Εικαστικά Παίγνια στο Πήλιο 21-28 Ιουλίου & 4-11 Αυγούστου 2017

Τα θερινά μαθήματα αντισυμβατικής ζωγραφικής με τον Δημήτρη Μανίνη, θα πραγματοποιηθούν για ακόμα μια φορά στο Πήλιο με την μορφή ταχυρύθμου σεμιναρίου.
Εκτός από τους σταθερούς φίλους των Εικαστικών Παιγνίων, από φέτος θα μπορούν να λάβουν μέρος και όλοι όσοι ενδιαφέρονται (αρχάριοι και μη) στα σεμινάρια που διοργανώνονται σε δυο ξεχωριστά οκταήμερα.

Τα "Εικαστικά Παίγνια" κατά το επερχόμενο θέρος, θα αναπτυχθούν σε δύο ημερομηνίες:
• Ιούλιο από 21 έως και 28
• Αύγουστο από 4 έως και 11
• Τις τέσσερεις πρώτες ημέρες, τα πρωινά, θα πραγματοποιούνται μαθήματα (τρεις διδακτικές ώρες με διάλειμμα ) Στην συνέχεια, οι συμμετέχοντες, θα εφαρμόζουν όσα διδάχτηκαν.
• Τις υπόλοιπες ημέρες, θα γίνουν ζωγραφικές εξορμήσεις στις ακτές και στο βουνό και τα βραδινά, θα ακολουθεί η ανάλυση των έργων της ημέρας........
Η ύλη που θα διδαχθεί
1. Χρώμα (μείξεις βασικών, συμπληρωματικά-θερμά ψυχρά ,κορεσμένα-ακόρεστα , η εξάρτηση του χρώματος από το είδος του φωτός )
2.Οι ανεξάρτητοι από τόπο και χρόνο κανόνες αισθητικής ισορροπίας
3. Κώδικες (η βάση για οποιοδήποτε έργο τέχνης)
4. Οι τεχνικές δημιουργίας χώρου (επίθεση, προοπτική, κλπ)
5. το φως στο έργο τέχνης (σημειακός φωτισμός, αυτόφωτα, φωτισμός μέσω χρωματικών παραθέσεων)
Οι εικαστικές εξορμήσεις θα πραγματοποιηθούν στο τρίγωνο του Ανατολικού Πηλίου Τσαγκαράδα-Κισσός- Αηγιάννης

ΑΣΤΙΚΑ ΤΟΠΙΑ

 

Άνθρωπος ανθρώπου Δαιμόνιον (Θεός για τον άνθρωπο, ο άνθρωπος είναι )

Είχαμε συμπληρώσει 7 χρόνια στο Ανατολικό Πήλιο κι ωστόσο, αναζητούσαμε αφορμές προκειμένου να παραμένουμε όσο γινόταν περισσότερο έξω από την κατοικία μας, αφού, δεν χορταίναμε τις ευωδιές που κατρακυλούσαν από το βουνό και τις άλλες, που έφερνε το θαλασσινό αγέρι. 

Μα ήταν και το φως, που μεταβαλόταν αδιακόπως, εναλάσσοντας την μία μαγική όψη με την επόμενη......

Αλλά, η "αισιοδοξία της μνήμης" απ τη μια, και η έλλειψη επαφής με ανθρώπους από την άλλη, έφερναν παρηγορητικές εικόνες και ποιότητες αναμνήσεων από την πολιτεία που με ανακούφιση είχαμε τότε αφήσει πίσω μας ....

Κάποτε, αυτό το ελλείπον διαπέρασε τον μηχανισμό απώθησης και κατατέθηκε με μια σειρά από έργα μικρών γενικώς διαστάσεων (80Χ60 το μεγαλύτερο). 

Κι όπως επιθυμούσα να τραγουδήσω το πανηγύρι του συνυπάρχειν, χρησιμοποίησα την πλέον κατάλληλη χρωστική -ακρυλικό- και μάλιστα σε διάφορες ρευστότητες, ανάλογα με την εκάστοτε λεπτή υφή των συναισθηματικών ποιοτήτων.

ΚΑΡΑΒΙΑ

Αιγαίο Από μικρός, ταξίδεψα σ ένα Αιγαίο που ακόμα δεν είχε κατακλυσθεί από κότερα, φουσκωτά και νησιά μπαρ-πασαρέλες. 

Σκληρή η ζωή τότε στην θάλασσα γαι το μεροκάματο, χωρίς ραντάρ, ραδιοβοηθήματα και GPS. Μόνον ένας μπούσουλας που όταν διάβαζε πάνω του την πορεία ο καπετάνιος, ήταν, ως ποιήμα να απάγγελνε ......(Γραίγο Τραμουντάνα μιάμιση κάρτα καρτίνι). Έζησα λοιπόν για χρόνια με τον ορίζοντα που τον σημάδευαν οι στεριές και τα καϊκια πού πάντοτε άνθρωποι μου φαίνονταν, να παλεύουν με τον καιρό. 

Έζησα με τους σκληροτράχηλους ναυτικούς, που ενώ θεριά μοιάζανε, όποιος τους γνώριζε, αντιλαμβανόταν ότι παρέμεναν πάντοτε νήπια και παιδιά, και το ταξίδι, αφορμή μονάχα για να ξαναπεράσουν στην "μαγική ηλικία" των πρώτων χρόνων..... Έζησα ως σήμερα δίπλα στη θάλασσα, αλλά πλέον, παρηγοριέμαι ακόμα κι όταν γνωρίζω πως πίσω από κείνα τα βουνά, υπάρχει η θάλασσα. Και δεν λησμονώ πως αποχώρησε από αυτόν τον βίο ο γέροντας καπετάν Φανούρης στα 90 του.Καθώς ψυχοραγούσε, ζήτησε από την κόρη του να τον ανασηκώσει λιγάκι, για να αντικρίσει την θάλασσα. Άνοιξε τα μάτια του λοιπόν, την παρατήρησε με πόθο ως μέσα του μ αυτόν τον τρόπο ολόκληρη να την τραβούσε κι ύστερα τα ξανάκλεισε για πάντα......