κάθε φορά στο πλαίσιο της έρευνάς του αναγεννάται και επανεφευρίσκει τον εαυτό του» και μας παροτρύνει να πράξουμε το ίδιο.<br />
<br />
Σε παλαιότερη συνέντευξη, ο ίδιος είχε αναλύσει το λόγο της καλλιτεχνικής του ύπαρξης: «Ζωγραφίζω κυρίως την ανθρώπινη περιπέτεια, γι’ αυτό και ανεξαρτήτως ζωγραφικής περιόδου τα έργα μου διαθέτουν έντονα εξπρεσιονιστικά στοιχεία. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ακόμα κι όταν ζωγραφίζω τοπία, επιλέγω εκείνα στα οποία έχει εγγραφεί ο ανθρώπινος ιδρώτας<br />
και έχει διαμορφώσει το τοπίο. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η φύση συνιστά τον θρίαμβο του τυχαίου, αντιθέτως προς τον άνθρωπο που προσπαθεί να προβλέψει και να οργανώσει συνθήκες που διασφαλίζουν κατά το δυνατόν την παρούσα και μελλοντική του επιβίωση». Ο δάσκαλος, καθώς διδάσκει, διδάσκεται από τους σπουδαστές<br />
<br />
Ο ∆ημήτρης Μανίνης έχει σημαντική παρουσία στην τέχνη και απολαμβάνει μεγάλης αναγνώρισης στο εξωτερικό. Είναι όμως καλλιτέχνης και δάσκαλος ταυτόχρονα. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Οπως λέει, «ο δάσκαλος, καθώς διδάσκει, διδάσκεται από τους σπουδαστές του».<br />
Από το 2001 που ξεκίνησε να διδάσκει στο Κολλέγιο Αθηνών, δεν έχει σταματήσει να έχει επαφή με ομάδες σπουδαστών, απολαμβάνοντας με ευχαρίστηση κάθε φορά την ανακάλυψη νέων ταλέντων. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Το μάθημά του «Εικαστικά Παίγνια» έχουν παρακολουθήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια εκατοντάδες μαθητές. Τα έργα του ∆. Μανίνη έχουν λάβει διθυραμβικές κριτικές στη Ιταλία, όπου<br />
ο καλλιτέχνης έχει κάνει εκθέσεις. Αν και ο ίδιος δηλώνει εκτός μηχανισμών, έχει κάνει<br />
έκθεση στο Τορίνο, καθώς και στην Μπιενάλε της Βενετίας, χωρίς μάλιστα να το προσπαθήσει πολύ ο ίδιος, αφού τον προσκάλεσε το διεθνές ίδρυμα εικαστικών Antonio dal Ponte για να εκθέσει τα έργα του.</div>
<div>
Ο γνωστός τεχνοκριτικός-σημειολόγος Χάρης Καμπουρίδης, μέλος της Academia Europaea, παρουσίασε τη βραδιά των εγκαι-νίων το έργο του ∆ημήτρη Μανίνη στην έκθεση που ξεκίνησε την Πέμπτη στο «ΧώροΤέχνης ΙΣΟΓΕΙΟ», στην Κηφισιά.</div>
<div>
Ο κ. Καμπουρίδης τονίζει στην κριτική του για τον ζωγράφο-γλύπτη ∆ημήτρη Μανίνη:<br />
«Ακρως εξατομικευμένη, ισχυρή και γοητευτική στην αφήγησή της η ζωγραφική του ∆ημήτρη Μανίνη. </div>
<div>
Ηταν μια από τις πρώτες μου κριτικές που δημοσίευσα πριν από 45 χρόνια, καθώς με συνεπήρε ο συμβολισμός και η μυστική ζωή των μορφών στα έργα του. Εξελισσόμενος έκτοτε συνεχώς ο ζω-<br />
γράφος, ουσιαστικά όμως ο ίδιος στον εικαστικό κόσμο του, πάντα μεταξύ ποιητικής και μαγικής ματιάς στα οράματα που απεικονίζει, αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη, μέσα κι έξω από το κεντρικό ρεύμα της συλλογικής εικαστικής<br />
μας ιστορίας».<br />
<br /></div>
<div>
Ο Ψυχαναλυτής, ψυχίατρος και συγγραφέας Νίκος Σιδέρης γράφει για τον Δημήτρη Μανίνη :Διανοητής και χειρώνακτας. Οραματιστής του φασματικού και φυσικός επιστήμονας. Εύρυθμος λειτουργός του χαώδους και παιγνιώδης χειριστής των νόμων. Αλχημιστής των λέξεων που μεταμορφώνει σε αφήγηση, πλάστης πρωτόφαντων εικόνων με υλικό την πιο κοινή μας εμπειρία ̶ πρόσωπα, πλεούμενα... Μαθητής της Φύσης και της Γνώσης, δάσκαλος της Καλής Μορφής και της αυστηρότητας του νου. Επιστήμονας, αισθητής, καλλιτέχνης, μάστορας. Μονάζων ως προς την ιδιοπροσωπία του, φίλος σεβαστικός, ανοιχτός στους απλούς ανθρώπους. Ελληνικός και Οικουμενικός.<br />
Τα έργα του πολύπτυχα, πολυπλόκαμα, πολύχρωμα, στέρεα και ανοιχτά. Λεπτοφυής αδρότητα, ρέουσα αναλογία, ζυγισμένη δομή, πνοή απόλαυσης.<br />
<br />
Όλβιοι όσοι τον συνάντησαν και όσοι θα τον συναντήσουν. <br />
Αν κάποιος αναζητά την καθολική ενότητα του πνεύματος, η πιθανότητα να συναντηθεί με κάποια από τις εκφάνσεις του Δημήτρη αυξάνεται εκθετικά.<br />
<br />
Με εμπιστεύθηκε, εδώ και χρόνια. Τον τιμώ, τώρα και πάντα.»<br />
Νίκος Σιδέρης- Ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και συγγραφέας<br />
<br />
<span style="color: #f6b26b;">ΑΛΙΚΗ ΚΟΤΖΙΑ</span></div>
</div>
Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-33226417363317344612019-05-14T11:27:00.000-07:002019-05-14T11:27:00.771-07:00Γλυπτική-Παλινδρομώντας ανάμεσα στις 2 και 3 διαστάσεις.....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf_UqwdaT_GFolV7xcugeqY1kXzeDj1TK0WZxwGWLEJ-S_nc13IMin3satf_QjjxMVx8x18UZKzHJc0m4vo-0dXdlKmOJJ5BmipgQMYfsxeVs65dGC0k5OJ67BqyroAATRjuw4S_n56jU/s1600/57407241_10157363371097472_2357269427197575168_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="638" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf_UqwdaT_GFolV7xcugeqY1kXzeDj1TK0WZxwGWLEJ-S_nc13IMin3satf_QjjxMVx8x18UZKzHJc0m4vo-0dXdlKmOJJ5BmipgQMYfsxeVs65dGC0k5OJ67BqyroAATRjuw4S_n56jU/s400/57407241_10157363371097472_2357269427197575168_n.jpg" width="265" /></a></div>
Αλήθειες αναζητούσα, επί ματαίω, ώσπου κατέληξα ότι αν υπάρχει κάτι τέτοιο, δηλαδή κάτι που δεν προέρχεται από θεωρητική κατασκευή, αυθεντικό, εντοπίζεται στην περιοχή των παθών.<br /><br /> Κι επειδή τα τελευταία είναι υπόθεση του σώματος, θεωρώ, πως οι μοναδικές αλήθειες βρίσκονται στην σωματικότητα. Μπροστά στην σχέση που αναπτύσσει το σώμα ως προς το γλυπτό, η αντίστοιχη της ζωγραφικής, μοιάζει με θεωρητική κατασκευή......<br /><br />Λόξα λοιπόν είχα με τα γλυπτά, και το 1986 βρέθηκα στο εργοστάσιο κεραμικών κάποιου που είχε πίνακές μου. Τον παρακάλεσα να μου δώσει "λίγο πηλό", και κείνος, μου απέστειλε στο εργαστήρι μου 4 τόνους ! Ενθουσιασμός και μετά η κατάπτωση. <br /><br />Το υλικό ήταν "νεκρό", καθώς, για την δουλειά τους, το είχαν βομβαρδίσει με υπέρθερμο ατμό, με αποτέλεσμα αν απωλέσει το μέγιστο προσόν του, την υπέροχη πλαστικότητά του.........<br /><br />Μετά από 25 χρόνια, κι αφού μελέτησα τα κεραμικά υλικά μαζί με την Ευαγγελία Μαρίνου, -χρειάστηκε να ξεπεράσουμε δυσκολίες πολλές, κατ αρχήν ορολογίας, καθώς εκείνη προερχόταν από σπουδές στην τεχνολογία υλικού ενώ ο ίδιος από Φυσική και Χημεία- αποτόλμησα το πρώτο μου γλυπτό.....<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifcOLYLAC6QWaxb9X8ibcm_orZsnRqgE1S5Ou1p_0qCg6sqfhH_ijbpbJfLhU94YF8QSJZWJ5Asw7bGGPZCNFskAqdtBVnNzDTNml8smTpCrgy5AHm0qstdrETML9Xexcsh3YS3iJU86c/s1600/58376892_10157363342432472_596936618045079552_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="657" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifcOLYLAC6QWaxb9X8ibcm_orZsnRqgE1S5Ou1p_0qCg6sqfhH_ijbpbJfLhU94YF8QSJZWJ5Asw7bGGPZCNFskAqdtBVnNzDTNml8smTpCrgy5AHm0qstdrETML9Xexcsh3YS3iJU86c/s400/58376892_10157363342432472_596936618045079552_n.jpg" width="273" /></a><br />
<br />Τότε ανήλθε στην επιφάνεια η υπόθεση της σωματικότητας που προανέφερα, και αν η ζωγραφική διασωζόταν, οφειλόταν στο ισχυρότερο των εργαλείων της, το Χρώμα......<br /><br />Ηδονίστηκα λοιπόν και ψυχαγωγήθηκα από τότε πλείστες όσες φορές, καθώς, έβλεπα τις φιγούρες των δύο διαστάσεων να αποχτούν υπόσταση στον χώρο.<br />
<br />
Και μετά από αυτό, και πάλι στις δύο διαστάσεις που εμπλουτίζονταν από την γνώση της σωματικότητας.....<br /><br />Τα γλυπτά, είναι μικρών διαστάσεων, (ύψος μεταξύ 45 έως 90 εκατοστά), από κεραμικό υλικό υψηλής θερμοκρασίας με μέταλλα, και "ντυμένα με σμάλτα που παρασκευάσαμε στο εργαστήρι Eroterra..... Το ίδιο και όσα φέρουν σμάλτο Raku......<br />
<br />
Δ.Μ</div>
Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-11692883782972551722019-05-14T07:59:00.002-07:002019-05-14T12:49:37.102-07:00Έκθεση Ζωγραφικής Δ. Μανίνης «Λόγος Εσώτερος»<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg37ixKuKO52YFDn7_hWj3DJCE6vJNv4ChcG4nDP-3bYlGYMmw2v5bYQYYmsHTM2Gj8gd3rW3XfOLC0tHt6J_9nX5G_Kt3eifINDOPVFvpKa-i2rR63eerElGFJpdIdpzkosS7iyGvDnRB/s1600/60123269_2288033341447572_3335896108051202048_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="686" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg37ixKuKO52YFDn7_hWj3DJCE6vJNv4ChcG4nDP-3bYlGYMmw2v5bYQYYmsHTM2Gj8gd3rW3XfOLC0tHt6J_9nX5G_Kt3eifINDOPVFvpKa-i2rR63eerElGFJpdIdpzkosS7iyGvDnRB/s640/60123269_2288033341447572_3335896108051202048_n.jpg" width="456" /></a></div>
<div>
Εγκαίνια: Πέμπτη 16 Μαίου 2019, 20:00<br />
Διάρκεια: έως 31 Μαίου 2019<br />
<br />
Διεύθυνση: Χώρος Τέχνης ΙΣΟΓΕΙΟ, Αγ. Δημητρίου 14, Κηφισιά, τηλ. 6973388620</div>
<div>
<br />
<span style="color: #0000ee; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; text-decoration-line: underline;">Με Πίνακες και γλυπτά του Δ. Μανίνη</span><br />
<span style="color: #0000ee; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; text-decoration-line: underline;"><br /></span>
Επιμέλεια έκθεσης: Τζίνα Δελλασούδα εικαστικός – επιμελήτρια</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ο Χώρος Τέχνης ΙΣΟΓΕΙΟ με ιδιαίτερη χαρά θα παρουσιάσει ένα αντιπροσωπευτικό μέρος του εικαστικού έργου του Δημήτρη Μανίνη από τις Πέμπτη 16 Μαΐου μέχρι την Παρασκευή 31 Μαΐου. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Για το έργο του καλλιτέχνη, το βράδυ των εγκαινίων </div>
<div>
θα συνομιλήσει ο ίδιος με τον τεχνοκριτικό-σημειολόγο Χάρη Καμπουρίδη, τον δημοσιογράφο Δημήτρη Στάμου και την ηθοποιό - ζωγράφο Ελένη Βλασταρά. </div>
<div>
<br />
Σκοπός της έκθεσης ζωγραφικής και γλυπτικής με τίτλο «Λόγος Εσώτερος» είναι η αφύπνισή μας. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ο καλλιτέχνης ερευνά και εξελίσσεται ασταμάτητα, απόδειξη αποτελεί το πολύπλοκο και ευρύ έργο του. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Κάθε φορά στο πλαίσιο της έρευνάς του αναγεννάται και επανεφευρίσκει τον εαυτό του και μας παροτρύνει-εμπνέει να πράξουμε το ίδιο.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKkogpTMZksevAtWCCxmtwyPB6H5L8SMHQK5EEMQDUjJuPEP9M2XvWSGPAQ1BEdjrC4R1qSMupEnxVj_6gOxGoH-ljyfZBnjU4Nl5yAAYbFQnkagegtYGv8hWzvGxHCUhzqDyHDl_CQllJ/s1600/maxresdefault11.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKkogpTMZksevAtWCCxmtwyPB6H5L8SMHQK5EEMQDUjJuPEP9M2XvWSGPAQ1BEdjrC4R1qSMupEnxVj_6gOxGoH-ljyfZBnjU4Nl5yAAYbFQnkagegtYGv8hWzvGxHCUhzqDyHDl_CQllJ/s400/maxresdefault11.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Χ. Καμπουρίδης</td></tr>
</tbody></table>
<i><span style="color: #ffd966;"><br /></span></i>
<span style="color: #ffd966;"><i>“...Άκρως εξατομικευμένη, ισχυρή, επιμονή και γοητευτική στην αφήγηση της η ζωγραφική του Δημήτρη Μανίνη. </i></span></div>
<div>
<span style="color: #ffd966;"><i>Ήταν μια από τις πρώτες μου κριτικές που δημοσίευσα πριν 45 χρόνια, καθώς με συνεπήρε ο συμβολισμός και η μυστική ζωή των μορφών στα έργα του. </i></span><br />
<br />
<i style="color: #ffd966;">Εξελισσόμενος έκτοτε συνεχώς ο ζωγράφος, ουσιαστικά όμως ο ίδιος στον εικαστικό κόσμο του, πάντα μεταξύ ποιητικής και μαγικής ματιάς στα οράματα που απεικονίζει, αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο για την σύγχρονη ελληνική τέχνη, μέσα κι έξω από το κεντρικό ρεύμα της συλλογικής εικαστικής μας ιστορίας.”</i></div>
<div>
<br />
Χάρης Καμπουρίδης τεχνοκριτικός-σημειολόγος, μέλος της Academia Europaea<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLMFunG3s_BFHW-VfvPfPBVg3PUx8TSGEMkQhM5Wn0H0I5gY_8VnjAERaormU8I5lLKWedym9W3yDJXUPIKAWQY-Wqs5-27-wZsShIcLbP6lZgZWG3shFLB24RSExgkq-JIdG-5PfRAwQ/s1600/astika+015.tif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1207" data-original-width="803" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLMFunG3s_BFHW-VfvPfPBVg3PUx8TSGEMkQhM5Wn0H0I5gY_8VnjAERaormU8I5lLKWedym9W3yDJXUPIKAWQY-Wqs5-27-wZsShIcLbP6lZgZWG3shFLB24RSExgkq-JIdG-5PfRAwQ/s640/astika+015.tif" width="424" /></a></div>
<i>«Ο Δημήτρης Μανίνης είναι δείγμα ανθρώπου που δεν θα έπρεπε να σπανίζει στους τόπους και τους καιρούς που ζούμε.</i><br />
<i>Διανοητής και χειρώνακτας. Οραματιστής του φασματικού και φυσικός επιστήμονας.</i><br />
<i><br /></i>
<i><span style="color: #ffe599;"> Εύρυθμος λειτουργός </span>του χαώδους και παιγνιώδης χειριστής των νόμων.</i><br />
<i><br /></i>
<i> <span style="color: #ffe599;">Αλχημιστής </span>των λέξεων που μεταμορφώνει σε αφήγηση, πλάστης πρωτόφαντων εικόνων με υλικό την πιο κοινή μας εμπειρία ̶ πρόσωπα, πλεούμενα... Μαθητής της Φύσης και της Γνώσης, δάσκαλος της Καλής Μορφής και της αυστηρότητας του νου.</i><br />
<i><br /></i>
<i><span style="color: #ffd966;"> Επιστήμονας,</span> αισθητής, καλλιτέχνης, μάστορας. Μονάζων ως προς την ιδιοπροσωπία του, φίλος σεβαστικός, ανοιχτός στους απλούς ανθρώπους. </i><br />
<i>Ελληνικός και Οικουμενικός.</i><br />
<i><br /></i></div>
<div>
<i> Τα έργα του πολύπτυχα, πολυπλόκαμα, πολύχρωμα, στέρεα και ανοιχτά. </i><br />
<i>Λεπτοφυής αδρότητα, ρέουσα αναλογία, ζυγισμένη δομή, πνοή απόλαυσης.</i><br />
<br /></div>
<div>
<i><br /></i>
<i>Όλβιοι όσοι τον συνάντησαν και όσοι θα τον συναντήσουν. </i><br />
<i><br /></i></div>
<div>
</div>
<div>
<i>Αν κάποιος αναζητά την καθολική ενότητα του πνεύματος, η πιθανότητα να συναντηθεί με κάποια από τις εκφάνσεις του Δημήτρη αυξάνεται εκθετικά.</i><br />
<i>Με εμπιστεύθηκε, εδώ και χρόνια. </i><br />
<i>Τον τιμώ, τώρα και πάντα.»</i><br />
<span style="color: #f1c232;"> </span><br />
<span style="color: #f1c232;">Νίκος Σιδέρης- Ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και συγγραφέας</span><br />
<span style="color: #f1c232;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBL-6Tv4fN0oz3O4tUxMWo4jvfjOQauAshhfhiPh-LsQrBIfgonCBWwaDTckt8rwk7jhmtF0ExCZX8RirR79a1m_j3vClj6xxjK_wLiMExq4xObJTjLRBeVW36vlHocosuaeazjL3BSBg/s1600/59777025_2506200842734924_8385399792573874176_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="837" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBL-6Tv4fN0oz3O4tUxMWo4jvfjOQauAshhfhiPh-LsQrBIfgonCBWwaDTckt8rwk7jhmtF0ExCZX8RirR79a1m_j3vClj6xxjK_wLiMExq4xObJTjLRBeVW36vlHocosuaeazjL3BSBg/s400/59777025_2506200842734924_8385399792573874176_n.jpg" width="347" /></a></div>
<i>"Ο Δημήτρης Μανίνης ανήκει στην ιδιαίτερη τάξη των δημιουργών που χτίζουν διερωτώμενοι εναγωνίως για τον τρόπο: Εγκαλεί τις πειθαρχίες που σχηματοποιούν• δοκιμάζεται σε περισσότερες μορφές τέχνης. </i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Καλλιτέχνης, συνεπώς, διέντεχνος, ρίχνει γέφυρες μεταξύ τους αλλά και προς τις επιστήμες σε μια τροχιά αναζήτησης της χαμένης ενότητας που έβλεπαν οι Έλληνες πριν τη διαρρήξει η Δύση με την Αναγέννηση</i>.<br />
<br />
<span style="clear: right; display: inline !important; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM8WD6r7J1B5-dATJV1Yak-iu1Htwfnh_b6fUpdG8NIJ3qoWgIqT2wkfuwDtRdxVP5IMXFQKitBYyCB1Cr6jf-aTQObBfFNM1_WLSP5ePQD5t7ol7YvK4PSfCJnz99aB1uLzrtNKjdLPX9/s1600/astika+031.tif" imageanchor="1" style="clear: right; display: inline !important; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><i>Ζωγράφος, γλύπτης, συγγραφέας αλλά και ερευνητής της ύλης χημικός, ο Μανίνης διακυβεύεται ακούραστα σε όλες τις μορφές πνευματικής άσκησης που επιλέγει σε μια προσπάθεια που κινείται στο όριο: Φυγή από την κατασταλαγμένη θέαση που θα αποστερούσε τη γοητεία της ριψοκίνδυνης αναζήτησης• δυσπιστία απέναντι στην παγίδα της προοπτικής και τα δεσμά της αναπαράστασης• έλξη προς το παραμύθι και το όνειρο. </i></a></span></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Όνειρο εντούτοις που συχνά διαταράσσει η επαφή με τα κοινωνικά πράγματα όταν τα έργα του σαρκάζουν τις αποστεωμένες ανθρώπινες φιγούρες που παρακολουθούνται από τους δαίμονες τους, συμβολικοί σύντροφοι σιωπηλοί και ζωώδεις. </i></div>
