Για το ζεύγος των φίλων και κοινωνικών μου μεντόρων, στον Π.Π. με την ήρεμη ισχύ και στην χαρίεσσα, άμα δε και δαιμονία σύζυγό του Α.Τ. (όχι δεν πρόκειται για αστυνομικό τμήμα... ) με αδιάλλειπτες ευχαριστίες για την υπομονή και επιμονή τους.... και την ευχή να μην λησμονούν πως απέναντι στην αγριότητα της Ανοίξεως και της Αιωνιότητας, για να μην συντριβούμε, ένα έχουμε, τις απλοϊκές καθημερινές κινήσεις μας, ακόμα και τις πλέον ποταπές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου