΄΄ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΟΥ΄΄

 Του Δ. Μανίνη

1965

Πέντε χαζομαθητάκια ήμασταν στην παρέα. Συνήθιο τό χαμε, κάθε που ένας γιόρταζε να συγκεντρωνόμαστε στο σπίτι του 

Το ίδιο κάναμε κι εκείνη την ημέρα κι ο εορτάζων, για να μας διασκεδάσει, έφερε το περίστροφο του πατέρα του, ένα τριανταοχτάρι Σμιθ Γουέσον. 

Κι όπως το παρατηρούσαμε εντυπωσιασμένοι, γύρισε τον μύλο κι ύστερα έφερε την κάνη στον κρόταφό του.
“Μηηηηηή”, ουρλιάξαμε όλοι, μα εκείνος, μ ένα σαρδόνιο χαμόγελο πάτησε την σκανδάλη. Με το κούφιο “κλικ” που ακούστηκε, πήραμε ανάσα ενώ μας εξηγούσε καγχάζοντας
“Άδειο είναι βρε”
Ύστερα, το έστρεψε στον τόμο μιας εγκυκλοπαίδειας (δεν θα είχε λιγότερο από 500 σελίδες” , και πυροβόλησε.
Ο βρόντος του πυροβολισμού, μας ξεκούφανε, ενώ κοιταζαμε ο ένας τον άλλον βουβοί.
Κι εκείνος, προσπάθησε κάτι να πει, μα μήτε ψέλισμα δεν έβγαινε, κι έπεσε σε μιαν πολυθρόνα κατάχλωμος. Κι όσο για το βλήμα, είχε διαπεράσει τον τόμο, καθώς το βρήκαμε καρφωμένο στον τοίχο.

1978

Γνώριζα, ότι έβγαζε το περίστροφο από το συρτάρι, όταν προσπαθούσε να εντυπωσιάσει κάποιαν γυναίκα. Μάλιστα, όταν την οδηγούσε έξω από την πόλη, πυροβολούσε τα δέντρα. Κάπως έτσι λιγόστεψαν οι σφαίρες

Έτρεξαν αστραπή τα χρόνια, ώσπου μια μέρα ήρθε ταραγμένος να μου πει ότι η αγαπημένη του τον είχε εγκαταλείψει και μάλιστα είχε παντρευτεί έναν αλλοδαπό στην ξενιτειά. Δεν μπορούσε να πάει ο ίδιος, ήταν φαντάρος. 

Έμενα εγώ για την αποστολή, αλλά τού
εξήγησα πως δεν είχα χρήματα παρά μόνον για το λιτό φαγητό μου τον καπνό και τις μπίρες, καν για το ενοίκο του εργαστηρίου. Με διαβεβαίωσε ότι θα εύρισκε χρήματα και έφυγε.