<div>
<i><br /></i></div>
<div>
<i>Η διάθεση που κυριαρχεί στο έργο του Μανίνη αμφιταλαντεύεται, θερμή και ψυχρή• μεταξύ του συναισθήματος της παιδικής μνήμης και της συγκατάβασης προς το μάταιο. Η αιώρηση όμως πάνω στο κενό ισορροπεί εντέλει ανάμεσα στη σαγήνη και την αποσαγήνευση• αρκούν η υπερβατική τόλμη, η ασυμβίβαστη ειλικρίνεια, η ευαισθησία του βλέμματος.»</i><br />
<i><br /></i></div>
<div>
<span style="color: #f3f3f3;">Πήλιο, 26.4.2019<br />Νίκος ΣκανδάμηςΑκαδημαϊκός διδάσκαλος</span></div>
</div>
Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-15016489038124183082019-05-04T08:11:00.000-07:002019-05-14T08:14:02.831-07:00Γυναίκα στην Ακτή με ζώο και χαρταετούς (2019)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipcp5LmuKY9ovXxNxD2qQhJprdIBNZBVeHIvH_gjrcHpojy_ezqcYbZaUIuCuoaLKtQFeRI9Hlb5hWbeuszOiVhRMFK_dSc8QRBRYSsA_vlHz4IwsBDUECbIyYefC-cHtwo1rqYdBmIIc/s1600/GINAIKA+STHN+AKTH.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="718" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipcp5LmuKY9ovXxNxD2qQhJprdIBNZBVeHIvH_gjrcHpojy_ezqcYbZaUIuCuoaLKtQFeRI9Hlb5hWbeuszOiVhRMFK_dSc8QRBRYSsA_vlHz4IwsBDUECbIyYefC-cHtwo1rqYdBmIIc/s640/GINAIKA+STHN+AKTH.jpg" width="478" /></a></div>
<span style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;"><br /></span>
ΓΥΝΑΙΚΑ στην ΑΚΤΗ με ζώο και χαρταετούς.......<br />Για την εξαιρετική το πάλαι πριν ποτέ υπάρξασα σπουδάστριά μου και τα νυν φίλη καρδιάς, Ν. ΜΠ. με ευχαριστίες για την αδιάλλειπτη συμπαράστασή της.....</div>
Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5943297851131594963.post-53231030840391806802019-05-02T08:07:00.000-07:002019-05-14T13:01:06.992-07:00΄΄ΠΙΚΡΙΑ΄΄ (2019)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPVLV3SRcrzFAF6szrBErBHBtoyCJqmvM5Mmc9U1md6ymLJqicA44GSqTJij2RoqY2_9xnvyqL7FRYxvQkZR0aX64DN1xOEuKotIJ-GNrwHLEHo-1Tewcj_yZNGszCqfITIcjbzHIEGRU/s1600/PIKRIA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="732" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPVLV3SRcrzFAF6szrBErBHBtoyCJqmvM5Mmc9U1md6ymLJqicA44GSqTJij2RoqY2_9xnvyqL7FRYxvQkZR0aX64DN1xOEuKotIJ-GNrwHLEHo-1Tewcj_yZNGszCqfITIcjbzHIEGRU/s640/PIKRIA.jpg" width="488" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/kt0qowNe4tY/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/kt0qowNe4tY?feature=player_embedded" style="clear: right; float: right;" width="320"></iframe>ΠΙΚΡΙΑ.....</div>
<br />περιλαμβάνονται ακόμα και οι ΌΛΒΙΟΙ (αν τελοσπάντων υπάρχουν ακόμα τέτοιοι)<br /><br /></div>
Dimitris Maninishttp://www.blogger.com/profile/12788904119863851901noreply@blogger.com0